Χθες συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Δεν ξέρω πως σκέπτονται και πως αντέδρασαν οι συμπολίτες μας για τα δύο χρόνια της Αριστεράς στην εξουσία.
Η παρέα του Μαξίμου έβγαλε μάλιστα και σημείωμα (άλλο ένα non paper) για να σχολιάσει την απόδοση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Το σημείωμα δεν φέρει υπογραφή. Ούτε το ανέγνωσε μεγαλόφωνα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ούτε φυσικά το απήγγειλε υπό μορφή διαγγέλματος ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.

Σαν να’ ναι όλοι τους κουρασμένοι. Άλλωστε ξέρουν καλά τα όρια της προπαγάνδας. Τι να πεις άραγε σ’ ένα λαό καθημαγμένο; Τι να πρωτοπείς στα εκατομμύρια των Ελλήνων για τα τόσα ψέματα που έχεις εκστομίσει μέσα σε πολύ λίγα χρόνια; Τι απολογία να συντάξεις στις καθημερινές κατηγορίες των συμπολιτών μας για τα τόσα δεινά και βάρη που τους έχει φορτώσει ο Αλέξης και η παρέα του; Και τι ρητορικά σχήματα να διαμορφώσεις, όταν οι απέναντί σου δεν περιμένουν από σένα τίποτα περισσότερο από ψέματα και απάτες;

Θα το ξαναγράψω. Και θα το επαναλαμβάνω. Μέσα στην κυβέρνηση υπάρχουν αξιόλογες προσωπικότητες. Με γνώσεις. Με διοικητική εμπειρία. Με ταλέντο. Με ισχυρό χαρακτήρα. Με περγαμηνές σε αγώνες και στην επιστήμη. Όλοι αυτοί, όμως, δεν διαμορφώνουν τις βασικές επιλογές της κυβέρνησης.

Παιδαρέλια στην πολιτική και με ανύπαρκτους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας μας ως τζογαδόροι.

Και αντί να βγούμε από την κρίση, βουλιάζουμε σ’ αυτήν καθημερινά. Και αντί να συναντάμε τους λαούς σε συναρπαστικές και δημιουργικές συνάξεις, τους πετροβολάμε! Και αντί να δένουμε τα χέρια μας με τους άλλους λαούς σε σχηματισμούς αλληλεγγύης τους πυροβολούμε με οβίδες λάσπης.

Θελήσαμε να ξεχάσουμε τον υβριστή Υπουργό Άμυνας και τους τζιχαντιστές με τους οποίους απειλούσε το Βερολίνο. Εκείνος όμως όχι. Αποκάλεσε τοκογλύφο ένα λαό με τον οποίο οφείλουμε να θεμελιώσουμε γέφυρες επικοινωνίας και μη τιμωρητικής συνεργασίας. Γιατί και αυτός το παράκανε. Πολλά από τα μέτρα που προτείνει και επιβάλλει έχουν τιμωρητικό χαρακτήρα. Ουσιαστικά δεν τα χρειαζόμαστε.

Δύο χρόνια χαμένα. Για την Ελλάδα κυρίως. Πήγαμε πίσω πολλά χρόνια. Και χάσαμε παντού. Ακόμα και στα θέματα της διαφθοράς. Στη σκάλα της διαφθοράς πέσαμε ακόμα πιο χαμηλά. Κοντά στα δέκα σκαλοπάτια!