Για τον Μανώλη Γλέζο...
Κάλεσμα για την αναβίωση της διαδρομής που είχαν ακολουθήσει, στις 30 Μαΐου του 1941, ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας, από την πλατεία Κουμουνδούρου μέχρι την Ακρόπολη, για να κατεβάσουν τη γερμανική σημαία από τον Παρθενώνα, απευθύνει ο Άγης Εμμανουήλ.
Η πρόσκληση είναι για αυτό το Σάββατο, 30 Μαΐου, στις οκτώ το βράδυ, με αφετηρία την πλατεία Κουμουνδούρου.
Όπως αναφέρει ο ηθοποιός, «στις 30/5/1941 ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας έδωσαν ραντεβού στις 20:00 στην Πλατεία Κουμουνδούρου. Είχαν καλέσει και έναν άλλο συμμαθητή τους, τον Αντώνη Μοσχοβάκη. Ο Μοσχοβάκης, αφού άκουσε τι σχεδίαζαν να κάνουν, το σκέφτηκε για λίγο και τους είπε πως δε θα ακολουθήσει. Φεύγοντας του είπαν : ‘’Μείνε να γράψεις την ιστορία, σε περίπτωση που χαθούμε’’.
Την ίδια ώρα και ημερομηνία στις 20:00, στις 30/5/2020, στο ίδιο σημείο, στην Πλατεία Κουμουνδούρου, σας καλούμε να αναβιώσουμε την πορεία του Γλέζου και του Σάντα και να αποχαιρετήσουμε έναν πραγματικό, αληθινό άνθρωπο και αγωνιστή που ‘’έφυγε’’ διακριτικά την εποχή - την Άνοιξη - που αρέσκεται να παίρνει τους επαναστάτες (Σάντας, Μουστακλής, Παναγούλης, Λαμπράκης).
Θα περπατήσουμε προς το ίδιο σημείο , με το ίδιο άγουρο καλοκαιρινό αεράκι να μας συνοδεύει , χωρίς φόβο και πάθος. Ίσως και με ένα μουρμουρητό και μια σκέψη για την καταστροφή της σημαίας του προσωπικού του κατακτητή ο καθένας».
Για τον Μανώλη Γλέζο
Η Ουτοπία είναι κάτι που σε προχωράει μπροστά, μιας και όσο την πλησιάζεις, τόσο απομακρύνεται.
Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που έλκονται από την Ουτοπία κι επειδή είναι ανάγκη τους κι όχι μιμητισμός, την κυνηγούν μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής τους. Ίσως ακόμα και την ύστατη στιγμή τους, στην πιο άνιση μάχη απέναντι στο θάνατο, να αντιστέκονται σθεναρά.
Είναι επαναστατικές,καλλιτεχνικές, ανεξάρτητες και ελεύθερες φύσεις και ίσως αυτό ακριβώς τρομάζει τους σύγχρονούς τους. Οραματίζονται μια ιδανική κοινωνία χωρίς Πολέμους και φτώχεια, διαφορές και ανισότητες.
Στις 30 προς 31 Μαΐου, 79 χρόνια πριν, δύο νεαροί Έλληνες ρίσκαραν τη ζωή τους για τα πιστεύω και τις αξίες τους και άγγιξαν την Ουτοπία. Ένας από τους δύο, ο Μανώλης Γλέζος, το καλοκαίρι του 2015, στο Σύνταγμα, δε σταμάτησε να το κάνει κι ας κόντευε 93 χρονών. «Έφυγε» πριν λίγες εβδομάδες μέσα στην καραντίνα χωρίς αυτοί που θα ήθελαν να τον «ξεπροβοδίσουν», να μπορέσουν να το κάνουν. Όσο υπάρχουν άνθρωποι όμως, θα συνεχίσουν να υπάρχουν και Γλέζοι και ο ίδιος εκεί που (δεν) υπάρχει, καθόλου δε θα ενδιαφέρεται για επικήδειους και εκδηλώσεις στη μνήμη του, σίγουρα όμως, ακόμα και από την ανυπαρξία, ο πρώτος και τελευταίος Παρτιζάνος θα νοιάζεται για τον αδύναμο.
Θα είμαι κάτω από την Ακρόπολη να συνδεθώ με όσους κάνουν το ίδιο, με αυτούς που συγκινούνται από ανθρώπους σαν το Μανώλη Γλέζο, με αφορμή την πράξη του τότε και το χρωστούμενο τελευταίο αντίο.
«Κι αν πεθάνω, θα σας κυνηγάει η ύπαρξή μου, για να κάνετε αυτό που πρέπει να κάνετε, μη νομίζετε πως θα γλιτώσετε από μένα...»
Μανώλης Γλέζος
Σάββατο 30 Μαΐου στις 20:00
Σημείο συνάντησης Πλατεία Κουμουνδούρου.
Προαιρετικό ένα γαρύφαλλο
Υποχρεωτικές οι αποστάσεις
Αχρείαστες οι συλλογικότητες και οι κομματικές ταυτότητες
Άγης Εμμανουήλ
Ηθοποιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.