Τόσο σε επίπεδο κομμάτων όσο και σε επίπεδο πολιτικών προσώπων.
Ηδη τα πρώτα σημάδια του πολιτικού big bang τα ζούμε τις τελευταίες οκτώ ημέρες, μετά τις ευρωεκλογές. Κανείς δεν περίμενε ότι τα μηνύματα που θα στείλουν οι πολίτες θα είναι τόσο ισχυρά. Κανείς δεν πίστευε ότι θα δημιουργηθούν συνθήκες αποσύνθεσης του μέχρι πρότινος ισχυρού πολιτικού σκηνικού που είχε διαμορφωθεί.

Η τελευταία περίοδος των μνημονιακών χρόνων και κυρίως η κόπωση του ελληνικού λαού ύστερα από τόσα χρόνια στερήσεων, θυσιών και μιας διαρκώς προβληματικής καθημερινότητας είναι αυτή που δημιουργεί συνθήκες «σάρωσης» των κομμάτων σε όλα τα επίπεδα. Και η 8η Ιουλίου θα δείξει ποιοι θα είναι τελικά αυτοί που αντέχουν, ποιοι έχουν μέλλον, ποιοι θα βρεθούν στο χείλος του γκρεμού και ποιοι θα εξαφανιστούν.
Στην παράμετρο των σκληρών μνημονιακών ετών που επηρέασε όσο τίποτε τη χώρα θα πρέπει να μπει και το Μακεδονικό το οποίο υπήρξε καταλύτης για μια σειρά από πράγματα.
Από τη διάλυση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μέχρι την εμφάνιση σχηματισμών όπως η Ελληνική Λύση που βασίζεται πάνω σε εθνικοπατριωτικές, ψεκασμένες θεωρίες οι οποίες σε άλλες συνθήκες θα χαρακτηρίζονταν γραφικές.
Αλλά ας δούμε πώς διαμορφώνεται το νέο τοπίο, τώρα και σε συνδυασμό με όσα φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν την επαύριο των εθνικών εκλογών.

Νέα Δημοκρατία

Είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού και ο φορέας της πολιτικής αλλαγής που έρχεται. Ο λαός την επέλεξε και στις επόμενες εκλογές ενδεχομένως να της δώσει και τη διακυβέρνηση της χώρας. Η επανάκαμψή της πάντως είναι εντυπωσιακή. Είναι το μοναδικό μνημονιακό κόμμα που δεν πλήρωσε ακριβά τη λαίλαπα, που άντεξε και που τώρα βρίσκεται ένα βήμα από την εξουσία. Αναμφισβήτητος νικητής και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος πήρε το κόμμα υπό διάλυση, άντεξε στους κραδασμούς, στην υποτίμηση από φίλους και αντιπάλους και τώρα βρίσκεται στον προθάλαμο του Μαξίμου. Αν στις 7 Ιουλίου πάρει αυτοδυναμία θα είναι ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων τα επόμενα χρόνια και δεν θα μπορεί κανείς να τον αμφισβητήσει. Αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία τότε πολλά αλλάζουν, κανείς δεν ξέρει πώς θα διαμορφωθεί το τοπίο.

ΣΥΡΙΖΑ

Το κόμμα που σάρωνε τα πάντα από το 2012 και μετά, που ήρθε στα πολιτικά πράγματα σε χρόνο – ρεκόρ με βάση έναν ριζοσπαστικό λόγο και πρόγραμμα, βρίσκεται σε βαθιά περιδίνηση. Την ήττα ίσως να την περίμεναν στις ευρωεκλογές, αλλά 10 μονάδες διαφορά δεν περίμεναν σε καμιά περίπτωση. Και τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι στο κυβερνών κόμμα με μια ακόμη ήττα, πιο οδυνηρή αυτή τη φορά αφού θα σημαίνει και την απώλεια της εξουσίας.
Είναι φανερή η αμηχανία στο κόμμα από τη μεγάλη ήττα σε ευρωεκλογές και δημοτικές – περιφερειακές, αφού ακόμη και τώρα δεν μπορούν να καταλάβουν τα αίτια της συντριβής. Κάποιοι μάλιστα εθελοτυφλούν λέγοντας ότι δεν έγινε και τίποτε, δεν υπήρξε καμιά στρατηγική ήττα και μπορεί ακόμη και να… κερδίσουν στις εθνικές εκλογές. Αλλοι τα έβαλαν με το λαό που δεν κατάλαβε, κι άλλοι, όπως η Ρένα Δούρου, ετοιμάζονται για μάχη με τα παλαιό καθεστώς και τη συντήρηση. Μια ακόμη μάχη δηλαδή που δίνεται με παλαιά όπλα και χωρίς καμιά έμπνευση. Αν η ήττα στις 7 Ιουλίου είναι βαριά για τον ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως να τεθεί και θέμα για τον Αλέξη Τσίπρα. Κανείς δεν τον αμφισβητεί, είναι ο άνθρωπος που έφερε το κόμμα από το 3% στο 36%, όμως, μια μεγάλη ήττα κι ένα πολύ χαμηλό ποσοστό μπορεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στην Κουμουνδούρου.

ΚΙΝΑΛ

Οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις με τη σύγκρουση Γεννηματά – Βενιζέλου βάζει πολλά ερωτηματικά για το μέλλον του Κινήματος Αλλαγής. Η πρόεδρος του κόμματος ανέλαβε την ευθύνη των αποφάσεων λέγοντας ότι θα κριθεί γι’ αυτές στις 7 Ιουλίου. Αυτό σημαίνει ότι έστω μία ψήφος περισσότερη από τις ευρωεκλογές θα θεωρείται επιτυχία. Εστω μία όμως λιγότερη θα είναι αποτυχία και όλοι θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αν δε το κόμμα πάει στις εκλογές και τα στελέχη να τρώγονται μεταξύ τους, τότε πολλοί φοβούνται κατάρρευση των ποσοστών του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Και αυτό θα σημαίνει και την αμφισβήτηση της Φώφης Γεννηματά. Ειδικά για το Κίνημα, λοιπόν, η επόμενη περίοδος είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου.

ΚΚΕ

Το ποσοστό που πήρε στις ευρωεκλογές δεν ενθουσίασε κανέναν. Η απώλεια «κόκκινων» δήμων μετριάστηκε από τη μεγάλη νίκη του Πελετίδη στην Πάτρα. Όμως, ένα μικρότερο ποσοστό στις εθνικές εκλογές μπορεί να προκαλέσει αναταράξεις στον Περισσό, αν και το ΚΚΕ έχει διαφορετική προσέγγιση των πολιτικών εξελίξεων και του πολιτικού χρόνου. Σίγουρα, όμως, μια αποτυχία του ΚΚΕ στις εκλογές, σε μια περίοδο υποχώρησης των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι και το καλύτερο μήνυμα για τον Περισσό. Ειδικά από τη στιγμή που δεν καταφέρνει να διεισδύσει στους νέους ψηφοφόρους.

Μικρότερα κόμματα

Το Ποτάμι διαλύθηκε από τις αντιφάσεις του, και του κόμματος και του αρχηγού του. Η μη κάθοδος του κόμματος στις εκλογές σηματοδοτεί το τέλος μιας προσπάθειας που ξεκίνησε με ελπίδες και κατέληξε να πνιγεί στο… ποτάμι. Τα εναπομείναντα στελέχη του θα βρουν καταφύγιο στη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΙΝΑΛ.
Η Ενωση Κεντρώων αν και θα κατέβει στις εκλογές δε φαίνεται να έχει καμιά ελπίδα να κάνει τίποτε. Ένα κόμμα που μπήκε στη Βουλή στα μνημονιακά χρόνια και χάνεται κι αυτό μέσα στον σκληρό διπολισμό που δημιουργείται.
Τα δύο κόμματα που γεννήθηκαν με τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, δηλαδή η ΛΑΕ του Παναγιώτη Λαφαζάνη και η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου δεν κατάφεραν να εκπροσωπήσουν το αντιμνημονιακό μέτωπο και βρίσκονται κι αυτά σε διαδικασίες διάλυσης. Ενδεχομένως κάποιοι να συμμαχήσουν και να δουν αν μπορούν να πετύχουν κάτι καλύτερο.
Στα Αριστερά φαίνεται να γεννιέται το κόμμα του Βαρουφάκη, ένα βαθιά προσωποκεντρικό κόμμα το οποίο μπορεί να μπει στη Βουλή. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι για χρόνια πολλά θα πληρώνουμε την αφροσύνη του 2015 με βασικό πρωταγωνιστή τον Βαρουφάκη. Μπορεί να πήρε 2,99% στις ευρωεκλογές και να έχασε την έδρα, όμως, έχει πλέον καταγραφεί ως ένα κόμμα που μπορεί να μπει στη Βουλή, ειδικά αν πετύχει να προσελκύσει ψηφοφόρους από τον ΣΥΡΙΖΑ ή τα άλλα αριστερά κόμματα.
Οσο για τα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας; Οι διάφοροι δεξιοί ηγετίσκοι της σειράς φαίνεται ότι θα χαθούν στην κάλπη, ειδικά από τη στιγμή που η σύγκρουση ΝΔ με ΣΥΡΙΖΑ θα είναι άγρια και θα ενισχύσει τον διπολισμό. Μόνο η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου δείχνει να προσελκύει διαφορετικούς ψηφοφόρους. Από κάποιους που δε θέλουν να ψηφίσουν ΝΔ, μέχρι τα «ορφανά» του Καμμένου και τις ατελείς προσπάθειες δημιουργίας κομμάτων όπως του Φαήλου Κρανιδιώτη, του Τ. Μπαλτάκου κ.λπ.
Ετσι, λοιπόν, η 8η Ιουλίου μπορεί να αναδείξει έναν νέο κοινοβουλευτικό χάρτη, να διαλύσει κόμματα αλλά και να θέσει σε αμφισβήτηση αρχηγούς. Και κάποιους από αυτούς το εκλογικό αποτέλεσμα να τους στείλει σπίτι τους. Γιατί πλέον ο ελληνικός λαός δείχνει να στρέφεται σε πιο «ασφαλείς» λύσεις και δεν πάει σε ενδιάμεσες επιλογές ή πειραματισμούς.