Τα 150άρια του Μητσοτάκη...

...κι η αλήθεια που πρέπει να λέμε στους νέους...

Γιάννης Τριάντης

Όταν άρχισε να βρέχει 150άρια για τους 18χρονους, μου φάνηκε πως είδα σε μια γωνιά τον Μανόλη Αναγνωστάκη να λέει στον πρωθυπουργό ότι πρέπει να λέμε την αλήθεια στα νέους κι όχι να... τους μοιράζουμε ψευδαισθήσεις και χαρτζιλίκι.

Κι αν αγνοεί τον Αναγνωστάκη ο Μητσοτάκης, επειδή πιθανώς να θεωρεί λαπάδες τους ποιητές, λίγο το κακό. Θα περίμενε κανείς, όμως, από τον πρωθυπουργό να θυμηθεί τι έλεγε ο ίδιος όταν εγκαλούσε τον Τσίπρα, το ΄19, για τα επιδόματα και τα λοιπά προεκλογικά επιδόρπια. Που ποτέ δεν βοήθησαν κανέναν να πάρει τις εκλογές.

Την αλήθεια, λοιπόν. Για την Οικονομία, για το μέλλον της χώρας που ΔΕΝ είναι ρόδινο κι ας λέει άλλα το προεκλογικό πολτώδες, για την επέλαση της Τεχνητής νοημοσύνης και τις ιλιγγιώδεις, ανατρεπτικές εξελίξεις που μας χτυπάνε την πόρτα.

Η αλήθεια είναι υποκειμενική, λέει ο αντίλογος. Εστω. Αλλά προτιμώ ν΄ακούω τα πικρά που προειδοποιούν για την οικονομία-σαν τα πικρά που λέει φερ΄ειπείν ο Αλέκος Παπαδόπουλος- παρά να αρκούμαι στα ζαχαρωτά και στις γλυκερές υποσχέσεις που σερβίρονται προεκλογικά.

Προτιμώ να σκέφτομαι όσα ενδιαφέροντα ακούστηκαν στο πρόσφατο Φόρουμ των Δελφών, αλλά πέρασαν εν πολλοίς απαρατήρητα, παρά να παρακολουθώ απίστευτες κοινοτοπίες, τυποποιημένες απαντήσεις, συγκρούσεις και ύβρεις στην τιβι.

Ρίχνω τον προβολέα μου σε κάτι ανήσυχα παιδιά του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, που μαζί με τους καθηγητές τους ερευνούν επιτυχώς θέματα Τεχνητής Νοημοσύνης. Προτιμώ την Βουτυράκου, την Λειβαδάρου, τον Πιερρακάκη κ.α. και μ΄αφήνει αδιάφορο ο Μιθριδάτης και οι ανάλογοι της απέναντι πλευράς- αν μ΄εννοείς.

Βαρέθηκα τον καυγά για τον Ανδρέα Παπανδρέου και προπάντων τις βολικές ερμηνείες για το έργο του. Γι αυτό αφέθηκα στο μετρημένο κείμενο του Κωστή Παπαιωάννου και στις υπομνήσεις του Γ. Καρελιά-και τα δυό εδώ, στο 24/7.

Βέβαια, οι περισσότεροι νέοι ούτε ξέρουν ούτε νοιάζονται για τον Μεγάλο Αντιφατικό, τον Ανδρέα Παπανδρέου, καθώς και για άλλους παλαιούς. Πιθανώς να τους ανακαλύψουν αργότερα και να αποδώσουν εκάστω τα ίσα. Αλλά προς το παρόν στρέφουν την πλάτη. Και καλά κάνουν.

Γιατί νιώθουν ότι αυτά λέγονται ερήμην τους. Ότι δεν τους αφορούν. Δεν φτάνει που δεν έχουν δουλειά, που έχουν κορνίζα τα πτυχία τους ή που παίρνουν αστείο μισθό ή γλίσχρο μεροκάματο, τους προκαλείς με 150άρια ή τους βάζεις να ασχοληθούν με ποιόν θα πάει και ποιόν θα αφήσει ο Ανδρουλάκης.

Νάτος ομως πάλι ο Αναγνωστάκης: «Κάτι πιο στέρεο από τα όνειρα που διαψεύδονται τα ξημερώματα», παρακαλώ. Γι αυτό και παραδίδω τη σκυτάλη στον Αλέκο Παπαδόπουλο για την Οικονομία και στον Κωστή Παπαϊωάννου για τον Ανδρέα Παπανδρέου και την Αριστερά. Όσοι πιστοί…

Οικονομία: Δεν είναι ρόδινα τα πράγματα

Ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος συνέγραψε «ανοιχτή επιστολή» προς τους Μητσοτάκη, Τσίπρα και Ανδρουλάκη με θέμα την Οικονομία. Παρατίθεται απόσπασμα(από το KReport):

«Η συνεχής και συγχρονισμένη προβολή μιας ρόδινης εικόνας για την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών δεν υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και δεν επιτρέπει στον πολίτη να χαράξει και να ακολουθήσει αξιόπιστη προσωπική και επαγγελματική πορεία. Πρόσφατο παράδειγμα, η καταιγιστική και συγχρονισμένη προβολή του σχετικά ασήμαντου και ουσιαστικά ανύπαρκτου πρωτογενούς πλεονάσματος και η εξαφάνιση του ελλείμματος πολλών δισεκατομμυρίων, καθώς και της πρωτοφανούς διόγκωσης δημόσιου και κρατικού χρέους. Θα είναι άραγε αυτές οι εκλογές ευκαιρία να τεθούν προς συζήτηση τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας ή θα επαναληφθούν τα ίδια σφάλματα που μας οδήγησαν στη πρόσφατη χρεοκοπία;

Η ευθύνη σας ως επικεφαλής των κομμάτων εξουσίας θα είναι βαριά και μη συγγνωστή αν η χώρα εκτροχιαστεί δημοσιονομικά, μέσα σε αυτήν την 10ετία ή στις αρχές της επόμενης κάτω από το βάρος των επαναλαμβανόμενων ανεύθυνων και αστόχαστων επεκτατικών πολιτικών.

Πιστεύω βαθιά και επιτρέψτε μου να σας προτείνω την άμεση συγκρότηση από κοινού μιας σταθερής Εθνικής Δημοσιονομικής Στρατηγικής, έστω μετά τις εκλογές, ως άφευκτη ανάγκη λόγω της επικίνδυνα ασθενούς ακόμη ελληνικής οικονομίας.

Νομίζω ότι αυτά και πολλά άλλα αδιάψευστα και βοώντα στοιχεία για την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας σας υποχρεώνουν, ως επικεφαλής των κόμματων εξουσίας, να ακολουθήσετε αυτόν τον αναπόφευκτο, οδυνηρό, προσωπικό και πολιτικό μονόδρομο».

Ο Μεγάλος Αντιφατικός

Για τον Ανδρέα Παπανδρέου ο λόγος. Στο εν λόγω κείμενό του ο Κωστής Παπαϊωάννου υπενθυμίζει τα προφανή θετικά αλλά και τα αρνητικά του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Ούτε λιγωτικές υμνωδίες ούτε κρημνιστική κριτική:

«Όλα Ανδρέας, κι αυτά κι εκείνα. Ήταν μια ιστορική αλλαγή, ήταν και μια χαμένη ευκαιρία η δεκαετία του 80. Έκανε μεγάλες τομές, άφησε και βαθιές παθογένειες. Έχουμε να διδαχτούμε από τον τρόπο που οικοδόμησε αξεπέραστη σχέση αντιπροσώπευσης με εκατομμύρια ανθρώπους. Να δούμε όμως την πολιτική ουσία, όχι την επιφάνεια αυτής της σχέσης. Δεν κερδίζουμε ούτε προσφέρουμε τίποτα αγιοποιώντας τον Ανδρέα σήμερα. Ούτε μαλώνοντας γύρω από την «κληρονομιά του». Είναι σαν να γυρεύουμε να βάλουμε στο άλογο τον Ελ Σιντ.

Χρειάζεται η αντιπολίτευση να πει τα στοιχειώδη για το σήμερα. Όλη η αντιπολίτευση. Να μιλήσει πειστικά. Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή των ανθρώπων(…) Πώς θα πείσουμε τον κόσμο ότι υπάρχει άλλος τρόπος να πορευτεί αυτή η χώρα. Αυτό είναι το θέμα. Πώς θα σωθεί οτιδήποτε αν σώζεται.

Σε προεκλογική περίοδο λέγονται πράγματα που εξυπηρετούν βραχυχρόνιους σχεδιασμούς. Κατανοητό. Όμως να μη χάνουμε το μείζον σηκώνοντας θόρυβο και σκόνη γύρω από το σώμα του νεκρού Ελ Σιντ. Έτσι το μόνο που προσφέρουμε είναι ακόμα περισσότερο περιθώριο κινήσεων στην οικογένεια που κυβερνά»...

news247.gr