Πώς οι 18 ώρες της Novartis γέννησαν νέο πολιτικό σκηνικό

Ανεξάρτητα από το πού θα καταλήξει η προανακριτική επιτροπή για το σκάνδαλο της Novartis, η απόφαση για την συγκρότησή της παράγει εδώ και μερικές ώρες χειροπιαστά αποτελέσματα.

Πολύ πριν διαπιστώσουμε εάν και σε ποιό βαθμό προκύπτει εμπλοκή πολιτικών προσώπων. Πολύ πριν αποδειχθεί, εάν οι προστατευόμενοι μάρτυρες είναι άνθρωποι που ξύπνησαν ένα πρωί από τις φωνές της συνείδησής τους, ή απλώς θέλουν να σώσουν το τομάρι τους σηκώνοντας το χέρι και τεντώνοντας τον δείκτη προς τα πολιτικά πρόσωπα, που συμβαίνει να αποτελούν ένα εύκολο στόχο. Και πολύ πριν καταλήξουμε οριστικά σε συμπέρασμα για το ποιός θα βγει πολιτικά κερδισμένος ή χαμένος από αυτό το κουβάρι.

Η σύγκρουση στη Βουλή ξεπέρασε κατά πολύ σε ένταση, ύφος και πρακτικές σχεδόν όλες τις ανάλογες αντιπαραθέσεις που παρακολουθήσαμε στη Μεταπολίτευση. Δεν είναι μόνο οι υβριστικές εκφράσεις, οι συσπάσεις στα πρόσωπα των ομιλητών και οι ευθείες απειλές “θα σας βάλουμε στη φυλακή – όχι, εμείς θα σας βάλουμε”.

Το στοιχείo που κάνει τη διαφορά, είναι η συνολικά απαξιωτική συμπεριφορά μεταξύ πολιτικών αντιπάλων και παρατάξεων, σε βαθμό που να ισοπεδώνει κώδικες συμπεριφοράς, διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ βουλευτών και να εκμηδενίζει οποιαδήποτε προσπάθεια για ουσιαστική επιχειρηματολογία ή διάλογο.

Δηλαδή, τί διάλογος να γίνει μετά από εκφράσεις όπως “άι στο διάολο”, “το παραχέσατε”, ή τα ειρωνικά γέλια κατά την ομιλία ενός υπηρεσιακού πρωθυπουργού;

Έχουμε ξαναζήσει ακρότητες – ακόμα και μέσα στη Βουλή.

Ακολουθούσε όμως μία “συγνώμη”. Έστω τυπικά.

Οι 18 ώρες της σύγκρουσης για τη Novartis διέλυσαν κάθε πιθανό δίαυλο συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών παρατάξεων και έκοψαν κάθε γραμμή επικοινωνίας ανάμεσα στους πολιτικούς αρχηγούς.

Η απάντηση σε κάθε κριτική, σε κάθε επιχείρημα, δεν δίνεται πλέον με αντεπιχείρημα. Δίνεται με σκληρό ροκ, σκληρό ροκ και πάλι σκληρό ροκ.

Η πολιτική ζωή εισέρχεται στον επικίνδυνο αστερισμό του διχασμού και της εκδίκησης.

Τί μπορεί να σημαίνει αυτό, στην προσπάθεια της χώρας να φτάσει τρικλίζοντας μέχρι την πόρτα της εξόδου(;) από τα μνημόνια τον Αύγουστο, ή στην προσπάθεια να αντιμετωπίσει τεράστιες προκλήσεις στην εξωτερική πολιτική μέσα στους επόμενους μήνες;

Ποιός πιστεύει ότι υπάρχει σήμερα το πρωί το παραμικρό περιθώριο για συγκλίσεις στο Σκοπιανό, για παράδειγμα, όπου θα έπρεπε το κομματικό να υποχωρήσει μπροστά στο εθνικό συμφέρον;

Ποιά πιθανότητα δίνετε να τα βγάλει πέρα στα ελληνοτουρκικά ή στην Κύπρο ένα πολιτικό σύστημα, όπου οι κραυγές σκεπάζουν κάθε λογική φωνή; Τί θα συμβεί εάν μας προκύψει ξαφνικά ένα ατύχημα;

Ως αντανακλαστικό στην πόλωση, στα κομματικά στρατόπεδα προκύπτει ξαφνικά και από το πουθενά η συσπείρωση. Είναι ένα στοιχείο που, υπό κανονικές συνθήκες, παρατηρείται σε προεκλογικές περιόδους. Παρά τα σενάρια που αναπαράγουν τα ΜΜΕ, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποφασίσει μέσα του ότι θέλει να πάει τώρα, ή σχετικά σύντομα σε πρόωρες εκλογές. 

Ωστόσο, όταν εξωτερικοί παράγοντες διαμορφώνουν μία κατάσταση που προσομοιάζει ή φέρει χαρακτηριστικά προεκλογικής περιόδου, ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι προκύπτουν κάλπες ενίοτε, εκεί που δεν το περιμένεις.

ΤΗE TOC