Μπορεί να σώσει το αριστερό πρόσημο η πλευρά των ηττημένων;

 

«Από αύριο αλλάζουν όλα» είπε στην πρώτη ομιλία του ως πρόεδρος ο Στέφανος Κασσελάκης και την επομένη άλλαξε τον επικεφαλής του γραφείου Τύπου, με τη Δώρα Αυγέρη να αντικαθιστά τον Στέργιο Καλπάκη, τον γραμματέα της ΚΟ, όπου τον Θανάση Θεοχαρόπουλο αντικαθιστά ο Γιώργος Τσίπρας και, φυσικά, διορίζει τον δικό του προσωπικό γραμματέα, κύριο Μανώλη Καπνισάκη, ο οποίος είναι επί 20 χρόνια δικηγόρος της οικογένειας Κασσελάκη, αλλά και του Παύλου Πολάκη.

Όλα καλώς καμωμένα, πλην μίας λεπτομέρειας. Τυπικά, πριν ξεκινήσουν τέτοιες αλλαγές, είθισται ο νέος πρόεδρος, ειδικά όταν δεν έχει επαφή με τα κομματικά

μέλη, να συστήνεται πρώτα. Να συνεδριάσει δηλαδή πρώτα η Πολιτική Γραμματεία, να συγκληθεί Κεντρική Επιτροπή και να απευθυνθεί στα όργανα του κόμματος του οποίου ηγείται. Ο κ. Κασσελάκης επέλεξε όμως την άλλη οδό: τη δαμόκλειο σπάθη.

Από το «εμείς» στο «εγώ» εν μία νυκτί;

Εν μέσω πολιτικού σοκ

Επέλεξε δε τον τρόπο αυτό παρά το γεγονός ότι η Έφη Αχτσιόγλου έχει αποσπάσει ποσοστό της τάξης του 43%, κοινώς σημαντική μερίδα του κόμματος. Επίσης, με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα, έχει χάσει μεν την προεδρία, αλλά στην στηρίζει η πλειοψηφία των στελεχών του κόμματος. Η κ. Αχτσιόγλου έχει την στήριξη όλης της Ομπρέλας, με ιστορικά στελέχη στο πλευρό της (Θεανώ Φωτίου, Νίκος Βούτσης, Δημήτρης Παπαδημούλης, Δημήτρης Βίτσας, Νίκος Φίλης κα), του Γιάννη Δραγασάκη και του Αριστείδη Μπαλτά, έχει την στήριξη της ΔΗΜΑΡ και, επίσης, -μέχρι τώρα τουλάχιστον- την στηρίζουν εντός της Πολιτικής Γραμματείας η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και ο Γιάννης Ραγκούσης.

Ο κ. Κασσελάκης έκανε, ως νέος πρόεδρος, αλλαγές αστραπιαία, βάζοντας σε πολύ κομβικές θέσεις ανθρώπους του στενού του κύκλου, χωρίς ακόμη να έχει απευθυνθεί στα μέλη.

Πράγμα για το οποίο κατηγορείται από στελέχη και μέλη της πλευράς Αχτσιόγλου, επειδή δεν είναι κάτι που επικοινωνήθηκε, αλλά το έμαθαν από τα ΜΜΕ. Ίσως αυτό να είναι το πρώτο «φάουλ» του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, αν και προκάλεσε… αγαλλίαση στους οπαδούς του.

Με υψωμένη την αριστερή γροθιά η Εφη Αχτσιόγλου δεσμεύτηκε ότι θα δώσει τους αγώνες της Αριστεράς

Τεχνικές δυσκολίες

Κι ενόσω το κόμμα και η κοινωνία περιμένουν δείγματα γραφής από τον Στέφανο Κασσελάκη, αυτός φαίνεται πως οχυρώνει πρώτα την θέση του. Ο ίδιος, κατά την ομιλία του, δεν ανέφερε ούτε μια φορά την λέξη «Αριστερά». Αντ’ αυτού είπε πως ο κόσμος «διάλεξε το φως».

Από το «εμείς» στο «εγώ» εν μία νυκτί;

Το σφιχτό καταστατικό που έφτιαξε ο Χρήστος Σπίρτζης, προβλέπει πάρα πολλές, αρκετά γραφειοκρατικές διαδικασίες για μια σειρά ζητημάτων, όπως για την εκλογή νέου γραμματέα. Πρέπει να μην είναι ή να μην θέλει να γίνει βουλευτής και να εκλεγεί από την Κεντρική Επιτροπή. Αυτό είναι ένα πρώτο ζήτημα.

Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι και η Κεντρική Επιτροπή εκλέγεται σε συνέδριο, το οποίο συνέδριο – όπως γνωστοποιήθηκε διά στόματος Νίκου Παππά – η πλευρά Κασσελάκη θέλει να αποφύγει. Όμως, με το παρόν καταστατικό για να έχει ο Στέφανος Κασσελάκης την «απόλυτη ηγεμονία», πρέπει να πάει σε συνέδριο και να επιχειρήσει αλλαγή καταστατικού.

Οι πληροφορίες λένε ότι θέλει για γραμματέα τον Νίκο Παππά, ο οποίος δεν φαίνεται διατεθειμένος να αφήσει την κοινοβουλευτική του έδρα.

Επίσης προβλέπεται η ισάριθμη αντιπροσώπευση ανδρών και γυναικών, το περιβόητο 50-50, που προβλέπει οι επικεφαλής και του κόμματος (δηλαδή οι γραμματείς), αλλά και των τμημάτων (οι συντονιστές) να είναι μία γυναίκα και ένας άντρας. Οι γραμματείς εκλέγονται από μία Κεντρική Επιτροπή που για να αλλάξει, πρέπει να κινητοποιηθούν τα μέλη τα οποία πήγαν μόνο για να ψηφίσουν, να συμμετέχουν σε κομματικές διαδικασίες, να εκλέξουν συνέδρους και οι σύνεδροι να είναι πλειοψηφικά με τον Στέφανο Κασσελάκη.

Κάτι που μαθηματικά δεν είναι αρκετά πιθανό. Κυρίως αν σκεφτούμε τους μη πολιτικούς όρους της εκλογής Κασσελάκη.

Επομένως, έχουμε το παράδοξο ο πρόεδρος του κόμματος να μην είναι πλειοψηφικά αποδεκτός από τα κομματικά όργανα. Πράγμα που σε μεγάλο βαθμό εξηγεί τις απότομες αλλαγές του κ. Κασσελάκη και την παράκαμψη των, έστω τυπικών, κομματικών διαδικασιών.

Το «Α» του ΣΥΡΙΖΑ

Ήδη από την επομένη των εκλογών, έγιναν αρκετές αποχωρήσεις μελών της αριστερής πλευράς. Η σκληρή και αήθης προεκλογική σύγκρουση σε συνδυασμό με την εκλογή του νέου προέδρου, τελικά -και για την ώρα- κυρίως διώχνει παρά φέρνει κόσμο στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Με νωπό το εκλογικό αποτέλεσμα, η πλευρά που στήριξε την Έφη Αχτσιόγλου δηλώνει ότι «μένουμε Αριστεροί, μένουμε όρθιοι». Ο κ. Βίτσας δήλωσε, μάλιστα, ότι «δεν σκοπεύουμε να φύγουμε, θα παραμείνουμε η Αριστερή καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ», κάτι που συγκινημένοι τονίζουν πολλά ακόμη μέλη, υπενθυμίζοντας πως με αυτό το «Α» της ριζοσπαστικής Αριστεράς, έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση.

Το δίλημμα είναι τεράστιο. Μια διάσπαση αυτήν την στιγμή, κάνει το ΠΑΣΟΚ αξιωματική αντιπολίτευση, τον κύριο αντίπαλο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δηλαδή.

Πέρα από αυτό, ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ, οι ιδρυτές του κόμματος και τα παλιά μέλη, χάνουν το ΑΦΜ, το κτίριο, τις λίστες μελών και τα ιστορικά αρχεία του ΑΣΚΙ, όπως και το «Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς», τα δύο «εργαλεία» παραγωγής θέσεων και υπενθύμισης της ιστορίας.

Από την άλλη, υπάρχει το θέμα της ίδιας της Αριστεράς. Σε ένα κόμμα που έχει αποπολιτικοποιηθεί, με έναν πρόεδρο που δρα αυτοβούλως, «τι κάνεις;». Δημιουργείς νέο κόμμα; Παίρνεις το ρίσκο να παλέψεις για το «Α» του ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε ένα πολύ εχθρικό περιβάλλον;

Η απόφαση που θα παρθεί, επηρεάζει την Αριστερά όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και την ευρωπαϊκή, αφού η Ελλάδα ήταν το τελευταίο «κάστρο» με μία ισχυρή αριστερή δύναμη στην πολιτική ζωή του τόπου.

Πάντως, η άποψη που τώρα επικρατεί στα αριστερά στελέχη, είναι το «δεν πάμε πουθενά, παλεύουμε όπως μάθαμε από μικροί».

Ανάμεσα σε αυτά τα στελέχη, είναι κι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, που πλειοψηφικά δεν στήριξε τον Στέφανο Κασσελάκη.

Τα νέα παιδιά, λοιπόν, και τα παλιά στελέχη (όλων των ηλικιών) σήμερα λένε «θα παλέψουμε για την Αριστερά».

Σε κάθε περίπτωση, ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να εμφανιστεί πολύ άμεσα μπροστά στα μέλη του κόμματος. Αν χάσει το 43% από αυτά, μια τέτοια απώλεια δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί τεράστια αποτυχία.