Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την Παιδεία προσωπικά με απογοήτευσε. Η υποκρισία ξεχείλισε. Η έλλειψη σεβασμού, προς την πολιτισμική μας κληρονομιά, αποδείχτηκε θηριώδης. Η άγνοια των καυτών προβλημάτων του εκπαιδευτικού μας συστήματος ήταν προκλητική. Η αοριστολογία και η «παπαρολογία» εξέθρεψε εντυπώσεις, και μόνο. Και η έλλειψη οράματος και έμπνευσης μας επέστρεψαν στις αναζητήσεις της ασημαντότητας του παρελθόντος.
Ας ξεκινήσουμε από τα θρησκευτικά. Ανήκω στην κατηγορία των συμπολιτών μας, που έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η σημερινή διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολειά μας δεν είναι ικανοποιητική. Δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της «κατηχητικής» με στο σύγχρονο περιεχόμενό της. Είναι ξένη προς την γλωσσολαλιά των νέων γενιών. Δεν απαντά στις πρώιμες ή συχνά και ώριμες πνευματικές αναζητήσεις των μαθητών.
Το σπουδαιότερο: η σημερινή διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολειά μας δεν συμβάλλει «στην ανάπτυξη … της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Αυτό προβλέπει το Σύνταγμα. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 16.
Και μπορώ να δώσω μια προσωπική μαρτυρία. Αυτή την παράγραφο την έγραψε, με το χέρι του, ο Ευάγγελος Παπανούτσος. Τον Φλεβάρη του 1974. Ο πιο σπουδαίος Έλληνας παιδαγωγός του 20ού αιώνα. Δεν ήταν σκοταδιστής. Ούτε φανατικά στρατευμένος σε οποιοδήποτε κόμμα. Προοδευτικός σε όλες τους τις θέσεις. Ριζοσπαστικός και τολμηρός. Συνεπής και ανανεωτικός μέχρι το τέλος της ζωής του. Με ανυπόκριτη αγάπη για την Παιδεία της Ελλάδας. Για την Παιδεία μας.
Αν, λοιπόν, αυτά τα λόγια της παραγράφου 2 του άρθρου 16 του Συντάγματος έχουν το νόημα, που όλοι κατανοούμε, τότε η διδασκαλία των θρησκευτικών δεν μπορεί να έχει το περιεχόμενο και τη φύση των προτάσεων, που κυκλοφορούν στους διαδρόμους του Υπουργείου Παιδείας. Άλλο θρησκευτικά και άλλο θρησκειολογία και γνώσεις για τις θρησκείες των άλλων λαών. Άλλο θρησκευτικά και άλλο λαογραφία των θρησκειών άλλων λαών. Άλλο θρησκευτικά, στην υπηρεσία της ανάπτυξης της θρησκευτικής συνείδησης, όπως προβλέπει το Σύνταγμά μας, και άλλο θρησκευτικός αγνωστικισμός, στον οποίο αρέσκονται αρκετοί.
Τα τελευταία μου λόγια για την σημερινή μας συνάντηση θέλω να τα αφιερώσω στους υποκριτές όλων όσοι μιλούν για τη δημόσια και την ιδιωτική εκπαίδευση. Έχω συναντήσει πολλούς, που υπερασπίζονται μετά πάθους το δημόσιο πανεπιστήμιο και υπηρετούν το ιδιωτικό, όποτε τους βολέψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.