Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; εμείς

 Μήπως; Αυτό, τα τελευταία χρόνια, δε μοιάζει πιθανό.
 Και κανείς δεν το ισχυρίζεται σοβαρά. Έχουμε παραδώσει τα ηνία στους ξένους. 
Αυτοί αποφασίζουν τι μισθούς θα παίρνουμε. Τι συντάξεις θα εισπράξουμε. Τι φόρους θα καταβάλουμε. Ή θα προκαταβάλουμε. Αυτοί αποφασίζουν για τα μεγάλα και τα μικρά. Για το κοινωνικό κράτος. Και την καθημερινότητά μας. 
Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Μήπως αυτοί που επιλέγουμε για κυβερνήτες μας; Στα λόγια ναι! Στην πράξη όχι. Άλλα μας λένε στα χρόνια της αντιπολίτευσης και άλλα όσο περνάνε οι μέρες τους στην εξουσία. Δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω. 
Ούτε καν οι προηγούμενες υποσχέσεις τους. Σιγά – σιγά τις μετατρέπουν σε κόκκινες γραμμές. Και αυτές κάπου στο τέλος τις ξεχνάνε. Και το χειρότερο; Όλοι την ίδια πολιτική εφαρμόζουν. Την πιο στυγνή νεοφιλελεύθερη. Την πιο άγρια λιτότητα. Και κανένας από τους κυβερνήτες μας δεν τολμά να χρωματίσει τη φτώχια και την ανεργία με κόκκινα χρώματα. 

Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Μήπως οι τοπικοί άρχοντές μας; Λίγο δύσκολο να το πιστέψουμε. Αυτοί, όσο ικανοί και αν είναι, σπαταλούν τα υποδήματά τους τρέχοντας πίσω από κάθε σημαντικό ή και ασήμαντο παράγοντα της κεντρικής πολιτικής εξουσίας.
Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Μήπως οι συλλογικοί φορείς; Οι συνδικαλιστές; Οι εκπρόσωποι των επιστημονικών και επαγγελματικών σωματείων; Μήπως τα επαγγελματικά επιμελητήρια; Όλους αυτούς ποιος τους ακούει; Ποιος έχει κέφι ή αντέχει να τους ακολουθήσει; Ο μαξιμαλισμός στις συντεχνιακές διεκδικήσεις του παρελθόντος τους αδικεί. Έβλαψαν, τελικά, τη χώρα. Και φυσικά και τους ίδιους.
Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Μήπως κάποιοι από την κοινωνία μας; Κάποιες ελίτ, έστω; Μήπως κάποιοι διανοούμενοι; Μήπως οι δημοσιογράφοι; Μπα .. το αποκλείω! Από διανοούμενους στερέψαμε πια. Δεν έχουμε πια μεγάλους ποιητές. Και όσοι δημοσιογραφούν, λαϊκίζουν τόσο έντονα που δεν ξεχωρίζουν. Δεν παράγουν ιδέες. Δεν έχουν την ικανότητα και τη δύναμη να στείλουνε μηνύματα. Δεν εμπνέουν πια. Και, ας το ομολογήσουμε: Δεν υπάρχουν κομμάτια της κοινωνίας μας που θα μπορέσουν να είναι υπόδειγμα για όλη την υπόλοιπη κοινωνία. Να γίνουν μπροστάρηδες. Όχι μαινόμενων λαών. Αγωνιστών, ναι! Και ενδεχομένως ηρώων.
Ποιος κυβερνά, τελικά, αυτόν τον τόπο; Ποιος κυβερνά την πατρίδα μας; Σ΄ αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντήσουμε όλοι μας. Και ο καθένας χωριστά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Αρχειοθήκη ιστολογίου