Ο Αλέξης πάει γυρεύοντας!

Τι ήταν και δεν ήταν, τελικά, ο Φιντέλ Κάστρο; Ούτε το απόλυτο καλό! Ούτε το απόλυτο κακό!

Έδιωξε έναν διεφθαρμένο δικτάτορα, τον Μπατίστα! Και μαζί με αυτόν, όλη τη σάπια πλουτοκρατία της χώρας του. Και επέβαλε στη χώρα του ένα νέο δικτατορικό καθεστώς.

Δίδαξε σπουδαίες ιδέες στους λαούς της Λατινικής Αμερικής. Δεν προώθησε, όμως ποτέ δημοκρατικές δυνάμεις στις ίδιες χώρες. Φόρτωσε σε εκείνους τους τυραννισμένους λαούς δικτάτορες που διεύρυναν τους ατέλειωτους και φαύλους της φτώχειας.
Από εκεί και μετά, αρχίζουν οι χονδροειδείς και γελοίες υπερβολές. Με τους γιγαντιαίους αριθμούς των γυναικών της ζωής του και τα αμύθητα πλούτη του.

Πολλά κρύβονται πίσω από τους μύθους και τους αντιμύθους γύρω από μια ιστορική όντως προσωπικότητα. Κάποιοι γοητεύονται από τις ψευδαισθήσεις της δικής τους νεότητας. Έστω και αν στο διάβα της δικής τους ζωής τις έχουν ξεχάσει ή απωθήσει κάτω από το επίπεδο της συνείδησής τους. Για να διασωθούν οι ίδιοι.

Δεν θέλω να εντάξω σε αυτούς τον δικό μας Αλέξη. Αλλά πάει γυρεύοντας. Είναι ο μόνος ευρωπαίος πρωθυπουργός που σπεύδει στην Αβάνα. Στους ομολόγους του συγκαταλέγονται αρχηγοί ή ηγέτες χωρών, όπως η Βόρεια Κορέα και η Βενεζουέλα.

Ο Αλέξης πάει, λοιπόν, γυρεύοντας. Θέλει να ικανοποιήσει τους ονειροπόλους της μικρής βάσης του αρχέγονου Σύριζα. Όχι ως πρωθυπουργός.

Τα προβλήματα της χώρας τον κράζουν να επιστρέψει ταχύτατα πίσω και στην πραγματικότητα.

Πρώτος και καλύτερος ο υπουργός του επί των οικονομικών. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Χαρακτηρίζει τις επόμενες αγχώδεις μέρες ως αντίστοιχες του Ιουλίου του 2015.

Πίσω του έρχεται καταϊδρωμένος ο Γάλλος Μοσκοβισί! Ως επίτροπος για τις οικονομικές υποθέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτός βιάζεται. Να κλείσει, όπως και όπως, η δεύτερη αξιολόγηση. Έστω και με ένα τέταρτο Μνημόνιο.

Και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ. Για να του θυμίσει τις δεσμεύσεις, που ανέλαβε η χώρα μας. Τον περασμένο Μάϊο. Στο πλαίσιο του Eurogroup.

Δεν ξέρω πόσοι από εμάς είχαν χθες το βράδυ τις αντοχές να ακούσουν τους λόγους των όποιων πρόκειται να μιλήσουν στην τελετή ενταφιασμού του Φιντέλ Κάστρο. Δεν αποκλείω να είμαστε πολλοί. Ίσως γιατί κάτι θα βγάλουμε. Όχι τόσο για μας. Όσο για το που πάει ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου χωριού.