Επιτέλους, κάτι θ’ αλλάξει!

Θεωρώ τη χθεσινή ανακοίνωση του Σταύρου Θεοδωράκη εξαιρετικά σημαντική. Θα ακολουθήσουνε κι άλλες υποψηφιότητες. Καμιά τους δεν μπορώ να υποβαθμίσω. Όμως, η υποψηφιότητα του Σταύρου Θεοδωράκη, σε συνέχεια εκείνης του Γιώργου Καμίνη, έχει ένα πρόσθετο χαρακτηριστικό. Το Ποτάμι δε γεννήθηκε και δεν αποσπάστηκε προηγουμένως από το ΠΑΣΟΚ. Ήταν μια κίνηση νέων ανθρώπων με τυπική προέλευση από διαφορετικούς χώρους, που ήθελαν να φέρουν κάτι καινούργιο στην πολιτική ζωή. Αυτή η προσφορά τους και αυτός ο αρχικός ενθουσιασμός τους μπόλιασε αρκετό καιρό την πολιτική ζωή του τόπου. Ήτανε κάτι το φρέσκο.

Στην πορεία τους οι ποταμίσιοι κακοτύχησαν κατά κάποιο τρόπο. Είναι πολύτιμη αφετηρία το κάτι το νέο, αλλά αυτό δεν αρκεί. Δεν κατάφεραν να διαμορφώσουν μια ξεχωριστή πολιτική ταυτότητα. Διακριτή από τους άλλους. Γι' αυτό και άλλοτε τους κολλούσαν στη Νέα Δημοκρατία και άλλοτε στο ΠΑΣΟΚ ή στη Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Με τον Καμίνη και τον Θεοδωράκη η πρόταση της Φώφης Γεννηματά, για τη δημιουργία μιας ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης, απέκτησε το εύρος που χρειάζεται.

Κάποιος κακεντρεχής έχει διατυπώσει μια ένσταση. Αυτό δεν είναι προοδευτικό κέντρο. Ούτε Κεντροαριστερά.

Τι είναι λοιπόν; Ένας απλώς μεσαίος χώρος. Όχι το παλιό κέντρο, που ήταν προοδευτικό και μεταρρυθμιστικό, ούτε το ΠΑΣΟΚ, που έγνεφε μονίμως από τα αριστερά.

Πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Και με μια προσεκτική ματιά και στάθμιση μπορούμε να καταλήξουμε στα ακόλουθα συμπεράσματα:
Το πρώτο. Την οριστική του μορφή, αυτός ο νέος πολιτικός φορέας, θα την αποκτήσει με το συνέδριο μετά τις εκλογές για την επιλογή του αρχηγού του νέου σχήματος. Αναμφισβήτητα, ο νέος αρχηγός θα βάλει τη δική του σφραγίδα. Μια σφραγίδα, που θα είναι από τη μια συνθετική του συνόλου των απόψεων, και από την άλλη στα χνάρια της σοσιαλδημοκρατίας.

Το δεύτερο. Τα βασικά ιδεολογικά χαρακτηριστικά του νέου χώρου είναι ολοφάνερα. Σταθερή προσήλωση σε όλους τους κανόνες της δημοκρατίας. Υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο πλαίσιο του Συντάγματος και του νόμου. Μικτή οικονομία με ελεύθερη την επιχειρηματική πρωτοβουλία. Και επιτελικό το ρόλο του κράτους. Προσήλωση στην Ευρώπη και συμμαχίες με όλες τις χώρες του Νότου και της Μεσογείου. Όχι, φυσικά, με αρπαχτές.

Το τρίτο. Ο νέος πολιτικός φορέας έχει πια μια δυναμική. Που οφείλεται στην ποιότητα των στελεχών του και την ιδεολογική τους ταύτιση. Έστω και με επουσιώδεις διαφοροποιήσεις. Κάτι θα αλλάξει.