Τα δώρα στη μεσαία τάξη

 

Του Μανόλη Καψή

Δεν προκαλεί εντύπωση η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στις φορολογικές ελαφρύνσεις για τη μεσαία τάξη που ανακοίνωσε την Πέμπτη ο Κυριάκος Μητσοτάκης. "Τελικά, τα μέτρα που ανακοινώθηκαν θα ωφελήσουν κυρίως και προνομιακά τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα υψηλά και πολύ υψηλά εισοδήματα", σχολίασε αυστηρά η Έφη Αχτσιόγλου, κατακεραυνώνοντας την ταξική μονομέρεια του πρωθυπουργού.

Αν κάτι προκαλεί εντύπωση, είναι η εξαφάνιση του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Αλλά ίσως να υπάρχει και γι' αυτό εξήγηση και να μην οφείλεται μόνο στις νέες ισορροπίες στο εσωτερικό της ριζοσπαστικής.

Άλλωστε, ποιος δεν θυμάται τις δηλώσεις του πρώην υπουργού Οικονομικών για τη "συνειδητή επιλογή" που πήρε για τη φορολόγηση της μεσαίας τάξης, ώστε να "ενισχύσει τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα".

Ούτε προκαλεί εντύπωση η "στραμπουληγμένη" ανάλυση των φορολογικών μέτρων από την κ. Αχτσιόγλου, που δεν είδε για παράδειγμα ότι η μείωση των εισφορών και για το 2022 και μετά ενισχύει και το εισόδημα των εργαζομένων - όλων των εργαζομένων ανεξαρτήτως μισθού- αλλά και τις επιχειρήσεις να κρατήσουν το προσωπικό τους. Ή ότι η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης ενισχύει τα εισοδήματα των υπαλλήλων όχι μόνο του ιδιωτικού τομέα (από 857 ευρώ και πάνω), αλλά και των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων, αν έχουν ένα μικρό εισόδημα από άλλες πηγές.

Αυτό που προκαλεί μάλλον εντύπωση είναι η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, εν μέσω πανδημίας και κρίσης, να μείνει συνεπής με την προεκλογική του υπόσχεση, να επιστρέψει στη μεσαία τάξη τα χρήματα που της υφάρπαξε ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, για να τα μοιράσουν στο κομματικό τους ακροατήριο. Υπό μορφή προσλήψεων, μετακλητών  και επιδομάτων.

"Υπερφορολόγησαν τους πολίτες και γι' αυτό σχεδιάζω να τους επιστρέψω μέρος αυτών που αχρείαστα τους πήρε το κράτος", ανέφερε χαρακτηριστικά στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Reuters, τον Απρίλιο του 2019, ο τότε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.

Οι φορολογικές ανάσες σε επιχειρήσεις -κυρίως αυτές που κατάφεραν να αντέξουν στην εποχή της πανδημίας- αλλά και στους ελεύθερους επαγγελματίες, οι εισοδηματικές ενισχύσεις κυρίως σε εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, η μείωση του μισθολογικού κόστους, εκφράζουν είναι αλήθεια, μια άλλη φιλοσοφία και μια άλλη αντίληψη από εκείνη που εκφράζει η κ. Αχτσιόγλου και ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, για την οικονομία και την Ελλάδα του αύριο.

Μια οικονομία που δεν βασίζεται σε επιδοματικές πολιτικές, αλλά στη στήριξη του κόσμου της εργασίας, μια οικονομία εξωστρεφή, βασισμένη σε υγιείς, ανταγωνιστικές επιχειρήσεις και μια χώρα που επενδύει και λειτουργεί στο νέο διεθνές περιβάλλον. Γι' αυτό άλλωστε και η κ. Αχτσιόγλου -στη δήλωσή της- εξέφρασε την αντίδρασή της ακόμα και γι' αυτήν τη μείωση των εισφορών. Όταν όλοι -έστω σχεδόν όλοι…- συμφωνούν ότι οι υψηλές εισφορές είναι το μεγαλύτερο αντικίνητρο για προσλήψεις.

"Η παράταση της μείωσης των ασφαλιστικών  εισφορών (ίσχυε ήδη) ευνοεί πολλαπλάσια τις μεγάλες επιχειρήσεις, με το όφελος για τους εργαζόμενους να είναι ελάχιστο και την απώλεια πόρων για τον ΟΑΕΔ τεράστια, με συνεπακόλουθη μείωση κοινωνικών πολιτικών για τους ανέργους και την ενίσχυση της εργασίας", είπε η κ. Αχτσιόγλου. Με άλλα λόγια, καλύτερα άνεργος και ΣΥΡΙΖΑ παρά εργαζόμενος και Νέα Δημοκρατία.

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος. Αντέχει η ελληνική οικονομία αυτήν τη large πολιτική, που συνεπάγεται σημαντική μείωση εσόδων; Αντέχει η Ελλάδα, που πλέον έχει χρέος πάνω από 200% του ΑΕΠ, μια γενναιόδωρη πολιτική φοροελαφρύνσεων; Μήπως θα το βρούμε μπροστά μας;

Το τελευταίο διάστημα, έχει επανέλθει η συζήτηση για την "πανδημία χρέους" που θα ακολουθήσει την κρίση του κορονοϊού, για να δανειστούμε τον τίτλο ενός πρόσφατου άρθρου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο Project Syndicate. Και για όσους θεωρήσουν την παρέμβαση του Γερμανού πρώην υπουργού Οικονομικών, μια ακόμα ακραία κινδυνολογική τοποθέτηση για το ζήτημα του δημόσιου χρέους, να σημειώσουμε ότι ανάλογες ανησυχίες έχουν εκφράσει και ο Λάρρυ Σάμμερς (υπουργός Οικονομικών του Κλίντον) και ο Ενρί Μπλανσάρ (πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ).  Και οι δυο στο παρελθόν έχουν ταχθεί υπέρ της ενίσχυσης της ανάπτυξης, μέσω αυξημένων δαπανών και δανείων. Τώρα ανησυχούν.

Υποθέτω, η απάντηση του οικονομικού επιτελείου του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ότι όλα τα προβλήματα θα τα λύσει η μεγάλη ανάπτυξη που θα ακολουθήσει τη λήξη της κρίσης της πανδημίας. Ας το ελπίσουμε, αν και υπάρχουν λόγοι να δυσπιστούμε.