Κάτι ανάλογο έχει συμβεί, βεβαίως, σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., αλλά όχι στην κλίμακα που συμβαίνει στη χώρα μας. Γιατί; Γιατί πολύ απλά οι περισσότερες χώρες προτίμησαν να στηρίξουν τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις με υψηλά ποσοστά αναπλήρωσης των μισθών, έως και 100%, αντί να υποχρεώσουν τους μισθωτούς να επιβιώσουν με το ισχνό επίδομα των 534 ευρώ στη διάρκεια των υποχρεωτικών ή των κατ’ επιλογή του εργοδότη αναστολών.
Αν αυτό είχε περιοριστεί στο πρώτο κύμα και στη μεγάλη καραντίνα της άνοιξης, θα έλεγε κάποιος ότι ο κόσμος της εργασίας θα είχε πληρώσει ένα σχετικά διαχειρίσιμο τίμημα για την προστασία της υγείας του αλλά και των θέσεων εργασίας.
Ομως η χαοτική κυβερνητική τακτική, με τα «άνοιξε - κλείσε» της εστίασης, του λιανεμπόριου και του τουρισμού, (ο οποίος αποδεδειγμένα σχετίζεται με το δεύτερο κύμα της πανδημίας) οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτών σε μια σχεδόν μόνιμη κατάσταση αναστολής συμβάσεων.
Για παράδειγμα, ο μέσος εργαζόμενος στην εστίαση στο τέλος του χρόνου θα έχει κλείσει 4 μήνες αναστολής, ενώ οι εργαζόμενοι στον τουρισμό βρίσκονται από την αρχή του χρόνου -με την εξαίρεση του Αυγούστου- είτε στην εποχική ανεργία είτε σε μόνιμη αναστολή. Γι’ αυτούς το 2020 θα κλείσει με την απώλεια τουλάχιστον του μισού ετήσιου εισοδήματός τους!
Με την τακτική της ήσσονος προσπάθειας και του ελάχιστου κόστους η κυβέρνηση κυριολεκτικά τιμωρεί τον κόσμο της εργασίας. Κι αν αυτό είναι συνεπές προς τις κοινωνικές και ιδεολογικές αναφορές της, αποδεικνύεται ταυτόχρονα συνταγή οικονομικού ανορθολογισμού. Διότι, το εισόδημα των εργαζόμενων που δεν αναπλήρωσε είναι η ζήτηση που χάθηκε, η καταναλωτική δαπάνη που δεν έγινε, η αβυσσαλέα ύφεση στην οποία έχει βυθιστεί η οικονομία της χώρας...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.