ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ

Τρία πράγματα

Πρέπει κάποιος να είναι έλληνας δημοσιογράφος ή/ και έλληνας αριστερός (έννοιες που συνήθως ταυτίζονται...) για να διαπιστώνει ότι νικητής των εκλογών είναι εκείνος που βγήκε... δεύτερος!Το άκουσα, όμως, και αυτό.Μου θύμισε διάφορες ομάδες που χάνουν το Πρωτάθλημα αλλά αποφασίζουν (μόνοι τους) ότι έπαιξαν την καλύτερη μπάλα και ανακηρύσσονται (πάλι μόνοι τους) «ηθικοί πρωταθλητές».Το αποτέλεσμα είναι ότι (όπως όλα δείχνουν) η Ελλάδα θα αποκτήσει επιτέλους κυβέρνηση, ακόμη κι αν δεν μετέχει σε αυτήν «ο νικητής των εκλογών» - κάτι το οποίο δεν αποτελεί απαραιτήτως μειονεξία..Και ότι η κυβέρνηση αυτή είναι υποχρεωμένη να κυβερνήσει τον τόπο παρά τις διαθέσεις των «νικητών» - οι οποίες δεν είναι απαραιτήτως οι ευγενέστερες.Ισως, μάλιστα, το μεγάλο πλεονέκτημα του νέου σχήματος να είναι ακριβώς αυτό: κανείς δεν επενδύει πάνω του μεγάλες προσδοκίες διότι όλοι αντιλαμβάνονται ότι είναι ένα σχήμα ανάγκης.Ετσι, η πορεία του θα σφραγιστεί σε μεγάλο βαθμό από το ξεκίνημά του. Αυτό θα διαμορφώσει τα προγνωστικά. Κι αυτό θα κρίνει τις εντυπώσεις.Να δούμε, πρώτον, τι κυβέρνηση θα φτιαχτεί. Αν θα είναι μια κυβέρνηση ικανών ανθρώπων ή απλώς ένα σχήμα νεοδημοκρατικής σαβούρας - και, δόξα τω Θεώ, από σαβούρα στη ΝΔ να φάνε κι οι κότες...Να δούμε, δεύτερον, αν η νέα κυβέρνηση δημιουργεί ένα αίσθημα σταθερότητας και μια αίσθηση σοβαρότητας. Αν διαθέτει, δηλαδή, σχέδιο, μέθοδο, προτεραιότητες και κυρίως ηγεσία.Να δούμε, τρίτον, αν είναι μια κυβέρνηση αποφασισμένη να συγκρουστεί εντός και εκτός Ελλάδος για να επιβάλλει μια λογική οικονομική πολιτική και μια εφικτή μεταρρυθμιστική ατζέντα.Το σημείο αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό διότι τα δυο πεδία συγκρούσεων είναι απολύτως συνδεδεμένα: μόνο αν καταφέρει να αντιμετωπίσει επιτυχώς τους έξω, θα μπορέσει να αντεπεξέλθει με τους μέσα. Και αντιστρόφως.Διαφορετικά θα χάσει και στα δύο ταμπλό, όπως την έπαθε η κυβέρνηση Παπανδρέου...Στη συνταγή της επιτυχίας, όμως, χρειάζονται και τρεις κινήσεις υψηλού συμβολισμού.Πρώτον, την άμεση κατάργηση των πρόσφατων εργασιακών ρυθμίσεων και την επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς. Λίγος τσαμπουκάς με την τρόικα δεν βλάπτει, ούτε θα στενοχωρηθεί κανείς αν πέσει καμιά σφαλιάρα στους «κουκουλοφόρους» του ΣΕΒΔεύτερον, την επείγουσα κατάρτιση ενός νέου ολοκληρωμένου φορολογικού συστήματος, έτοιμο να ψηφιστεί τον Σεπτέμβριο. Ενα σύστημα με έμφαση στη φοροδιαφυγή και στις φορο-ελαφρύνσεις.Τρίτον, μια θεαματική κίνηση στο Δημόσιο. Κάτι να κλείσουν, κάτι να πουλήσουν - κατά προτίμηση και τα δυο...Και κυρίως να αποφασίσουν ότι θα κάνουν την δουλειά τους χωρίς να (πολυ)ασχολούνται με τον «ηθικό πρωταθλητή».