Όμορφα, απλά, πειραιώτικα. Όπως γουστάρει ο κόσμος του. Μάγκικα και καθαρά. Χωρίς ανάσα, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς οίκτο. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Να παίζει με τον Παναθηναϊκό στο κατάμεστο γήπεδό του και να τον αντιμετωπίζει όπως η γάτα το ποντίκι.
Απόλυτος κυρίαρχος και χωρίς να παίξει μεγάλη μπάλα. Τα απαραίτητα έκανε, το αυτονόητο, χτύπησε εκεί που έπρεπε κι όπως έπρεπε, βάσει του πλάνου του κι όλα τελείωσαν από το πρώτο ημίχρονο, απέναντι σε μια ομάδα που δεν ήξερε γιατί κατέβηκε στο γήπεδο…
Δεν κατάλαβε κανείς ποιος ήταν ο σκοπός του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι. Να νικήσει, να μη χάσει, να προκαλέσει για να μην τελειώσει το παιχνίδι, ουδείς κατάλαβε. Αν κρίνουμε από τα νεύρα που ήταν τεντωμένα και τις διαμαρτυρίες προς τον Σιδηρόπουλο και τους συνεργάτες του που ήταν συνεχείς, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Προσαρμοσμένο πάνω στο 4-2-3-1 ήταν το σχήμα που επέλεξε ο Αντρέα Στραματσόνι. Προσπάθησε να παίξει στα… ίσια τους πρωταθλητές και την πάτησε. Την πάτησε επειδή οι παίκτες του δεν το πίστεψαν. Δεν είχαν κουράγιο και καθαρό μυαλό ούτε να αλλάξουν τρεις πάσες. Να κυκλοφορήσουν ψύχραιμα την μπάλα ακόμη και στο ξεκίνημα που οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν μουδιασμένοι και προσεκτικοί στο τερέν.
ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΛΑΣΗΣ
Να παίξει γρήγορα επέλεξε ο Πάουλο Μπέντο με δύο-τρεις πάσες στα άκρα της άμυνας των «πράσινων». Με έναν Φορτούνη να παίζει συνήθως με μία επαφή ώστε να εκμεταλλευθεί το κάθε διαθέσιμο δευτερόλεπτο την κάθε σπιθαμή κενού γηπέδου. Έπαιρνε την μπάλα την έσπαγε στο πλάι κι έφευγαν τα… βέλη. Μία ο Σεμπά όπως στη φάση του 2-0, μία ο Ελιουνούσι.
Ήταν τόσο μεγάλη η διαφορά των δύο ομάδων που ακόμη και ο 18χρονος Ρέτσος πήρε την ταυτότητα του πολύ Ιμπάρμπο. Πολύς κόσμος είχε απορίες πριν από τη σέντρα. Πως ο μικρός θα αντεπεξέλθει σε αυτό το μαρκάρισμα; Κι όμως! Πρώτος μάγκας ο πιτσιρικάς, έκανε μια χαρά τη δουλειά του, με θράσος, ενθουσιασμό και περισσότερο μυαλό απ’ ότι προβλέπεται για την ηλικία του. Λίγο έλειψε, μάλιστα, να ανοίξει και το σκορ στην πρώτη καλή στιγμή του παιχνιδιού.
Πολλοί θα πουν ότι ο Ολυμπιακός καθάρισε από την αεροπορία. Από την ικανότητα των παικτών του στον αέρα και στα στημένα. Πράγματι, δύο γκολ ήρθαν από σερβίς του Φορτούνη και κεφαλιές-καρφιά από Μποτία και Ιντέγε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όμως, ότι ένα λεπτό πριν από το 1-0 ο Ισπανός στόπερ των «ερυθρολεύκων» σταμάτησε τελευταία στιγμή τον Λέτο, σε μία από τις δύο καλές φάσεις που δημιούργησαν οι «πράσινοι» στο πρώτο μέρος παίζοντας στην πλάτη της άμυνας και στο όριο του οφσάιντ.
ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΓΙΑ ΜΠΑΛΑ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
Η μεγάλη διαφορά των δύο ομάδων ήταν ότι η μία μπήκε να παίξει μπάλα και η άλλη με νεύρα, εκνευρισμό, ψευτοτσαμπουκάδες, μπας και τσιμπήσει κανείς και βγει καμιά κόκκινη. Με περισσότερη ψυχραιμία, καθαρό μυαλό και… άντερα η ομάδα του Στραματσόνι θα μπορούσε να έχει σταθεί πολύ καλύτερα, αλλά το ματς είχε χαθεί πριν ξεκινήσει… Και μόνο το γεγονός ότι ο Λέτο δεν υπήρξε φάση που να μην κάνει τον… καμπόσο, λέει πολλά.
Γι’ αυτό και το τελικό σκορ ήταν τόσο μεγάλο γι’ αυτό και το «άντε γεια» της εξέδρας τόσο εμφατικό. Ο Ολυμπιακός έπαιξε «τόσο όσο» για να μετατρέψει το «αιώνιο» ντέρμπι σε ατελείωτο «πάρτι». Χωρίς τρέλες, χωρίς επιπολαιότητα, χωρίς αφύλακτα νώτα σε σύγκριση σε προηγούμενα παιχνίδια του.
Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν σαφές πλάνο στο παιχνίδι και το υπηρέτησαν πιστά. Δυνατά σε όλες τις μονομαχίες, πρώτοι στην μπάλα, γρήγορα στο χώρο, χτυπάμε στα «φτερά». Ακόμη και το κόρνερ ή το φάουλ που έγιναν γκολ κάποιος τα κέρδισε. Δεν έτυχε, πέτυχε. Εκεί ήθελε να χτυπήσει ο Ολυμπιακός, κυρίως στην πλάτη του Γουακάσο που έπαιξε κατά συνθήκη μπακ, χωρίς να είναι.
Πάνω του είχε εντολή να κλίνει ο Φορτούνης και να πλαισιώνει τον Σεμπά. Τον έβαλαν ανάμεσά τους τον συμπαθή Μουμπάρακ δύο «ερυθρόλευκοι» και του προκάλεσαν ζαλάδες. Από την άλλη πλευρά, οι «πράσινοι» και προβλέψιμοι ήταν και πολύ πιο αργοί στις κινήσεις και τις αποφάσεις τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.