Στη Χώρα της Νάξου, η φετινή επέτειος της 25ης Μαρτίου, είχε έναν παραπάνω λόγο για να είναι συμβολική: «Ο πανηγυρικός θα εκφωνηθεί από τον Διευθυντή του Γενικού Λυκείου Νάξου - Μανώλης Γλέζος». Καταλαβαίνετε ότι αυτή η ανακοίνωση ήχησε πολύ όμορφα. Με διαπέρασε ένα ρίγος. Ένιωσα υπερήφανος που έστω και με ελάχιστη συμμετοχή, ήμουν κοινωνός σε όλο αυτό. Και από χθες έχουμε και την πινακίδα. Κάπως έτσι, το αυτονόητο έγινε πράξη, χάρη στην επιμονή πολλών συμπολιτών μας, αν και νιώθω την ανάγκη να κάνω ιδιαίτερη μνεία στον Νίκο Λεβογιάννη, ο οποίος δεν σταμάτησε λεπτό, για να επιτευχθεί ο ιερός αυτός σκοπός και να μας σπρώχνει όλους.
Ο Γλέζος είναι «σχολείο» από μόνος του, αλλά τώρα έγινε και σχολείο κυριολεκτικά. Δεν θα πω ψέμματα: ζηλεύω λίγο που δεν αποφοίτησα κι εγώ από το Γενικό Λύκειο Νάξου «Μανώλης Γλέζος». Τουλάχιστον, θα φοιτήσουν σε αυτό τα παιδιά μου και είναι κάτι για το οποίο είμαι υπερήφανος και ελπίζω ότι θα είναι και αυτά, όπως και όλες οι γενιές που θα ακολουθήσουν και μακάρι να πάρουν από τη δύναμή του, να μάθουν από τη ζωή του, από τα μαρτύρια, το πάθος του, το αίσθημα του δικαίου και την παντοτινή του νηφαλιότητα. Αυτή τη νηφαλιότητα που τόσο λείπει από την κοινωνία.
Η προσωνυμία για εμένα δεν είναι απλά η απόδοση τιμής στη μνήμη του Γλέζου, ούτε βέβαια χρειαζόταν για να μείνει το όνομά του ζωντανό στο διηνεκές. Αυτό θα γίνει ούτως ή άλλως. Πολύ περισσότερο είναι ευκαιρία της διαμόρφωσης ενός σχολείου στο νησί του, στο οποίο οι νέοι θα μπολιάζονται με τα διδάγματα της ζωής του Γλέζου και ανθρώπων πλασμένων από την ίδια «πάστα».
Εύχομαι, όσοι μαθητές περάσουν από εκεί, να γράφουν περήφανοι στο βιογραφικό τους ως ένα επιπλέον πραγματικό εφόδιο ζωής: «Αποφοίτησα από το Γενικό Λύκειο Νάξου «Μανώλης Γλέζος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.