Αδιέξοδο με τις Ανεξάρτητες Αρχές δείχνει καθεστώς «μη κυβερνησιμότητας»

 

Το «ντέρμπι» κυβέρνησης- αντιπολίτευσης για τις Ανεξάρτητες Αρχές τείνει να μετατραπεί σε πρόκριμα ενός πιθανού πολιτικού αδιεξόδου που θα ακολουθήσει την επομένη των εκλογών.

Βρίσκεται η χώρα εγκλωβισμένη ένα χρόνο πριν από τις εκλογές σε ένα ιδιότυπο καθεστώς «μη κυβερνησιμότητας»; Όχι υπό την στενή έννοια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Υπό την έννοια της πραγματικής λειτουργίας των θεσμών, της παραγωγής πολιτικής και των απολύτως απαραίτητων συναινέσεων για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους.

Η δικαιοσύνη έχει υποχωρήσει στα μάτια της κοινής γνώμης. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να σπάσει αυγά όσο πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών, οι υπουργοί έχουν κατεβάσει τα μολύβια για κρίσιμες αποφάσεις από τον φόβο μην μπλέξουν σε σκάνδαλα και τα κόμματα δεν συμφωνούν ούτε στην εκλογή ενός επικεφαλής ανεξάρτητης αρχής!

Φθορά και πόλωση προκαλούν παραλυσία

Μήπως η φθορά της κυβέρνησης και η πόλωση στο πολιτικό σύστημα -ενόψει εκλογών -έχουν δημιουργήσει συνθήκες παράλυσης;

Πτυχή του προβλήματος έθεσε πρώτος ο Ευάγγελος Βενιζέλος και σήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Κυρίως από κυβερνητικούς. Όταν διαπίστωσε ότι «τα πολιτικά συστήματα δεν εφάπτονται με τις κοινωνίες τους» και ότι το εκβιαστικό δίλημμα «αυτοδυναμία με το αφήγημα της πολιτικής σταθερότητας» ισοδυναμεί με «υπνοβασία».

Πτυχή του ίδιου προβλήματος έθιξε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κώστας Τασούλας και δέχθηκε επίθεση από όλους (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας) με τον πρωθυπουργό να παίρνει πρώτος σαφείς αποστάσεις.

Κι όμως όλοι ξέρουν το πρόβλημα και επιλέγουν να κάνουν ότι δεν το βλέπουν. Σε βάρος προφανώς των πολιτών και της δημοκρατίας.

Crash test «κυβερνησιμότητας»

Σε crash test «κυβερνησιμότητας» ή μη της χώρας έχει μετατραπεί η υπόθεση της εκλογής ηγεσίας σε τρεις Ανεξάρτητες αρχές που καρκινοβατεί -τουλάχιστον σε μία περίπτωση -εδώ και τρία χρόνια.

-Πρόκειται για τον Συνήγορο του Πολίτη έχουν περάσει τρία χρόνια από την ολοκλήρωση της θητείας του κ. Ποττάκη χωρίς να έχει βρεθεί ο διάδοχός του λόγω παντελούς ασυνεννοησίας κυβέρνησης – αντιπολίτευσης.

-Στο ίδιο αδιέξοδο έχουν περιέλθει δύο ακόμη νευραλγικές Αρχές: Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών. Κυρίως λόγω της πολιτικής φόρτισης που έχουν προκαλέσει οι καταγγελίες των απερχόμενων επικεφαλής Κ. Μενουδάκου και Χρ. Ράμμου στην υπόθεση των υποκλοπών.

Το «ντέρμπι» των Ανεξάρτητων Αρχών

Με πρόταση - απαίτηση του Ν. Ανδρουλάκη που υπήρξε θύμα των υποκλοπών και προ του αδιεξόδου (αφού δεν προκύπτει συναίνεση των 3/5 ), ο Πρόεδρος της βουλής Ν. Κακλαμάνης δέχθηκε να ανοίξει η σχετική διαδικασία και να υπάρξει προκήρυξη θέσεων ώστε να διευρυνθεί η δεξαμενή των υποψηφίων.

Τώρα, 32 βιογραφικά υποψηφίων βρίσκονται στο τραπέζι και αναζητείται συναίνεση μεταξύ των κομμάτων. Συναίνεση που προμηνύεται δύσκολη δεδομένου ότι κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν σκοπεύει να αφήσει περιθώριο στην κυβέρνηση να παίξει παιχνίδια με τις Αρχές μετά από όσα συνέβησαν με τις υποκλοπές. «Ο Ν. Ανδρουλάκης θα προτείνει πρόσωπα και είναι στο χέρι της Ν.Δ να τα δεχθεί ή όχι» διαμηνύει η Χαριλάου Τρικούπη.

Αντίστοιχα , η κυβέρνηση κατηγορεί την αντιπολίτευση για αδιαλλαξία. «Προτείναμε ακόμη και σοβαρό υποψήφιο από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και η αξιωματική αντιπολίτευση αρνήθηκε και πάλι» αντιτείνει η πλειοψηφία.

Κανείς δεν παίρνει τον «μουτζούρη»

Με τους πλέον έμπειρους κοινοβουλευτικούς να εκτιμούν ότι κανείς δεν πρόκειται να συμφωνήσει με κανέναν μέσα στο κλίμα καχυποψίας που έχει εμπεδωθεί. Για έναν ακόμη σοβαρό λόγο. Διότι – σε συνθήκες πόλωσης- κανένα κόμμα δεν θα δεχθεί ούτε την «διαδικασία της συναλλαγής» που ακολουθείτο παραδοσιακά πίσω από κλειστές πόρτες ώστε να αρθούν αδιέξοδα.

«Κανένα κόμμα δεν θα δεχθεί να συναινέσει με την κυβέρνηση διότι θα ερμηνευτεί αυτόματα ως ομολογία παρασκηνιακής συμφωνίας για μετεκλογική συνεργασία» λένε όσοι ξέρουν πρόσωπα και πράγματα.

Πρόκριμα μετεκλογικού αδιεξόδου;

Υπό αυτήν την έννοια το «ντέρμπι» κυβέρνησης- αντιπολίτευσης με τις Ανεξάρτητες Αρχές τείνει να μετατραπεί σε πρόκριμα ενός πιθανού πολιτικού αδιεξόδου που θα ακολουθήσει την επομένη των εκλογών.

Και τα ερωτήματα παραμένουν: Μήπως το σημερινό πολιτικό σκηνικό – όπως έχει διαμορφωθεί- έχει εξαντλήσει τα όρια του; Μπορεί αυτή η ιδιότυπη ομηρία να κρατήσει ακόμη έναν χρόνο; Ποιος ή τι μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για να ξαναστηθεί το πολιτικό σύστημα σε πιο υγιή βάση;