Άρκεσε μια βαθιά (είναι η αλήθεια) βουτιά του Κυριάκου Μητσοτάκη στην καθιερωμένη εικόνα της πυρηνικής «οικογενειακής» πραγματικότητας στην Ελλάδα (γάμος, οικογένεια, παιδιά), στο πνεύμα των αλλαγών που έχουν σημειωθεί στις δυτικές κοινωνίες όλα τα προηγούμενα χρόνια, για να «λυθεί» ένα ουσιαστικό πρόβλημα χωρίς να ανοίξει μύτη στην κυβέρνηση και με την αντιπολίτευση να παραπαίει και οι βασικοί ηγέτες της να έχουν γίνει από δυο χωριά χωριάτες!
Του Χρήστου Υφαντή
Δεν είναι φυσιολογικό, αλλά συμβαίνει! Η «τρομοκρατική» επεκτατική επίθεση του πρωθυπουργού στον σκληρό πυρήνα του μεταπολεμικού και μεταπολιτευτικού ελληνικού κράτους με ένα σχετικά ξεκάθαρο, πλην όχι ακραίο, μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα οδήγησε σε ένα πρωτοφανές αλαλούμ στην αντιπολίτευση και ενίσχυσε, αντί να υπονομεύσει, την κυβερνητική σταθερότητα.
Ο κ. Μητσοτάκης με την κίνηση του αυτή:
Έβγαλε από τις πλάτες της Νέας Δημοκρατίας το βάρος μιας κεντρικής θεσμικής επιλογής, η οποία απειλούσε την εσωτερική συνοχή κόμματος και κυβέρνησης επιτρέποντας στους βουλευτές που διαφωνούν να απέχουν και στους υπουργούς «να το ξανασκεφθούν» έως ότου το νομοσχέδιο έρθει προς ψήφιση και με την επιλογή αυτή διατήρησε σταθερή την κομματική και κυβερνητική πλειοψηφία κι «έλυσε» και μερικά τεχνικά ζητηματάκια για την ψηφοφορία στη Βουλή, σχετικά με τις απαραίτητες πλειοψηφίες.
Κράτησε «εντός των τειχών» την Εκκλησία, αφαιρώντας της «γήπεδο για να παίξει μπάλα» και περιόρισε την δυνατότητα της να επηρεάσει σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο βουλευτές και κομματικούς παράγοντες, στην ουσία «της επιτρέπει» μια θεωρητική απλή αντίδραση, άλλωστε ξεκαθάρισε ευθέως πως «η Πολιτεία νομοθετεί» και τα σκυλιά δεμένα!
Έσυρε στην κυβερνητική ρότα τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη, ποντάροντας στην προσωπική του ευαισθησία για αυτή την δέσμη κοινωνικών δικαιωμάτων, του προσέφερε «τα οχτώ από τα δέκα που ζητάει ίδιος από ένα σχετικό νομοσχέδιο», του «επέτρεψε» να πει τα δικά του για «γονέα 1 και 2 και άλλα συγκινητικά» για να φανεί καλός με την κομματική του βάση και τον διευκόλυνε «να βγει σκληρά από αριστερά» στον έτερο της αντιπολιτευτικής συνομοταξίας κ. Ανδρουλάκη σε μια επικοινωνιακή κούρσα για το ποιος θα προλάβει να ικανοποιήσει περισσότερο το αντίστοιχο εκλογικό ακροατήριο.
Έριξε στα τάρταρα τον κ. Ανδρουλάκη, ποντάροντας στην ιστορική ιδεοληπτική ακινησία των γιαλατζί αριστερούληδων της παλιάς καλής πασοσικής συντηρητικής νομενκλατούρας των σοσιαλιστών γκομενιάρηδων, εξαιτίας της οποίας ο «Νικόλας» κινείται πάντα με το μυαλό στο αριστερόμετρο, παγίδα την οποία δεν απέφυγε ούτε τώρα, με αποτέλεσμα να βρεθεί, και από την προσωπική επίθεση του κ. Κασσελάκη την οποία προφανώς δεν ανέμενε, «και κερατάς και δαρμένος», δηλαδή πολιτικά ενεός και επικοινωνιακά στα τάρταρα.
Το νομοσχέδιο «έχει ήδη ψηφιστεί και δεν το ξέρει», καθώς στην ταχύτητα αντίδραση Κασσελάκη ( τι κρίμα, δεν πρόκανε να ενημερώσει τον τιτανοτεράστιο Γιώργαρο Τσίπρα για την απόφαση του να επιβάλλει κομματική πειθαρχία) να προλάβει να εισπράξει τη θετική συμβολή του από το ειδικό ακροατήριο της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, προστέθηκε και ο Νέα Αριστερά με τον κ, Χαρίτση να παίρνει θέση στην γραμμή εκκίνησης παρέα με τον ΣΥΡΙΖΑ και παρακολουθεί τον ασθμαίνοντα κ. Ανδρουλάκη να μπουσουλάει για να προκάνει να πάρει κι αυτός ένα κομματάκι επικοινωνιακής επιβεβαίωσης, για εκλογική ούτε λόγος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κρατάει την μπαγκέτα και «διευθύνει» τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα «όπως του καπνίσει». Διαμορφώνει την πολιτική ατζέντα σύμφωνα με το προσωπικό του μεταρρυθμιστικό σχέδιο, αναπαράγει καθημερινά την πολιτική του ηγεμονία ακόμη και στα δυσκολότερα των θεμάτων με τα οποία καταπιάνεται, αφουγκράζεται πρώτος αυτός τις διαθέσεις της κοινωνίας και βουτάει στα «σκοτεινότερα» νερά των θεσμικών αλλαγών που ανασυνθέτουν την κλασσική νεοελληνική κοινωνική πραγματικότητα, ελαχιστοποιεί, έως εξαφανίσεως, τις αντιδράσεις και οδηγεί (εκ του ασφαλούς;) την χώρα στον 21ο αιώνα, είτε μας αρέσει, είτε όχι.
Η μαεστρία με την οποία χειρίστηκε το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων και την τεκνοθεσία, το πιο σκληρό της νέας θητείας του, ο χρόνος που επέλεξε να μπει σε αυτή την φρενήρη διαδικασία αλλαγών και η στόχευση του σε μια βαθειά ανθρώπινη μεταρρύθμιση «είναι κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία», χρειάζονται πολιτικό και ιδεολογικό τσαγανό και οραματική τόλμη συνδυασμένη με «τον πρωθυπουργικό φόβο που φυλάει τα έρμα».
Καλώς ή κακώς ανάλογο πακέτο πολιτική ηγεμονίας δεν έχει ματαδεί η Ελλάδα, για να βρεθεί αντίστοιχη περίπτωση χρειάζεται μεγάλη βουτιά στον χρόνο και στην ιστορική εξέλιξη της χώρας.
Την ίδια ώρα ο εν λόγω κυβερνητικός νταραβεριτζής παραδίδει, δωρεάν, μαθήματα πολιτικής διαχείρισης σε όλο το πολιτικό σύστημα, ένα φροντιστήριο κυβερνητικής διαχείρισης με συνεργό μια κοινωνία έτοιμη να καταναλώσει κάθε μεταρρύθμιση που κατατίθεται, καθώς έχει προοικονομήσει τις περισσότερες από αυτές και έχει διαμηνύσει με σαφήνεια στην κυβέρνηση πως δεν θα συγχωρήσει καμία ολιγωρία.
Ηθικόν δίδαγμα: πάμε γι΄ άλλα, το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά ΑΕΙ, με μπροστινό τον έτερο ηγετικό Κυριάκο, τον Πιερρακάκη περιμένει στη γωνία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.