Το αγκάλιασμα του «πράσινου καπιταλισμού» από τον ιδιωτικό τομέα φαίνεται να είναι ένα ακόμα τέχνασμα για να αποφευχθεί μια πραγματική λύση. Εάν οι ηγέτες των επιχειρήσεων και των οικονομικών ήταν σοβαροί, θα αναγνώριζαν την ανάγκη να αλλάξουν δραστικά πορεία για να διασφαλίσουν ότι αυτός ο πλανήτης θα παραμείνει φιλόξενος για όλη την ανθρωπότητα τώρα και στο μέλλον.
Δεν πρόκειται για υποκατάσταση των «καφέ» περιουσιακών στοιχείων με «πράσινα», αλλά για το μοίρασμα των απωλειών που έχει επιβάλει ο «καφέ» (ρυπογόνος) καπιταλισμός σε εκατομμύρια και τη διασφάλιση ενός καλύτερου μέλλοντος ακόμα και για τους πιο ευάλωτους.
Η έννοια του πράσινου καπιταλισμού υπονοεί ότι το κόστος αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής είναι πολύ υψηλό για να το επωμιστούν οι κυβερνήσεις από μόνες τους και ότι ο ιδιωτικός τομέας έχει πάντα καλύτερες απαντήσεις. Ετσι, για τους υποστηρικτές του πράσινου καπιταλισμού, η σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα θα διασφαλίσει ότι η μετάβαση από τον καφέ στον πράσινο καπιταλισμό θα είναι οικονομικά ουδέτερη.