Πού πηγαίνει το ΚΙΝΑΛ;

 

Σε λιγότερο από ένα μήνα θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες οι οποίες θα αναδείξουν νέο αρχηγό στο ΚΙΝ.ΑΛ. Οι διεργασίες είναι πυρετώδεις στα επιτελεία των υποψηφίων. Οι εκλογές, ωστόσο, αυτές ενδιαφέρουν όχι μόνο τη λεγόμενη κεντροαριστερά, αλλά, επίσης, τη Ν.Δ. και τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Έχει μεγάλη σημασία για την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση ποιος θα εκλεγεί αρχηγός, αφού από αυτό θα εξαρτηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό ο προσανατολισμός που θα πάρει το Kίνημα. Με δεδομένο, επιπλέον, ότι οι επόμενες βουλευτικές εκλογές θα γίνουν με την απλή αναλογική και θεωρείται πάρα πολύ δύσκολο να επιτευχθεί αυτοδυναμία, το ΚΙΝ.ΑΛ μοιάζει αυτή τη στιγμή με πολύφερνη νύφη, επειδή, πιθανώς, να παίξει καθοριστικό ρόλο στον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης.

Όλα τα παραπάνω, ασφαλώς, θα γίνουν γνωστά το επόμενο διάστημα. Για την ώρα οι υποψήφιοι κάνουν τον αγώνα τους για την ηγεσία, προβάλλοντας καθένας τη δική του διαδρομή, μικρή ή μεγάλη, στην πολιτική και δίνοντας το ιδεολογικό του

στίγμα. Φαίνεται ότι με βάση τις δημοσκοπήσεις μόνο τρεις έχουν πιθανότητες να περάσουν στο β΄ γύρο. Εκτός μοιάζει να μένει ο κ. Καστανίδης, που θα μπορούσε να διατυπώσει σοβαρό πολιτικό λόγο, να εκφράσει το παλιό ιστορικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. και που είναι αρνητικός σε οποιαδήποτε μετεκλογική συνεργασία με τη Ν.Δ. Ο έτερος, ο κ. Γερουλάνος, ο οποίος εισήλθε στην πολιτική χάρη στον κ. Γ. Παπανδρέου, με μικρές αναφορές στη βάση των ψηφοφόρων του ΚΙΝ.ΑΛ., αν φτάσει ως το τέλος, θα καταγράψει απλώς ένα χαμηλό ποσοστό και θα προσθέσει άλλη μια αποτυχία στην υπέρμετρα φιλόδοξη πολιτική του καριέρα, μετά από εκείνη του υποψήφιου δημάρχου Αθηναίων. Τέλος, ο κ. Χρηστίδης, ο νεότερος όλων, κατεβαίνει έχοντας ως προίκα τη συνεργασία του με τη Φώφη Γεννηματά και ο στόχος του είναι να παραμείνει στην πρώτη γραμμή των στελεχών που θα παίξουν ρόλο στις μελλοντικές εξελίξεις.

Από τους διεκδικητές, ο κ. Παπανδρέου, σαν έτοιμος από καιρό, περίμενε την ευκαιρία να ξαναβρεθεί στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής. Κουβαλάει στην πορεία του πολιτικά βαρίδια που δεν ξεχνιούνται, όπως την είσοδο στο Δ.Ν.Τ. και τα μνημόνια, δηλώσεις, σαν το «λεφτά υπάρχουν» και την αποτυχημένη δημιουργία του ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. Προβάλλει το θέμα της προοδευτικής διακυβέρνησης, χωρίς να ξεκαθαρίζει, εντούτοις, το περιεχόμενό της. Αρκεί το επώνυμο και η βαριά οικογενειακή κληρονομιά να διαγράψουν την αποτυχημένη πολιτική του διαδρομή και να τον ξανακάνουν πρόεδρο του κόμματος;

Με ισχυρά στηρίγματα στον κομματικό μηχανισμό ο κ. Ανδρουλάκης κινείται αθόρυβα και προσπαθεί να διαμορφώσει ένα ιδεολογικό πλαίσιο. Με τον αέρα που του δίνει η εμπειρία του ως ευρωβουλευτή και η γνώση των ευρωπαϊκών ζητημάτων επιχειρεί να εμφανιστεί ως ο μοναδικός άφθαρτος που μπορεί να ξανακάνει τον χώρο μεγάλο, αποφεύγοντας να μπει στο δίλημμα με τη Ν.Δ ή με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Η απειρία του, όμως, σε θέματα εσωτερικής πολιτικής και η μακρόχρονη απουσία του από το ελληνικό κοινοβούλιο αποτελούν εμπόδια στην προσπάθειά του να δώσει ένα σαφές πολιτικό στίγμα και αυτό, ίσως , του στοιχίσει.

Ο τρίτος διεκδικητής, ο κ. Λοβέρδος, δεν έχει κρύψει την αντιΣΥ.ΡΙΖ.Α στάση του. Είναι βέβαιο ότι η εκλογή του σημαίνει μετατόπιση στον χώρο της κεντροδεξιάς και κυβερνητική συνεργασία, αν χρειαστεί, με τη Ν.Δ. Οι διαφοροποιήσεις, εξάλλου, από το κόμμα του και η ψήφιση κυβερνητικών νομοσχεδίων είναι αρκετές. Η στήριξη, ακόμη, των Μ.Μ.Ε., ολοφάνερη. Ωστόσο, οι εκκρεμότητες που έχει με τη δικαιοσύνη για την υπόθεση Novartis και ο φιλονεοδημοκρατικός προσανατολισμός του, ίσως, του στερήσουν κρίσιμες ψήφους που θα τον έστελναν στον δεύτερο γύρο.