Ζάππειο στην Κουμουνδούρου…Αλέξης στη χώρα των θαυμάτων.

Με μειλίχια φωνή και λέγοντας στους ψηφοφόρους του ό,τι ακριβώς ήθελαν να ακούσουν ο κ. Τσίπρας έδωσε συνέντευξη πριν λίγο στον ΣΚΑΙ. Το γεγονός ότι η χώρα είναι αντιμέτωπη με δημοσιονομικό κενό 4 (τουλάχιστον) δις στην επόμενη διετία δεν τον εμπόδισε να μοιράσει πάλι δις. Η ωραιότερη στιγμή ήταν η εξήγηση του πως όταν αυξηθούν οι συντάξεις και ο κατώτατος μισθός η οικονομία θα αναπτυχθεί μέσω της κατανάλωσης. Ο πνιγμένος θα πιαστεί από τα μαλλιά του και θα βγει από το νερό…

Με τι χρήματα θα πληρωθούν οι αυξημένοι μισθοί και συντάξεις; Μα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα έκλεισε το μάτι… Που πηγαίνει (και δεν φτάνει ούτε για μεζέ) για να καλύψει τόκους και χρεολύσια. Και τι θα γίνει όταν θα πάνε οι άνθρωποι να πάρουν τα χρήματα από τις τράπεζες όταν η χώρα θα πει ότι σταματά να πληρώνει τόκους και χρεολύσια (και οι τράπεζες βέβαια δεν έχουν τις σχετικές καταθέσεις); Θα επέμβει να μας σώσει ο κ. Ντράγκι που ακολουθεί άλλη πολιτική από την κ. Μέρκελ ήταν η απάντηση. Παραβιάζοντας όλους τους Ευρωπαϊκούς κανόνες συμπληρώνω.
Αλέξης στη χώρα των θαυμάτων.
Ποιο ήταν κατά τη γνώμη μου το χειρότερο στην όλη εμφάνιση. Ότι παρά την αφθονία τηλεοπτικού χρόνου δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει για την παραγωγική οικονομία. Μόνη του ενασχόληση η «διεκδίκηση» από το ευρωπαϊκό χρηματόδεντρο. Λες και η σχέση με την ΕΕ και το ΔΝΤ, είναι σχέση μεταξύ ΓΕΝΟΠ και ΔΕΗ.
Τι θα παράγουμε καθόλου δεν έδειξε να τον ενδιαφέρει. Πως θα έρθουν επενδύσεις, πως θα γίνουν εξαγωγές; Πως θα βρουν δηλαδή δουλειά οι άνεργοι. Ούτε λέξη. Μόνο πως θα μοιράσουμε και θα καταναλώσουμε.
Αλλά βέβαια δεν είναι ούτε ο μόνος ούτε ο πρώτος. Ο προκάτοχός του αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε ανοίξει το δρόμο στο Ζάππειο, ο προηγούμενος στη ΔΕθ και πάει λέγοντας. Και η σημερινή κυβέρνηση συνεχίζει στην ίδια λογική αποφασίζοντας σήμερα να πλήξει καίρια τον μόνο εξωστρεφή κλάδο με πραγματική αναπτυξιακή δυναμική.
Θα αντιδράσει άραγε ποτέ πολιτικά ο ιδιωτικός τομέας που τα υφίσταται όλα αυτά; Δεν το ξέρω. Εμείς πάντως εδώ θα μείνουμε. Θα τα λέμε και θα παλεύουμε. Γιατί άλλος δρόμος για έξοδο από αυτό τον εφιάλτη από αυτόν της αλήθειας και της πραγματικότητας δεν υπάρχει.