Εκδήλωση μνήμης και τιμής, για τον αείμνηστο Πρόεδρο Καθηγητή Εμμανουήλ Μαρμαρά διοργανώνουν η Εταιρεία Κυκλαδικών Μελετών και το Κέντρο Ελληνο-Ρωσικών Ιστορικών ερευνών

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου στις 18:45, στη Στοά του βιβλίου (Πεσμαζόγλου 5).

Για την προσωπικότητα και το έργο του θα μίλησαν:

Ο Ομότιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ Δημήτριος Σ. Κορρές, Πρόεδρος της Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών,

Ο Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου Γεώργιος Μ. Κορρές, με θέμα: "Μανόλης Μαρμαράς: Ο Καθηγητής, ο Ερευνητής και ο Οραματιστής του Χώρου"

Η Επίκουρη Καθηγήτρια Πολυτεχνείου Κρήτης Δέσποινα Διμέλλη, με θέμα: "Η συμβολή του Εμμανουήλ Μαρμαρά στην πολεοδομική επιστήμη

Η Ομότιμη Καθηγήτρια ΕΚΠΑ Ελένη Φεσσά-Εμμανουήλ με θέμα: "Η συμβολή του Εμμανουήλ Μαρμαρά στην αρχιτεκτονική"

Η καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πατρών Θεοδώρα Μονιούδη Γαβαλά, Πρόεδρος του Κέντρου Ελληνο-Ρωσικών Ιστορικών Ερευνών.

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Δρ. Γεώργιος Γαβαλάς, Γραμματέας της Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών.

Εμμανουήλ Β. Μαρμαράς

Ο Εμμανουήλ Β. Μαρμαράς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947 και απεβίωσε το 2017. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ, από το οποίο αποφοίτησε το 1972. Το 1986, αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ εκπονώντας διατριβή στον Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας. Το 1993, αναγορεύτηκε διδάκτωρ (PhD) της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Λέστερ (University of Leicester) της Βρετανίας εκπονώντας διατριβή στον Τομέα Ιστορίας της Πόλης (Urban History).

Συνεργάστηκε με το αρχιτεκτονικό γραφείο "Τ.Χ. Ζενέτος & Συνεργάτες, Αρχιτέκτονες, Πολεοδόμοι, Σύμβουλοι Μηχανικοί" από την αποφοίτησή του από το ΕΜΠ έως το 1977.

Αποτέλεσε οργανικό μέλος της Δημόσιας Επιχείρησης Πολεοδομίας και Στέγασης (ΔΕΠΟΣ) από το 1979 έως το1996, ενώ κατά τη διετία 1994-1996 διετέλεσε κύριος ερευνητής (senior research fellow) του Τμήματος Γεωγραφίας στο King’s College του Λονδίνου.

Διετέλεσε καθηγητής στο Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου επί μια δεκαετία (1996-2006), όπου δίδαξε μαθήματα Πολεοδομικού Σχεδιασμού, Ιστορίας της Πόλης και της Πολεοδομίας, Αστικής Γεωγραφίας, Ιστορίας της Γεωγραφίας και Ιστορικής Γεωγραφίας.

Στη συνέχεια, μετακινήθηκε ως καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης (2006-2012), όπου δίδαξε τα μαθήματα: Αστικός Σχεδιασμός, Πολεοδομικός Σχεδιασμός, Εισαγωγή στον Αστικό και Πολεοδομικό Σχεδιασμό και Ιστορία της Πόλης και της Πολεοδομίας. Υπήρξε πρόεδρος του Τμήματος Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου τη διετία 2002-2004, πρόεδρος της Εταιρείας Ιστορίας της Πόλης και της Πολεοδομίας την τριετία 2003-2006, πρόεδρος του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης τη διετία 2010-2012, του Κέντρου Ελληνο-Ρωσικών Ιστορικών Ερευνών την επταετία 2010-2017 και πρόεδρος της Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών την τριετία 2014-2017.

Έχει δημοσιεύσει σημαντικό αριθμό άρθρων σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά και στον ημερήσιο τύπο. Έχει εκδώσει τις επιστημονικές μονογραφίες: Η Αστική Πολυκατοικία της Μεσοπολεμικής Αθήνας, Η αρχή της εντατικής εκμετάλλευσης του αστικού εδάφους (ΠΤΙ ΕΤΒΑ 1991), Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς (ΠΙ 2000, με άλλες δύο συγγραφείς), Σχεδιασμός και Οικιστικός Χώρος, Θεωρητικές προσεγγίσεις και όψεις της ελληνικής αστικής γεωγραφίας (Ελληνικά Γράμματα 2002), Δώδεκα Έλληνες Αρχιτέκτονες του Μεσοπολέμου (ΠΕΚ 2005, δίγλωσσο μαζί με την Ελένη Φεσσά-Εμμανουήλ), Μοντ Παρνές, Μια ορεινή αρχιτεκτονική ιστορία (Κέρκυρα 2007), Για την Αρχιτεκτονική και την Πολεοδομία της Αθήνας, Δεκατέσσερα Κείμενα και ένα Αρχείο (Παπαζήσης 2012) και Planning London for the post-War Era 1945-1960 (Springer 2014). Έχει συγγράψει επίσης τα ταξιδιωτικά βιβλία: Ταξίδια στη Μεσόγειο (Ανάβαση 2002), Ξεχασμένα Βουνά, Δέκα ορεινές διαδρομές και αναβάσεις στην Ελλάδα (Ελληνικά Γράμματα 2005) και Ταξίδια σε τόπους των Βίκινγκς (Παπαζήσης 2007).

Η συνεργάτης του Καθηγήτρια Ελένη Φεσσά-Εμμανουήλ έγραψε για τον Μανόλη Μαρμαρά τα εξής:

Ο Μανόλης Μαρμαράς (1947-2017) υπήρξε μία από τις δυναμικότερες παρουσίες στον χώρο της ιστορίας της πόλης και της πολεοδομίας επί τρεις δεκαετίες. Με το αξιόλογο έργο που πραγματοποίησε ως ερευνητής πρωτογενών πηγών, πανεπιστημιακός δάσκαλος και συγγραφέας και με τον πρωταγωνιστικό ρόλο του σε επιστημονικές οργανώσεις, προώθησε την παραγωγή νέας γνώσης για θέματα αιχμής της επιστήμης του αλλά και της κοινωνίας. Ο ίδιος συνδύαζε το ερευνητικό ήθος με την πίστη στη συλλογική δράση, το χάρισμα της επικοινωνίας με τον ρεαλισμό και το πάθος για τα ταξίδια με την συστηματική δουλειά για την ανάδειξη και υποστήριξη του παραδοσιακού πολιτισμού των Κυκλάδων. Έτσι κινήθηκε με άνεση στο διεθνές επιστημονικό περιβάλλον χωρίς να αποκοπεί από τις πολιτισμικές του ρίζες.

Οι δρόμοι μας με τον Μανόλη διασταυρώθηκαν για πρώτη φορά το 1985. Ολοκλήρωνε τότε την αρχειακή έρευνα της διδακτορικής διατριβής του, καρπός της οποίας υπήρξε ένα έργο αναφοράς της αρχιτεκτονικής μας βιβλιογραφίας με τίτλο: H aστική πολυκατοικία της μεσοπολεμικής Αθήνας. H αρχή της εντατικής εκμετάλλευσης του αστικού εδάφους (Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, 1991). Κεντρική θέση του ήταν ότι η πολυκατοικία, το χαρακτηριστικότερο στοιχείο των ελληνικών πόλεων της μεταπολεμικής περιόδου, έχει τις ρίζες της στα χρόνια του μεσοπολέμου.
Έκτοτε είχα και άλλες ευκαιρίες να εκτιμήσω τον μαχόμενο επιστήμονα, τον συνάδελφο και τον άνθρωπο. Η σημαντικότερη από αυτές ήταν η συνεργασία μας στη συγγραφή του βιβλίου Δώδεκα Έλληνες Αρχιτέκτονες του Μεσοπολέμου που κυκλοφόρησε από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης το 2005 και το 2013 σε δύο γλώσσες — ελληνικά και αγγλικά.

Εκτός από το σημαντικό επιστημονικό και διδακτικό του έργο, ο Μανόλης Μαρμαράς διακρινόταν για την φυσική του ευγένεια, το ήθος του και τις οργανωτικές του ικανότητες. Υπήρξε πάντα αισιόδοξος, επίμονος, ανιδιοτελής και ειλικρινής. Τον πενθούμε όλοι όσοι τον γνωρίσαμε και κυρίως όσοι είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε μαζί του.