Ήμασταν πολλοί. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες. Δεν είμαι γεωμέτρης, ούτε τοπογράφος. Δεν ξέρω τις τεχνικές της Αστυνομίας, που, προφανώς, υπακούει. Έχω, όμως, παρακολουθήσει ή συμμετάσχει σε όλες τις μεγάλες συνάξεις των τελευταίων δεκαετιών. Και πάντα συνήθιζα να τριγυρνάω. Στα άκρα. Εκεί που σβήνανε τα πλήθη. Ε, λοιπόν, ήταν η μεγαλύτερη των τελευταίων δεκαετιών.
Με εντυπωσίασε η σύνθεση του πλήθους. Η συντριπτική πλειοψηφία, νοικοκυραίοι. Η μεγάλη πλειοψηφία, οι νεότερες γενιές. Έλληνες. Απ’ όλη την Ελλάδα. Με αεροπλάνα. Με λεωφορεία. Με ατομικά Ι.Χ. Και περπάτησαν όλοι τους ατέλειωτα χιλιόμετρα.
Είχαν πάθος. Όχι, δεν ήταν ντοπαρισμένοι. Σταθήκανε όρθιοι πολλές ώρες. Με υπομονή. Με εσωτερικό πείσμα. Ούτε αυτό το έχω ξαναδεί. Έχω ζήσει όλες τις μεγάλες συγκεντρώσεις του λαού μας. Με τους πιο χαρισματικούς ηγέτες. Ο λαός δεν άντεχε παραπάνω από μία ώρα. Έστω και αν ήταν στημένα τα μπλόκα. Για να ελέγχονται, προφανώς.
Δεν είδα γραφικούς αξιόλογο αριθμό. Δεν ξέρω τι θα παρουσιάσουν σήμερα τα ΜΜΕ. Δεν έχω ξαναδεί τόσο συνειδητοποιημένους πολίτες.
Κρατούσαν όλοι τους σημαίες. Μόνο την ελληνική σημαία. Κανένας μπαγάσας να μην κρύβει και τις άλλες του ταυτότητες. Η παρουσία του Μίκη ήταν εντυπωσιακή. Και μόνη η παρουσία του. Έδωσε την ψυχή της Ελλάδας, που εκείνη την ώρα σκιρτούσε. Ήταν και κυρίαρχη. Και λόγος του σπουδαίος. Σωστά του φώναζαν από κάτω «Μίκη αλλάζεις την ιστορία».
Η κυβέρνηση αποδείχθηκε γραφική. Και, κυρίως, μικρή και μικρόψυχη. Είχε κάνει το παν για να φοβίσει το λαό. Ναι, επιστράτευσε και τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Νομίζοντας ότι ο απλός νοικοκύρης φοβάται τόσο εύκολα. Ήταν έτσι στημένες οι αστυνομικές δυνάμεις, που νόμιζες ότι νόμιμη ήταν η συγκέντρωση των αντιεξουσιαστών στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράνομη η παλλαϊκή σύναξη.
Τί θα συμβεί; Πρέπει να βρούμε το μέτρον του ενδοτισμού της κυβέρνησης. Αυτό θα τα προβλέψει όλα. Αν έχει, ήδη, δεσμευτεί θα έχουμε φτάσει σε ένα βήμα πριν την υπογραφή, τότε δεν ξέρω πόσους ελιγμούς της μένουν για να κάνει. Από την πείρα που έχουμε από αυτή την κυβέρνηση, σχεδόν κανένας.
Προσωπικά, έχω εμπιστοσύνη σε κάποιους ανθρώπους της κυβέρνησης, έστω και αν είναι λίγοι. Αν έχουν διαβάσει το σχέδιο του Νίμιτς, όπως αποκαλύφθηκε χθες, τότε επιμένω στις ελπίδες μου. Είναι προδοσία.
Για δέστε τους. Για καμαρώστε τους.
Πρώτη φορά αντιμετωπίζει ένα γενναίο λαό μια πρώτη φορά, στην εξουσία, Αριστερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.