Η Άμεση Δημοκρατία έγινε Αντιπροσωπευτική και νοθεύτηκε

Μετά τις συζητήσεις, στο καφενείο της Πολυξένης, στο Ηλιόφωτο, που ο Δάσκαλος είχε πει, με λίγα απλά λόγια, πως γεννήθηκε και πως καταλύθηκε η Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα, θέλησε να εξηγήσει με ένα ακόμη μονόλογό του, πως γεννήθηκε ο καινούργιος τρόπος που κυβερνιόνταν τα κράτη στην εποχή τους, που κι αυτόν τον είπαν δημοκρατία, μα δεν ήταν αυτή που οι αρχαίοι αθηναίοι είχαν επινοήσει. Τους είπε, λοιπόν, ένα απόγευμα :
« Λέγαμε την περασμένη φορά, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος κατάλυσε, στην ουσία, την Δημοκρατία των Αθηναίων, διότι όσοι έπαιρναν αξιώματα ήταν υποχρεωμένοι, πια, να κάνουν το θέλημα των ανθρώπων που τον εκπροσωπούσαν.
Ο ίδιος, σαν γενναίος πολεμιστής, τρανός Βασιληάς και μεγάλος στρατηλάτης, που άπλωσε το βασίλειό του σε όλον τον κόσμο, είχε πολλές άλλες έγνοιες. . Όταν πέθανε, οι στρατηγοί του μοίρασαν τις Πολιτείες που είχαν κατακτήσει και έγιναν αυτοί, πια, βασιληάδες. Από εκεί και πέρα οι άνθρωποι δεν έκαναν ό,τι ήθελαν, όπως όταν είχαν Δημοκρατία, αλλά ό,τι τους διάταζε ο Βασιληάς που τους είχε κυριέψει.

Μετά, ήρθαν οι Ρωμαίοι, που είχαν κυριέψει, με την σειρά τους, όλα τα γειτονικά κράτη και όλοι υπάκουαν και έκαναν, πια, ότι ήθελε ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας. Για όσα δεν έδιναν σημασία οι Ρωμαίοι, εξακολουθούσαν να τα κανονίζουν στις Πόλεις και στις Κοινότητές τους, οι απλοί άνθρωποι, όπως είχαν μάθει, με την δημοκρατία.
Αργότερα, στους βυζαντινούς χρόνους, υπήρχαν πάλι Αυτοκράτορες και έτσι υπάκουε, ξανά, ο Λαός στο θέλημά τους
Ακολούθησε η Οθωμανική Αυτοκρατορία με τους Σουλτάνους, που κυρίεψαν όλα τα κράτη γύρω τους και ήταν υποχρεωμένοι, πια, οι Αθηναίοι να κάνουν ό,τι ήθελε ο Σουλτάνος. Μα αυτό δεν ήταν μόνο για τους ίδιους. Όλοι οι Λαοί κυβερνιόνταν επί πολλούς αιώνες, από «Μονάρχες», που δεν χώνευαν την Δημοκρατία, αφού τους εμπόδιζε να κάνουν αυτά που συνέφεραν στους ίδιους.
Κάποιοι Ευρωπαίοι, όμως, που είχαν προοδέψει, και είχαν διαβάσει όλα αυτά που ήταν γραμμένα για την Δημοκρατία των Αθηναίων, αποφάσισαν να πάψουν να είναι υπόδουλοι σε βασιληάδες και πρίγκηπες και να πάρουν στα χέρια τους την διακυβέρνησή τους.
Οι λαοί αυτοί, όμως, δεν ήταν πια μερικές χιλιάδες άτομα, όπως οι Αθηναίοι. αλλά πολλά εκατομμύρια. Δεν μπορούσαν, λοιπόν, να συγκεντρώνονται σε ένα μέρος και να ψηφίζουν. Συνεννοήθηκαν, λοιπόν, να διαλέγουν οι κάτοικοι κάθε περιοχής έναν Αντιπρόσωπό τους, και όλοι μαζί, οι Βουλευτές όπως τους ονόμασαν, να παίρνουν όλες τις αποφάσεις. Έτσι γεννήθηκε η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία. Είχαν, δηλαδή, την εξουσία στα χέρια τους οι πολίτες, αλλά ταυτόχρονα την ανέθεταν σε αντιπροσώπους τους, στους Βουλευτές.
Τον χώρο που συνεδρίαζαν τον είπαν Κοινοβούλιο, [Βουλή], απ’ όπου και ο όρος Κοινοβουλευτισμός. Είναι ξεκάθαρο ότι με αυτό το Πολίτευμα το κράτος δεν κυβερνιόταν από τους ίδιους τους πολίτες, αλλά από αντιπροσώπους τους. Δεν είναι, λοιπόν, ο Κοινοβουλευτισμός γνήσια Δημοκρατία, όπως μας έπεισαν να τον θεωρούμε, αλλά νοθευμένη. Είναι από δεύτερο χέρι, έμμεση. Μιλάνε για Λαϊκή Κυριαρχία, αλλά την κυριαρχία την έχουν οι Βουλευτές.
Υπήρχε ο φόβος, όμως, να συνεννοούνται οι Βουλευτές μεταξύ τους, να κάνουν καινούργιους νόμους και να τους εφαρμόζουν όπως βόλευε τους ίδιους. Αποφασίστηκε, λοιπόν, ότι άλλοι θα κάνουν τους Νόμους, άλλοι θα τους εφαρμόζουν και για σιγουριά όρισαν να υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, οι Δικαστές, για να παρακολουθούν την σωστή εφαρμογή τους.
Έτσι σκέφθηκαν, δεν θα μπορούσε κανένας να γίνει μονάρχης και να κάνει του κεφαλιού του, εις βάρος του Λαού.. Η εξουσία θα είχε πάντα 3 κέντρα που θα έλεγχαν το ένα το άλλο, χωρίς να μπορεί το ένα να κουμαντάρει, ή να περιορίζει, το άλλο. Καθένα θα ήταν ένα ξέχωρο κομμάτι του όλου κουμάντου. Κανένας, πια, δεν θα μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε σε βάρος του Λαού. Χωρίς αυτό το ξεχώρισμα της Νομοθετικής, Εκτελεστικής και Δικαστικής λειτουργίας δεν υπάρχει, λοιπόν, Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, ο Κοινοβουλευτισμός. Όπου οι Βουλευτές ψηφίζουν τους Νόμους, τους εφαρμόζουν οι ίδιοι και οι Δικαστές εξαρτιώνται από αυτούς, δεν υπάρχει ούτε κοινοβουλευτική, ούτε καμμιά, άλλης μορφής, δημοκρατία. Το πολίτευμα, αυτό, μόνο Πρωθυπουργοκρατία, θα μπορούσε να ονομαστεί.
Δεν ξέρω αν στα είπα καλά, Βαγγέλη, για να λυθεί η απορία σου, μα ελπίζω
να μην βαρέθηκαν, πολύ, οι άλλοι της παρέας μας να με ακούν.»

Όλοι, όμως, είχαν να πουν ένα καλό λόγο στον Δάσκαλο, που με υπομονή τους είχε πει, με απλά λόγια, σπουδαία πράγματα. Μα ο Βαγγέλης, αφού ευχαρίστησε ενθουσιασμένος τον Δάσκαλο, του ζήτησε να προχωρήσει λίγο ακόμη την συζήτηση και να τους πει πως κατάντησε, στα πιο νέα χρόνια, η δημοκρατία στο δικό τους κράτος, η Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας.
Τι απάντησε ο Δάσκαλος, θα το διαβάσουμε στο επόμενο ιστοριάκι, την Κυριακή.