Όλοι φαίνεται το έχουν καταλάβει. Δεν υπάρχει ηγεσία, πολιτική και ιδεολογική, σ’ αυτή τη χώρα. Δεν υπάρχουν δομές πάνω στις οποίες να στηριχτεί η κρατική και εθνική εξουσία. Δεν υπάρχει οργανωμένη κοινωνία. Δεν παράγεται πλούτος συγκρίσιμος με άλλες χώρες. Δεν παράγεται ιδεολογία. Ούτε στην κορυφή του πολιτικού συστήματος. Ούτε στις μεγάλες λεωφόρους της κοινωνίας. Και μόνο οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι ικανοί να δείξουν σε όλο τον κόσμο ότι είμαστε ένα «ξέφραγο αμπέλι».
Πρώτος ο Ερντογάν. Αμφισβήτησε τη Συνθήκη της Λοζάνης. Πάνω σ’ αυτή στηρίζονται οι σχέσεις μας με τη γειτονική χώρα. Οι κανόνες και τα σύνορά μας. Και εμείς απαντήσαμε μ’ ένα νομικά σωστό, πλην, όμως, πολιτικά άστοχο μήνυμα.
«Ναι! Οι σχέσεις μας ρυθμίζονται με τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923».
Τι θέλαμε και προσθέσαμε: «Η Συνθήκη αυτή είναι οδυνηρή για την Τουρκία»; Πάνω σ’ αυτή την αστόχαστη προσθήκη η Τουρκία θα πάρει την πρωτοβουλία για το επόμενο βήμα της. «Αφού οι Έλληνες παραδέχονται ότι η Συνθήκη αυτή μας πονάει, εμάς τους Τούρκους, τότε, εμείς οι Τούρκοι, έχουμε αδικηθεί».
Και, τότε, θα ξαναρχίσει ένας νέος κύκλος επαύξησης των εκκρεμών ζητημάτων ανάμεσα στην Ελλάδα και τη γειτονική χώρα.
Να ‘τανε μόνο αυτό; Από καιρό σε καιρό μας την «πέφτουν» και οι Αλβανοί! Διεκδικούν την Τσαμουριά. Και ιδού η έκπληξη! Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι ερευνά το ζήτημα!
Να πάρω το νήμα από εκεί, που το άφησα. Όλοι πήραν είδηση ότι η χώρα μας κατρακυλάει. Γιατί δεν έχει ηγεσία. Γιατί δεν έχει «άμυνα». Σε θεσμούς και στελέχη. Γιατί στεγνώσαμε από ιδεολογία και οράματα! Έτσι, φθάνουμε στην τοξική πηγή κάθε κακού. Μια πηγή, που θα μπορούσε, να μας ξεδιψάσει. Κάτω, όμως, από άλλες συνθήκες.
Ασθενήσαμε την Παιδεία μας! Η Παιδεία μας δεν έχει ιδεολογία. Ενώ έχει κατακλυστεί από ιδεοληψίες ξεπερασμένων δεκαετιών. Κάνουμε το αντίθετο απ’ όλα τα έθνη. Και, παρά, τις καυχησιολογίες μας, δε διαμορφώνουμε υπεύθυνους και ελεύθερους πολίτες. Με εθνική και θρησκευτική συνείδηση. Όπως επιτάσσει το Σύνταγμα.
Αυτήν την κατάντια τη διαπιστώσαμε, όσοι πονάμε και αγωνιούμε, στην προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Μια πολωτική, πλην υποκριτική, άδεια και στεγνή συζήτηση και αντιπαράθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.