Γράφει
Ήμουν ολόρθο, ζωντανό, κεφάτο.
Χθες το πρωί (27-9-2022) άκουσα περίεργο θόρυβο να με πλησιάζει. Ένα μηχάνημα ψηλό σαν χάρος, άρχισε να μου κόβει σύριζα κλαδιά, μικρά και μεγάλα, μονόπαντα, λες και έπρεπε να ισιώσω, γιατί έγερνα στη μια πλευρά.
Δεν κράτησε πολύ, όμως η όψη μου άλλαξε, έγινα άσχημο, σταμάτησα να είμαι φουντωτό και να καμαρώνω. Με πήρανε τα κλάματα και το παράπονο. Δεν φτάνει που ταλαιπωρούμαι καθημερινά από τους αέρηδες, που δεν μπορώ να προστατευτώ, τώρα έγινα και μισερό. Ας με βοηθήσει κάποιος!
Δεν έγινα μόνο εγώ έτσι, αλλά και όλα τα δέντρα, που τυχαίνει να βρισκόμαστε στο δρόμο από Γαλανάδο μέχρι το Σαγκρί. Περνώντας οι οδηγοί μας κοίταζαν περίεργα, δύο τρεις διαμαρτυρήθηκαν, αλλά το κακό είχε γίνει. Κυπαρίσσια, ευκάλυπτοι, διάφορα αυτοφυή δέντρα κουτσουρευτήκαμε κυριολεκτικά, δεν κλαδευτήκαμε. Λες και έπρεπε να πληρώσουμε για κάτι, λες και φταίξαμε σε κάτι.
Ελπίζω όλο αυτό να έγινε ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ.
Μαρία Κακογιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.