Στο ΣτΕ ο Ανδρουλάκης για τις παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ...

«Το απόρρητο εργαλειοποιήθηκε από την κυβέρνηση με στόχο την συγκάλυψη και δημιούργησε νησίδες ανομίας στη λειτουργία του κράτους, κάτι που δεν νοείται σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία», είπε χαρακτηριστικά ο Νίκος Ανδρουλάκης την ώρα που συνεχίζεται το μπαράζ αποκαλύψεων με τις παρακολουθήσεις προσώπων που προσπαθεί να «θάψει» το Μαξίμου...

Αίτηση με την οποία ζητά να κηρυχθεί αντισυνταγματική η διάταξη, που απαγορεύει στην Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) να ενημερώσει όσους παρακολουθούνται ή έχουν υπάρξει αντικείμενο παρακολούθησης από την ΕΥΠ κατέθεσε σήμερα ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης.

Με την αίτηση ακύρωσης προσβάλλει την απόρριψη από την ΑΔΑΕ αιτήματός του να ενημερωθεί σε σχέση με την παρακολούθηση του από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, όπως αναφέρεται σχετικώς σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Επιπλέον ζητείται να αναγνωρισθεί ότι η διάταξη του Ν. 4790/2021 με την οποία απαγορεύθηκε η γνωστοποίηση της παρακολούθησης για λόγους εθνικής ασφάλειας, έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ.

Σε δήλωσή του για το θέμα, ο Νίκος Ανδρουλάκης σημειώνει ότι «η διάταξη του Ν. 4790/2021 θα έπρεπε να είχε καταργηθεί από τις αρχές Αυγούστου οπότε έγινε γνωστή η παρακολούθησή μου. Η κυβέρνηση είχε την ευκαιρία να το κάνει στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την αναμόρφωση του πλαισίου λειτουργίας της ΕΥΠ, που εξέδωσε. Δεν το έπραξε. Είχε την ευκαιρία επίσης να κάνει δεκτή σχετική τροπολογία, που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής στις 29 Σεπτεμβρίου 2022. Το απέφυγε εκ νέου».

Και η δήλωση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝ.ΑΛΛ. καταλήγει: «Τελικώς, και αυτή η πτυχή της υπόθεσης έρχεται στα χέρια της Δικαιοσύνης, ώστε να κριθεί το κύρος της επίμαχης διάταξης. Το απόρρητο εργαλειοποιήθηκε από την κυβέρνηση με στόχο την συγκάλυψη και δημιούργησε νησίδες ανομίας στη λειτουργία του κράτους, κάτι που δεν νοείται σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία».