Μία Πύρρειος Νίκη Όλα ήσαν προσχεδιασμένα.

Πρώτον. Η αποχώρηση του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση ευθύς ως η Συμφωνία των Πρεσπών εισήγετο στη Βουλή. Μια μέρα μπρος, μια μέρα πίσω δεν έχει μεγάλη σημασία.
Δεύτερον. Ο Πάνος Καμμένος θα στήριζε την κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα, όσο πιο πολύ χρονικά θα μπορούσε. Αρκεί να μπορούσε να φοράει την κατατρυπημένη φουστανέλα του Μακεδονομάχου. Πριν και μετά τις επόμενες εκλογές.

Τρίτον. Έπρεπε να τηρηθεί η, για άλλους λόγους, δέσμευση του Ποταμιού ότι θα ψήφιζε μεν τη Συμφωνία αρκεί αυτό να μη μπορούσε να θεωρηθεί ως έκφραση εμπιστοσύνης προς τον Αλέξη Τσίπρα. Ο Σταύρος Θεοδωράκης ήθελε να κρατήσει για τον εαυτόν του την ελευθερία κινήσεων είτε για μια προσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε για μια προσέγγιση με τη Ν.Δ. «Φτωχές» οι προοπτικές επαναπροσέγγισης με το Κίνημα Αλλαγής. Τα μεσαία και ανώτατα στελέχη του Κινήματος Αλλαγής είναι, τουλάχιστον, αγανακτισμένα μια και η όλη συμπεριφορά του Σταύρου αποδεικνύει την πρόθεσή του και το σχέδιο του να πραγματοποιήσει μια «αρπαχτή» σε βάρος ενός υποστατού ιστορικά χώρου.

Τέταρτον. Αποδεικνύονται ανάγλυφα οι δύο στόχοι του Αλέξη Τσίπρα. Μια ανήθικη αλίευση σε βάρος των μικρών κομμάτων. Δεν είναι λίγο πράγμα να εκλέγεσαι βουλευτής με τριψήφιο αριθμό ψήφων, ενώ στον ίδιο νομό με τη βοήθεια ενός περίεργου εκλογικού συστήματος αποκλείονται των εδράνων της Βουλής υποψήφιοι βουλευτές, που έχουν λάβει εικοσαπλάσιο αριθμό σταυρών προτίμησης. Μέσα σου, από αυτό και μόνον το γεγονός, υποτιμώνται και υποβαθμίζονται τα περισσότερα στοιχεία της ηθικής σου συνείδησης.

Ο δεύτερος στόχος του Αλέξη Τσίπρα έχει δύο σκέλη. Η συγκράτηση, από τη μια των εκλογέων, που παραδοσιακά ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ. Και συνακόλουθα, από την άλλη μεριά, να περιορίσει τον υφιστάμενο όγκο των εκλογέων του ίδιου χώρου, που παραμένουν πιστοί σε όσα έχουν διδαχθεί πολιτικά.
Πέμπτον. Μια πλειοψηφία από γυρολόγους της πολιτικής δεν είναι ποτέ σταθερή. Τουλάχιστον, διαρκεί όσο είναι υπαρκτό το όφελος του γυρολόγου. Άρα, θα πρέπει να αναμείνουμε το περιεχόμενο αυτών των αθέμιτων δώρων. Δεν μας επιτρέπεται να τα αναγνώσουμε αυτά τα οφέλη μέσα από τον κατάλογο των μελών της νέας του κυβέρνησης. Σιγά-σιγά. Και όλα τους με τον χρόνο τους.

Αν όλα αυτά είναι προσχεδιασμένα, για ένα πρέπει να είμαστε βέβαιοι. Η κουρελού αυτή κυβέρνηση δεν έχει νομιμοποίηση δημοκρατική και κοινοβουλευτική. Δεν έχει την εμπιστοσύνη του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Και δεν θα αποκτήσει ποτέ την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.

Θα ηττηθεί. Σε δύο μήνες; Σε τέσσερις μήνες; Σε εννιά μήνες;
Τελικά, αποδείχθηκε μια Πύρρειος νίκη.