Να πάνε σπίτι τους!

Δε θέλησε να αμφιβάλουμε ούτε ένα λεπτό. Έδειξε τις προθέσεις του. 
Ή, μάλλον, τις επιβεβαίωσε. Θεωρεί το Brexit μια έξυπνη λύση για τη Βρετανία. Ποιος άλλος; Ο Ντόναλντ Τραμπ. Και έμμεσα καλεί κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες να μπουν στο μοιραίο παιχνίδι της εξόδου τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση. 
Σίγουρα υπάρχουν κάποια κράτη, κυρίως της ανατολικής Ευρώπης, τα οποία φλερτάρουν με την ιδέα εξόδου τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σαν να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Ο Τραμπ θέλει να αλλάξει και το κεντρικό κορμό του ΝΑΤΟ. Δεν τον ενδιαφέρει η κεντρική Ευρώπη. 
Είναι νωρίς να καταλήξουμε και σε άλλα συμπεράσματα. 
Γιατί ούτε εκείνος ξέρει καλά τις γεωπολιτικές ισορροπίες. Ούτε ελέγχει και ούτε κρατάει το κλειδί αυτών των ισορροπιών.
 Για ένα πρέπει να είμαστε σίγουροι. Η ανερχόμενη ως παγκόσμια Κίνα δε θα τον αφήσει να παίξει σύμφωνα με τις επιθυμίες του. 
Θα διερωτηθεί ο απλός αναγνώστης. Τι νόημα έχουν αυτές οι σκέψεις και τι χρησιμότητα για μας τους Έλληνες; 

Δεν είναι εύκολη απάντηση. Πάντως, όποια ανάλυση και αν αναπτύξουμε, όποια γραμμή κι αν ακολουθήσουμε, σίγουρα εμάς τους Έλληνες δε μας συμφέρει ο περιορισμός της ισχύος και της δύναμης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα αναμορφωμένο ΝΑΤΟ θα μας κατατάξει σε δεύτερη σειρά προτεραιοτήτων. Θα αναβαθμίσει την Τουρκία. Και, ενδεχομένως, κάποια από τα βαλκανικά κράτη. 
Και η Ελλάδα δεν έχει βλέψεις σε βάρος των γειτόνων της. Δε διατηρεί κανένα αλυτρωτισμό. Την ευημερία του λαού μας θέλουμε. Και σε αυτό μόνο οι Ευρωπαίοι μπορούν να παίξουν αγαθό ρόλο. 
Πολλοί βιάστηκαν να αποκαλύψουν την κρυφή τους μέχρι σήμερα χαρά από το αναμφισβήτητο γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση δέχτηκε ράπισμα στο Eurogroup της Πέμπτης. 
Πρέπει να διαφωνήσουμε κάθετα με τέτοιες συμπεριφορές. Το ράπισμα στην ελληνική κυβέρνηση πονάει και κοστίζει. Πονάει την ίδια. Και κοστίζει σε εμάς. 
Πρέπει οι σημερινοί κυβερνώντες να κατανοήσουν κάτι που έχουν αντιληφθεί. Δεν μπορείς να παίζεις με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Δεν υποτάσσεσαι σε αυτούς. Αλλά ψάχνεις συμμάχους. Πάνω σε κανόνες. Όχι πάνω σε έννοιες που τις έχει εσωτερικά καταστρέψει. 
Συμμάχους χρειαζόμαστε λοιπόν. Και στέρεες πολιτικές αποφάσεις στο εσωτερικό. Διαφορετικά; Καλύτερα να πάνε σπίτι τους. 
Να πάνε σπίτι τους!
Δε θέλησε να αμφιβάλουμε ούτε ένα λεπτό. Έδειξε τις προθέσεις του. Ή, μάλλον, τις επιβεβαίωσε. Θεωρεί το Brexit μια έξυπνη λύση για τη Βρετανία. Ποιος άλλος; Ο Ντόναλντ Τραμπ. Και έμμεσα καλεί κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες να μπουν στο μοιραίο παιχνίδι της εξόδου τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση. 
Σίγουρα υπάρχουν κάποια κράτη, κυρίως της ανατολικής Ευρώπης, τα οποία φλερτάρουν με την ιδέα εξόδου τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σαν να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Ο Τραμπ θέλει να αλλάξει και το κεντρικό κορμό του ΝΑΤΟ. Δεν τον ενδιαφέρει η κεντρική Ευρώπη. 
Είναι νωρίς να καταλήξουμε και σε άλλα συμπεράσματα. Γιατί ούτε εκείνος ξέρει καλά τις γεωπολιτικές ισορροπίες. Ούτε ελέγχει και ούτε κρατάει το κλειδί αυτών των ισορροπιών. Για ένα πρέπει να είμαστε σίγουροι. Η ανερχόμενη ως παγκόσμια Κίνα δε θα τον αφήσει να παίξει σύμφωνα με τις επιθυμίες του. 
Θα διερωτηθεί ο απλός αναγνώστης. Τι νόημα έχουν αυτές οι σκέψεις και τι χρησιμότητα για μας τους Έλληνες; 
Δεν είναι εύκολη απάντηση. Πάντως, όποια ανάλυση και αν αναπτύξουμε, όποια γραμμή κι αν ακολουθήσουμε, σίγουρα εμάς τους Έλληνες δε μας συμφέρει ο περιορισμός της ισχύος και της δύναμης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα αναμορφωμένο ΝΑΤΟ θα μας κατατάξει σε δεύτερη σειρά προτεραιοτήτων. Θα αναβαθμίσει την Τουρκία. Και, ενδεχομένως, κάποια από τα βαλκανικά κράτη. 
Και η Ελλάδα δεν έχει βλέψεις σε βάρος των γειτόνων της. Δε διατηρεί κανένα αλυτρωτισμό. Την ευημερία του λαού μας θέλουμε. Και σε αυτό μόνο οι Ευρωπαίοι μπορούν να παίξουν αγαθό ρόλο. 
Πολλοί βιάστηκαν να αποκαλύψουν την κρυφή τους μέχρι σήμερα χαρά από το αναμφισβήτητο γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση δέχτηκε ράπισμα στο Eurogroup της Πέμπτης. 
Πρέπει να διαφωνήσουμε κάθετα με τέτοιες συμπεριφορές. Το ράπισμα στην ελληνική κυβέρνηση πονάει και κοστίζει. Πονάει την ίδια. Και κοστίζει σε εμάς. 
Πρέπει οι σημερινοί κυβερνώντες να κατανοήσουν κάτι που έχουν αντιληφθεί. Δεν μπορείς να παίζεις με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Δεν υποτάσσεσαι σε αυτούς. Αλλά ψάχνεις συμμάχους. Πάνω σε κανόνες. Όχι πάνω σε έννοιες που τις έχει εσωτερικά καταστρέψει. 
Συμμάχους χρειαζόμαστε λοιπόν. Και στέρεες πολιτικές αποφάσεις στο εσωτερικό. Διαφορετικά; Καλύτερα να πάνε σπίτι τους.