Ήσαν συγκλονιστικές, χθες, μερικές από τις καταθέσεις των μαρτύρων στη δίκη για το φρικιαστικό έγκλημα της MARFIN. Δεν ξέρω, ούτε μου επιτρέπεται, να διατυπώσω δημόσια την εκτίμησή μου, για το αν οι κατηγορούμενοι είναι ένοχοι ανθρωποκτονίας από πρόθεση. Γνωρίζω, όμως, ότι η Δικαιοσύνη δεν έπραξε το καθήκον της κατά την προδικασία. Το DNA των δραστών βρέθηκε. Ο σωματότυπός τους είναι δεδομένος. Σ’ αυτό βοηθούν οι κάμερες ασφάλειας της περιοχής. Ξέρουμε και από ποιο μπλοκ διαδηλωτών αποσπάστηκαν οι δράστες.
Οι μάρτυρες, σε μια δίκη αυτής της κατηγορίας, σπάνια βοηθούν για τον εντοπισμό του δράστη. Και γιατί η μαρτυρική απόδειξη έχει από τη φύση της πολλές αδυναμίες. Ο μάρτυρας, κατά κανόνα, συμμετέχει συναισθηματικά στο γεγονός, που καλείται να περιγράψει. Και η συναισθηματική του φόρτιση τον εμποδίζει να καταγράψει με ακρίβεια τα γεγονότα. Το χειρότερο απ’ όλα; Ο μάρτυρας φοβάται. Ειδικά αν εκτιμά ότι από την μαρτυρία του εξαρτάται η καταδίκη ή η αθώωση του κατηγορούμενου. Δεν είναι λίγοι οι μάρτυρες, που είχαν κακό τέλος.
Αυτό, που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, είναι η μεταφορά από τους μάρτυρες του κλίματος και των γενικών περιστάσεων της ημέρας εκείνης. Το πλήθος φώναζε στους εγκλωβισμένους υπαλλήλους της τράπεζας “MARFIN”: «Να καείτε, ρε». Όταν οι «φλεγόμενοι» από πολιτικό πάθος διαδηλωτές ήξεραν ότι δύο από τους δράστες του εμπρησμού είχαν μόλις αποσπαστεί από το μπλοκ, που συμμετείχαν. Κανιβαλισμός και φρίκη.
Αν κάποιοι μπορούν να διατυπώσουν οποιαδήποτε αμφισβήτηση για το ποιοι ήσαν οι δράστες του εμπρησμού και της δολοφονίας τριών αθώων συμπολιτών μας, ένα δεν μπορούν να πράξουν. Να αμφισβητήσουν την ταυτότητα του μπλοκ από το οποίο αποσπάστηκαν οι δράστες.
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για ευθύνες.
Το δικαίωμα να διαδηλώνουμε στους δρόμους και στις πλατείες είναι θεμελιώδες στο οικοδόμημα της Δημοκρατίας. Ο κάθε πολίτης μπορεί να διαδηλώνει, να διαμαρτύρεται και να διεκδικεί. Η γλώσσα της διαδήλωσης μπορεί να είναι και τραχεία. Μπορεί και υβριστική. Δεν αποκλείονται και κάποιες εκδηλώσεις βίας κατά πραγμάτων. Δύο πράγματα δεν επιτρέπονται. Οι καταστροφές περιουσιών. Και η αφαίρεση της ζωής. Και μάλιστα με τον τρόπο, που κάποιοι επέλεξαν στα γνωστά γεγονότα της 5 Μαΐου 2010.
Οι μεγάλοι υπεύθυνοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί. Και αυτούς τους ξέρουμε! Όλοι μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.