ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟ «ΣΤΡΑΤΗΓΟ»ΤΣΙΟΔΡΑ

Τούτη την ώρα του ασυνήθιστου ,πρώτου στο είδος του, παγκοσμίου πολέμου, επιθεώρησα και εγώ με την ιδιότητα του αξιωματικού του Επουράνιου Βασιλιά πια τις επάλξεις των κάστρων ,για να ενισχύσω με τις δεήσεις μου · αυτό μπορώ να κάνω το οποίο είναι νομίζω το πιο ουσιώδες-τους γενναίους πολεμιστές κατά αυτού του αόρατου φονικού εχθρού ,που με ομοβροντία καταιγιστικών και ακατάπαυστων πυρών απειλεί να αποδεκατίσει την ανθρωπότητα.
 Σε κάποια απ’ αυτές συνάντησα ένα έλληνα «στρατηγό» όρθιο, και με γυμνά τα στήθια να μάχεται ηρωικά καθοδηγώντας τους ,έτσι ώστε βάσει του σοφού του σχεδιασμού να μη επιτρέψουν στο εχθρό να προελάσει τουλάχιστο στην Ελλάδα .
Παρεμπιπτόντως , όπως πληροφορηθήκαμε απόψε , χρειάσθηκε να γίνει αυτό ο ένας πόλεμος ,αυτόν που διεξάγει ένα μικρόβιο στις μέρες μας, ο οποίος αποδεικνύεται πιο φονικός από τους πολλούς που προκαλούν οι άνθρωποι ,τους οποίους αναγκάζει να σταματήσουν απόψε 25-3-2020 ,ανακηρύσσοντας εκεχειρία σε όλα τα μέτωπα τους όπου Γης.
 Αυτό είναι ένα ακόμα μήνυμα του «αγγελιαφόρου» Κορωνοιού.
Αυτός είναι ο Άνθρωπος ,ο εχέφρον Επιστήμονας ,ο συνειδητοποιημένος Έλληνας και Χριστιανός, ο υπέροχος Σύζυγος , ο καταπληκτικός Πατέρας επτά παιδιών που έφερε στη ζωή με μια και μόνο ισόβια γυναίκα, αλλά και ο καλλικέλαδος Πρωτοψάλτης Γιατρός Σωτήρης Τσιόδρας, εκπρόσωπος τύπου του Υπουργείου Υγείας και επικεφαλής της επιστημονικής επιτροπής διαχείρισης αυτής της νέας μορφής κρίσης που ζούμε .

 Όλα αυτά τα χαρίσματα συγκροτούν την πολύπλευρα και πολυδιάστατα απαστράπτουσα και ακτινοβολούσα προσωπικότητα του , την οποία ο σοφός Διογένης θα χρειαζόταν στις μηδενιστικές μέρες μας, όχι ένα, φανάρι αλλά δέκα για να την βρει. Δείγμα ανθρωπιάς ,σπάνιο στις μέρες μας, που όσο ελάχιστο και αν είναι , είναι αρκετό σαν σπίθα για να ανάψει τη φλόγα της αισιοδοξίας και αναπτέρωση της ελπίδας .
Αφού τον διέκρινα ,μέσα από το μπαρουτοκαπνισμένο πρόσωπό του, πήγα κοντά του και είδα βουρκωμένα τα μάτια του και στα χέρια του δυο χαρτιά. Του λέω: Στρατηγέ μου τι σου συμβαίνει και κλαις αφού η μάχη που κατευθύνεις εξελίσσεται καλά; Μη δυνάμενος να μου απαντήσει από την συναισθηματική φόρτιση που του είχε προκαλέσει το ένα χαρτί που κρατούσε από το ένα του χέρι, μου το έδωσε. Το πήρα και διαπίστωσα ,ότι ήταν ένα γράμμα από ένα φίλο του ·κατά τα άλλα, κατά τον ίδιο, κορυφαίο καταξιωμένο συνάδελφό του -που του έγραφε ανάμεσα σε άλλα που αποτυπώνουν το ατομισμό και τη ματαιοδοξία του σημερινού ανθρώπου: «…. Πολύ κουβέντα γίνεται για την απώλεια της τρίτης ηλικίας την οποία απειλεί ιδιαίτερα αυτός ο εχθρός ….εξ άλλου αυτή είναι επιβαρυμένη με ένα σωρό χρόνιες παθήσεις που δεν τρέχει και τίποτα αν χαθεί». Παρεμπιπτόντως αυτή κινδυνεύει ήδη να χαθεί στη γειτονική μας χώρα, όπου οι γιατροί πια ,παραμβαίνοντας κατά κάποιο τρόπο τη βιοηθική ,εφαρμόζουν μια μορφή ευθανασίας στους βαριά ασθενείς για να εξοικονομήσουν μάσκες οξυγόνου και να σώσουν τους πιο ελαφρά και ιδιαίτερα τους νέους . Τον ερωτώ: Γιατρέ μου τι θα του απαντήσετε αν απαντήσετε; Αφού δεν είχε ακόμα συνέλθει από το συγκλονισμό για να μου μιλήσει μου δίνει το άλλο χαρτί που κρατούσε με το άλλο του χέρι που ήταν η απάντηση, η οποία με συγκλόνισε και μένα τόσο που δεν τα κατάφερα να την αποτελειώσω αφού ένωσα την ανάγκη να τον αγκαλιάσω και να σμίξω τα δάκρυα μου με τα δικά μου. Γιατί απ’ ό ,τι πρόλαβα να διαβάσω η απάντηση του ήταν σπαραξικάρδια δεδομένου ότι, αναφερόταν με περισσή στοργή , τρυφερότητα, υπόληψη ,σεβασμό ,καλοσύνη, θαυμασμό και εκτίμηση στους γονείς και στους παππούδες μας ως εξής : « …. χωρίς αυτούς δεν υπάρχομε. Δεν έχομε ταυτότητα .Είναι πολύτιμοι, αναντικατάστατοι, απαραίτητοι ,υπολήψιμοι, αγαπητοί, λατρεμένοι…….» Προσπάθησα μέσω της λογικής να τιθασεύσω την δική συναισθηματική μου φόρτιση για να μπορέσω να του πω μια σχετική ανέκδοτη ιστοριούλα , έτσι ώστε να τον βοηθήσω και εκείνο , μέσω της ίδια μεθόδου να συνέλθει για να συνεχίσει τον αγώνα του ,γιατί άκουγα τους μαχητές του (Γιατροί Πολιτικοί και πολίτες) να του ζητούν οδηγίες.
Ένα πανέξυπνο ,τολμηρό και θαρραλέο ,αλλά αθεράπευτα ατίθασο παιδί, εξαιρετικά στη σχέση του με τους γονείς του· οι οποίοι μάλιστα οι καημένοι στην προσπάθεια τους να το συνετίσουν του επαναλάμβαναν τακτικά όταν του κακομεταχειριζόταν βάναυσα: «δεν θα γίνεις ποτέ άνθρωπος»- τους εγκατέλειψε από μικρό και κατάφερε τελικά να γίνει ένας αρχιστράτηγος .Μετά από πολλά χρόνια, και θεωρώντας πια ότι αυτοί δεν ζουν , αντιλήφθηκε ότι κάπου υπάρχουν. Αμετανόητος παρά την ηλικία του πια ,την ιδιότητα και την κοινωνική του θέση, αντί ·δίκη ασώτου Υιού- να επιστρέψει μετανοημένος με μια ανθοδέσμη από το ένα χέρι και ένα κουτί γλυκά από το άλλο , έδωσε εντολή σε ένα άγημα στρατού: «θα πάτε στο τάδε μέρος και θα βρείτε εκεί ένα γέρο και μια γριά. Θα τους δέσετε χειροπόδαρα και τους φέρετε μπροστά μου και αν αντιδράσουν να τους ξυλοκοπήστε. Οι στρατιώτες ακούγοντας αυτά τα λόγια δεν δίστασαν, όταν πήγαν να δέσουν το γέρο και που ήταν φυσικό εκείνος να αντιδράσει, να τον κάνουν λιώμα στο ξύλο. Εν πάση περιπτώσει πήραν τον σιδηροδέσμιο και ημιθανή πατέρα τον πήγαν και τον έστησαν μπροστά στο γιό του ,και ο γιός κυνικά και υπεροπτικά του λέει: « είδες γέρο που μου έλεγες ότι δεν θα γίνω ποτέ άνθρωπος;». Και ο γέρος πατέρας του, με φωνή που μόλις ακουγόταν από τους πόνους, του απαντά : «και ποιος σου είπε παιδί μου ότι έγινες άνθρωπος. Στρατηγός μπορεί να έγινες αλλά άνθρωπος δεν έγινες ,ούτε θα γίνεις με όσα γαλόνια και αν φορτωθείς ,γιατί αν γινόσουν θα έπρεπε τόσα χρόνια να μας αναζητήσεις και να ρθεις να μας βρεις με αγάπες και λουλούδια και όχι να μας σύρεις εδώ αιμόφυρτους και αλυσοδεμένους» .
Θα αντιλήφθηκες τώρα Γιατρέ μου ότι ο κορυφαίος συνάδελφος σου, όπως τον αναγνωρίζεις ,μπορεί να έγινε κορυφαίος σε γνώση αλλά άνθρωπος δεν έγινε, όπως τον στρατηγό του ανεκδότου. Αυτό σημαίνει ότι, όσο απέχει ο ουρανός από τη γη απέχει και η ανθρωπιά ,σαν την δική σου, από την γνώση .Εξ άλλου, όπως καλά γνωρίζεις αυτή η γνώση ,η στερούμενη ανθρωπιάς , οδηγεί τον πλανήτη και την φιλοξενούμενη από αυτόν ζωή στη καταστροφή.
Και για να μη ξεχνάμε και τον πάντα επίκαιρο, πρώτο μετά τον ΕΝΑ ,Απόστολο Παύλο Γιατρέ μου, μιας και είσαι και ενσυνείδητος χριστιανός , λέει: «όπου επλεόνασε η αμαρτία υπερπερίσσευσεν η χάρις». Που σημαίνει ότι, σήμερα, στην εποχή που υπερπερίσσευσε ο απόλυτος μηδενισμός ,η σαρκολατρεία και ο άκρατος ατομισμός ,είσαι εσύ που εκφράζει την εξαίρετη της χάρης.
Τέλος δέξου τα φιλόφρονα αγνά, πηγαία και ειλικρινή λόγια μου σαν ελάχιστο φόρο τιμής στο πρόσωπό σας ,τα οποία δεν αποσκοπούν σε καμιά περίπτωση σε προσπάθεια εκ μέρους μου ίχνους διάθεσης κολακείας ,αλλά αφ ενός σε εξέλαβα σαν πρότυπο για να αναδείξω την επαλήθευση στις μέρες του πάντα επίκαιρου Α. Παύλου και αφ’ ετέρου η συνείδησή μου απαιτεί να εξάρω την προσφορά σας και το μεγαλείο της ψυχής σας πειθαρχώντας στην ηθική επιταγή του Πατέρα του Γαλλικού Διαφωτισμού Βολτέρου που λέει : « αν θες να επαναληφθεί μια καλή πράξη βράβευσε μια προηγούμενη» και ακόμα «η αμοιβή ενός καθήκοντος είναι η δύναμη που θα εκτελέσει ένα άλλο».
Τώρα «στρατηγέ» μου ,αφού τέλειωσα τη δική μου επιθεώρηση, θα σε αφήσω να συνεχίσεις τον αγώνα σου και εγώ θα πάω να αγωνισθώ από τη δική μου έπαλξη, αυτή της Αγίας Τράπεζας ,απ’ όπου θα δεηθώ υπέρ πάντων των ευρισκομένων στην πρώτη γραμμή του πυρός. Των υπηρετούντων το υπεραμυνόμενο παγκόσμιο σύστημα υγείας των ακάματων ερευνητών και μαχομένων Ιατρών ,του αυτοθυσιαζόμενου νοσηλευτικού προσωπικού και του συνεπικουρούντος αυτό διοικητικού. Γιατί με την «κόλαση του Δάντη» που επικρατεί ιδιαίτερα στην Ιταλία ,όπου τα κλάματα των συναδέλφων σας μπροστά στη φρίκη έγιναν ποτάμια, μόνο του Θεού το χέρι πια μπορεί να αναστρέψει την κατάσταση.
Αίσιο αγώνα «στρατηγέ» μου. Υποκλίνομαι μπροστά σου
Παπα-Γιώργης Προμπονάς