Η ειρωνεία της ιστορίας δεν έχει καταστήσει την «Αυγή» επιφυλακτικότερη στις βεβαιότητες που αναπαράγει. Στις 21 Απριλίου 1967, κατά τη νύχτα της οποίας εκδηλώθηκε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, η «Αυγή» κυκλοφορούσε με πρωτοσέλιδο τίτλο: «Γιατί δεν θα γίνει δικτατορία στην Ελλάδα»... 

Δεν είναι του παρόντος να αναλύσει κάποιος πως οι βεβαιότητες της μαρξιστικής ιδεολογίας αποκόπτουν την επαφή των φορέων της με την πραγματικότητα και τους οδηγούν σε μετωπικές συγκρούσεις με τον «τοίχο».

Ο ίδιος πάντως δίνω μεγαλύτερη βαρύτητα στο άρθρο της αμερικάνικης εφημερίδας. Τα σχετικά άρθρα στο διεθνή τύπο αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο τις τελευταίες μέρες. Όπως και οι σχετικές εκθέσεις των ξένων οίκων.
 
Δεν πιστεύω πως όλοι αυτοί εκφράζουν το συμφέρον της ΝΔ και του κ. Σαμαρά που επιδιώκει με το πιστόλι στον κρόταφο της ελληνικής κοινωνίας, να την αναγκάσει να επιλέξει ένα αποδεδειγμένα αποτυχημένο σενάριο από ένα εμφανώς για όλους καταστροφικότερο.

Τι βλέπουν οι ξένοι
 
Η Ελλάδα το 2015 θα κινδυνεύσει να βγει εκτός ευρώ προκειμένου με την παραδειγματική τιμωρία της να καμφθούν οι αμφισβητίες Ευρωσκεπτικιστές και να επιβιώσει το ευρώ. Το κόστος διάλυσης του ευρώ για την παγκόσμια οικονομία είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος της αναταραχής που θα προκαλέσει μια ελληνική κατάρρευση και υποχρέωση σε έξοδο.

Την ευθύνη για την καταστροφική κατάρρευση και έξοδο από το ευρώ, στην οποία θα υποχρεωθούμε αν ΕΚΤ και Τρόικα κλείσουν τις στρόφιγγες της χρηματοδότησης, φέρουν τόσο η Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση και πιθανή αυριανή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
 
Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου παρέλαβε μια χρεοκοπημένη χώρα το 2012 με τη δέσμευση να εφαρμόσει κάποιες μεταρρυθμίσεις με αντάλλαγμα ένα τεράστιο πακέτο χρηματοδότησης προκειμένου να μην καταρρεύσει η χώρα και ο αντίκτυπος να συμπαρασύρει την Ευρωζώνη σε διάλυση.
 
Ενώ εισέπραττε τα χρήματα από τους ευρωπαίους, ελάχιστες από τις μεταρρυθμίσεις που ανέλαβε εφαρμόστηκαν. Για την ακρίβεια από τη μια τις ψήφιζε στη Βουλή και από την άλλη τις ακύρωνε στην πράξη με επιτηδευμένες υπουργικές αποφάσεις.
 
Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου ήλπιζε πως οι Ευρωπαίοι μπροστά στην απειλή Τσίπρα, θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν την Ελλάδα παρακάμπτοντας τους ελέγχους της Τρόικα με πολιτικές αποφάσεις, όπως έκαναν στο παρελθόν.
 
Το Φθινόπωρο όμως διεφάνη πως η στάση των Ευρωπαίων μεταβλήθηκε. Η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να βρεθεί σε στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα και να εκφράσει μια πολιτική στρατηγική που δεν θα τρομομοκρατήσει τους ψηφοφόρους με άμεση κατάρρευση και δρομολογεί πρόωρες εκλογές. Οι πρόωρες εκλογές της 25 Ιανουαρίου είναι οι μοναδικές που θα μπορούσε να χάσει με διαχειρίσιμο τρόπο ο κ. Σαμαράς ή ακόμη και να τις κερδίσει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με το ένα τρίτο των βουλευτών να εκφράζουν τις νεομπολσεβίκικες απόψεις του Αριστερού Ρεύματος, ακόμη και αν  κέρδιζε τις εκλογές με 200 έδρες στη Βουλή δεν θα μπορούσε να κυβερνήσει τη χώρα και να την κρατήσει στο ευρώ όπως δεσμεύεται η οριακά πλειοψηφούσα στους κομματικούς συσχετισμούς ηγετική ομάδα υπό τον κ. Τσίπρα.

Λόγω της αδυναμίας να ελέγξει ένα κόμμα που στα θεμελιώδη ζητήματα εκφράζει εκ διαμέτρου απόψεις και στρατηγικές (Εντός Ευρώ - Εκτός Ευρώ) ο κ. Τσίπρας είναι εύκολος αντίπαλος τόσο για τον κ. Σαμαρά όσο και για τους Ευρωπαίους με τους οποίους σκοπεύει να διαπραγματευτεί «σκληρά».

Ο κ. Σαμαράς υπολογίζει λάθος πως αν κερδίσει οριακά τις εκλογές θα συναντήσει ανοχή στις διαπραγματεύσεις από τους Ευρωπαίους. Αν κερδίσει τις εκλογές διορίζοντας και χαρίζοντας όπως το επιχειρεί, την επόμενη αυτών δύσκολα θα μπορέσει να επιβάλλει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί η επιβίωση της χώρας ή τις λιγότερες που απαιτούν οι δανειστές.

Στο σύνολο των 120-130 βουλευτών της ΝΔ οι μεταρρυθμιστές δεν είναι πάνω από 20-25, αναλογία ανεπαρκής για οποιαδήποτε μεταρρύθμιση.

Το πιθανότερο σενάριο είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει της εκλογές η χώρα να καταρρεύσει προ των εκλογών ή αμέσως μετά από αυτές. Η κατάρρευση θα οδηγήσει αυτόματα στην έξοδο από το ευρώ προκειμένου να διασωθούν οι τράπεζες και να πληρώνει μισθούς στην αστυνομία το δημόσιο.

Αν κερδίσει τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία και συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο που είναι και το πιθανότερο λόγω των πελατειακών εξαρτήσεων η κατάρρευση θα είναι θέμα μηνών. Οι πρόωρες εκλογές με την αναταραχή που θα φέρουν στα έσοδα, εισφορές και καταθέσεις θα επιταχύνουν τις εξελίξεις.

Διέξοδος θα υπήρχε αν τα δυο μεγάλα κόμματα αποφάσιζαν ένα μεγάλο συνασπισμό ο οποίος θα είχε σαν στόχο την πάση θυσία παραμονή στο ευρώ και την εφαρμογή ενός εθνικού σχεδίου μεταρρυθμίσεων.

Κάτι τέτοιο όμως μοιάζει αδύνατο. Όχι λόγω της εχθρικής ρητορικής τους ενός προς το άλλο, αλλά λόγω των κοινωνικών στρωμάτων που εκφράζουν και των συμφερόντων τους.

Τρία εκατ. συνταξιούχοι, περί το ένα εκατ. πελάτες στο δημόσιο, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες προνομιούχες συντεχνίες και μια ολιγαρχική επιχειρηματικής τάξη συγκροτούν μια κρατικοδίαιτη πλειοψηφία που ελέγχει και καθοδηγεί τα καθεστωτικά κόμματα με τυφλές αυτοκαταστροφικές διαθέσεις.

Μοιραία το πιθανότερο σενάριο είναι η ελληνική κατάρρευση και υποχρέωσή της σε έξοδο από το ευρώ. Αυτό δεν συνέβη το 2010 και το 2012 χάρη στην παρέμβαση των ξένων. Τώρα όμως τα δεδομένα φαίνεται πως έχουν αλλάξει.

Με τον τρόπο αυτό οι ελίτ της Ευρώπης μέσω της ελληνικής καταστροφής θα ελέγξουν τις αντιδράσεις και τον ευρωσκεπτικισμό σε διάφορες χώρες που είναι υπολογίσιμες και θα μπορούσαν να οδηγήσουν τη ζώνη σε διάλυση. Με τον τρόπο αυτό θα σώσουν το ευρώ.

Είμαστε άξιοι των μυαλών που κουβαλάμε και των ηγετών που αφήνουμε να μας χαϊδεύουν τα αυτιά.

2) Οι χειρότερες 27 μέρες...
Εκτιμώ ότι στις κάλπες της 25ης Ιανουαρίου, θα νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με αρκετά μεγάλη διαφορά από τη ΝΔ, μεγαλύτερη από ότι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, η διαφορά θα είναι υπέρ ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον 5-6%. Θεωρώ ότι είναι πολύ πιθανότερο η διαφορά να είναι μεγαλύτερη από ότι μικρότερη: εκφράζω την εκτίμηση μου στα εξής: