Μετά τον Αλμούνια και ο Γιούνκερ θυμήθηκε ότι η κυβέρνηση Καραμανλή κατέστρεψε την οικονομία

Η είδηση ότι ο Κώστας Καραμανλής μπορεί να προχωρήσει σε κομματική ομιλία μετά από μια δεκαετία, έπεσε σαν… κεραυνός εν αιθρία. Ο πρώην πρωθυπουργός έχει από το 2009 να μιλήσει σε εκδήλωση του κόμματος, και θα έχει ενδιαφέρον να πει πολλά και για την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον ίδιο.

Τόσο καιρό μόνο οι καραμανλικοί και οι δήθεν καραμανλικοί έβγαιναν να υπερασπιστούν τα πεπραγμένα της κυβέρνησης την περίοδο 2004-2009.

Εχει δε ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι ακόμη και τώρα υπάρχουν υπερασπιστές της οικονομικής πολιτικής της δημιουργικής λογιστικής που τελικά οδήγησε το έλλειμμα πάνω από 15%. Κι ακόμη πιο μεγάλο ενδιαφέρον ότι υπάρχουν και σήμερα κορυφαία στελέχη τα οποία διεκδικούν θέσεις στην κρατική μηχανή μετά τις εκλογές αν και ευθύνονται για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό.

Το ταγκό θέλει δύο, επομένως και η καταστροφή της οικονομίας εκείνη την περίοδο θέλει δύο μέρη. Μια ανεύθυνη κυβέρνηση που έκανε τραγικά λάθη και παρέδωσε τη χώρα το 2009 σε άθλια οικονομική κατάσταση. Για να έρθει ο Γιώργος Παπανδρέου να την αποδιαλύσει με το «λεφτά υπάρχουν».

Και μια «τυφλή» Ευρωπαϊκή Ενωση που έβλεπε την οικονομική τραγωδία να πλησιάζει κι έκλεινε τα μάτια.

Η μνήμη του Γιούνκερ

Αυτά τα θυμηθήκαμε με αφορμή την ομιλία που έκανε ο Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ για την ελληνική κρίση όπου και τόνισε ότι τον Οκτώβριο του 2009, η ελληνική κυβέρνηση παραδέχτηκε ότι τα στατιστικά στοιχεία της περιόδου 2004 – 2009 διαστρέβλωναν την αλήθεια για το χρέος.

Μιλώντας για τα μαθήματα που έχει πάρει η Ευρωζώνη, ιεράρχησε την ελληνική κρίση ως τρίτο κατά σειρά αναφέροντας χαρακτηριστικά:

«Υπάρχει ένα τρίτο μάθημα και αυτό είναι ότι το ευρώ είναι ένα ζήτημα κοινού ενδιαφέροντος

Η τρίτη στιγμή, το τρίτο μάθημα έρχεται από την Ελλάδα, όταν τον Οκτώβριο του 2009, η κυβέρνηση παραδέχθηκε ότι τα επίσημα στοιχεία διαστρέβλωναν την εικόνα για το πραγματικό χρέος και τα ελλείμματα της χώρας για χρόνια. Η ελληνική κυβέρνηση επικαιροποίησε την πρόβλεψη για το έλλειμμα του 2009 από 3,7% στο 12.7% του ΑΕΠ. Το τελικό ποσοστό διαμορφώθηκε στο 15%.

Παρομοίως, ο αριθμός για το χρέος στο τέλος του 2009 αυξήθηκε από 272 δισ. σε 301 δισ., με τη μεγαλύτερη αναλογία χρέος προς ΑΕΠ σε όλες της χώρες της ΕΕ.

Αυτό προκάλεσε καχυποψία και αβεβαιότητα σε όλα τα επίπεδα. Και απόκάλυψε μια από τις μεγαλύτερες αντιφάσεις και παραλογισμούς στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ένωση.

Η αλήθεια είναι ότι η Eurostat είχε στείλει 10 αντιπροσωπείες στην Αθήνα με σκοπό τη βελτίωση της αξιοπιστίας των στοιχείων από το 2004 έως το 2010. Ωστόσο, ορισμένα κράτη-μέλη, μέσω πρωθυπουργών και υπουργών Οικονομικών, αντιστέκονταν για χρόνια στο ενδεχόμενο αυστηρότερων ευρωπαϊκών κανόνων για τα στοιχεία, υποστηρίζοντας ότι η εθνική αυτοκυριαρχία είναι σημαντικότερη από αξιόπιστα και συγκρίσιμα στοιχεία.

«Ηταν και δική μου ευθύνη που τότε ήμουν μεταξύ εκείνων που ζήτησαν από την Κομισιόν να μην ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. Ψήφισα εναντίον της πρότασης της Κομισιόν για αύξηση της ισχύος και του ανεξάρτητου ρόλου της Eurostat. Αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος. Αν όλα είχαν γίνει σωστά, δεν θα είχαμε ζήσει την ελληνική κρίση με τον τρόπο που την βιώσαμε».

Ξαφνικά, λοιπόν, και ο σχεδόν συνταξιούχος πρόεδρος της Κομισιόν θυμήθηκε τις ευθύνες, τις πραγματικές ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή. Χωρίς, όμως, σε καμιά περίπτωση να αναλάβει τις ευθύνες που αναλογούσαν και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Γιατί άφησαν να «ξεφύγει» η Ελλάδα εκείνη την περίοδο; Γιατί επέτρεψαν τη δημιουργική λογιστική που οδήγησε σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό από εκείνους που εμφανίζονται αυτή την ώρα σωτήρες της χώρας;

Ο Γιούνκερ θυμήθηκε κι αυτός τις εγκληματικές πολιτικές που είχε επιλέξει εκείνη η κυβέρνηση μετά το 2005. Τις χιλιάδες προσλήψεις, τις απίστευτες δαπάνες που ξέφυγαν ειδικά στα τελευταία δύο χρόνια. Θυμήθηκε το χρέος και το έλλειμμα, όπως το είχε κάνει πρόσφατα και ο Χοακίν Αλμούνια Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της Κομισιόν την περίοδο 2004-2009 και προσφάτως διορισθείς από τον ESM ως ανεξάρτητος αξιολογητής της ελληνικής οικονομίας.

Όπως είχε γράψει το in.gr, tότε, για την κυβέρνηση Καραμανλή ήταν ένας καλός φίλος, ένας φιλέλληνας. Τώρα, μετά από όσα πέρασε η ελληνική οικονομία, τα οποία κατά κύριο λόγω οφείλονται στο χάος που άφησε η κυβέρνηση Καραμανλή το 2009 και το οποίο διαχειρίστηκε με ακόμη πιο χαώδη τρόπο ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Αλμούνια είναι ένας από τους βασικούς υπαίτιους του ελληνικού δράματος.

Επειδή η οικονομική και πολιτική ιστορία της προηγούμενης δεκαετίας είναι γνωστή θα πρέπει να θυμηθούμε ότι μόλις το 2007 οι Αλμούνια και Μπαρόσο είχαν πει στην ελληνική κυβέρνηση και στον τότε υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Αλογοσκούφη, ότι τα στοιχεία δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά κι ότι έρχεται βαθιά κρίση.

Η κυβέρνηση Καραμανλή κώφευσε, η Ελλάδα δεν έστειλε τα στοιχεία που έπρεπε, η Κομισιόν έκανε… την πάπια και ο εκτροχιασμός ήρθε αναπόφευκτα.

Οσο κι αν προσπαθούν σήμερα οι καραμανλικοί να πείσουν ότι δεν ήταν έτσι τα πράγματα και ότι για τον εκτροχιασμό φταίνε άλλοι η αλήθεια είναι ότι όταν η τότε κυβέρνηση εγκατέλειψε την εξουσία κάνοντας πρόωρες εκλογές το έκανε γιατί έβλεπε ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί το επερχόμενο χάος.

H δημοσιονομική απογραφή

Ο Αλμούνια πείστηκε το 2004 από τον Αλογοσκούφη να προχωρήσει στη λεγόμενη «δημοσιονομική απογραφή» με την Ελλάδα να μπαίνει στη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος. Επί μία τετραετία και πλέον δεν έκανε απολύτως τίποτε, δεν πίεσε σε καμιά περίπτωση, δεν απαίτησε την αποστολή ορθών στοιχείων που αποτύπωναν την κατάσταση της οικονομίας. Προς το 2009, όταν ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα είχε… ξεφύγει και το έλλειμμα δεν ήταν απλώς μεγάλο αλλά υπερβολικό, ο Αλμούνια προειδοποίησε τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς ότι το έλλειμμα θα ξεπεράσει το 10%, πάνω από τα 24 δις ευρώ.

Κανείς δεν έμαθε ποτέ γιατί δεν έκανε κάτι ώστε να σταματήσει ο κατήφορος και στο τέλος της χρονιάς το έλλειμμα είχε ξεπεράσει το 15%. Μια χώρα που ζούσε με δανεικά ήταν θέμα χρόνου να καταρρεύσει και οι ευθύνες της τότε κυβέρνησης ήταν τεράστιες. Οσο τεράστιες ήταν κι αυτές του Αλμούνια που σήμερα διορίζεται αξιολογητής της οικονομίας κι επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος.

Το Μάρτιο του 2009 ο Αλμούνια  θυμήθηκε να ζητήσει τη διόρθωση του ελλείμματος του 2007, που αποτυπώθηκε σε δεύτερο χρόνο, προβλέποντας ότι το πρωτογενές έλλειμμα του 2009 και του 2010 θα επιδεινωθεί κατά 0,25% και 0,5%, αντιστοίχως, φτάνοντας τελικά στο 4,25%. Για να μη συμβεί, μάλιστα, αυτό, η ελληνική κυβέρνηση καλούνταν σε μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής τουλάχιστον 1,25% του ΑΕΠ. Φυσικά αυτές οι προβλέψεις αυτές αποδείχθηκαν παντελώς λανθασμένες με τη συνέχεια να είναι γνωστή.

Για να καταλάβουμε πόσο λανθασμένα λειτούργησε, σκόπιμα ή λόγω ανικανότητας, ο Αλμούνια στις αρχές του 2006 είχε συναντήθηκε στις Βρυξέλλες με την τότε υπεύθυνη του τομέα Οικονομίας και Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ κ. Βάσω Παπανδρέου. Της είχε πει –εν έτει 2006 και για να στηρίξει τον Καραμανλή- ότι η ελληνική οικονομία βαίνει διαρκώς βελτιούμενη.

Τη διαβεβαίωσε ότι τα διαρθρωτικά μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση για τον περιορισμό του ελλείμματος και την εν γένει εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών ήδη αποδίδουν και η κατάσταση έχει βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν, ενώ οι αποφάσεις για το αν θα δοθεί και τρίτο έτος στην Ελλάδα να περιορίσει το έλλειμμά της θα ληφθούν το επόμενο εξάμηνο. Το μόνο για το οποίο προέβη σε δήλωση η κ. Παπανδρέου ήταν η επισήμανση του υπουργού Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφη ότι «δεν αμφισβητεί το δικαίωμά τους να ενημερώνονται, αλλά δεν καταλαβαίνει τον λόγο της μυστικότητας». Η κ. Παπανδρέου δεν αναφέρθηκε στο ότι η συνάντηση, πράγματι, δεν είχε ανακοινωθεί ούτε επιχειρήθηκε να της δοθεί η παραμικρή δημοσιότητα (σε αντίστοιχη προ ετών επίσκεψή του, ο κ. Αλογοσκούφης είχε παραχωρήσει κανονική συνέντευξη Τύπου). «Δεν γνωρίζω τι φοβάται ο κ. Αλογοσκούφης, αλλά από τις δηλώσεις του φαίνεται ότι είναι σε πανικό». «Οι συναντήσεις των επιτρόπων της Ε. E. με εκπροσώπους της αντιπολίτευσης των χωρών-μελών είναι συνήθης διαδικασία και αποτελεί υποχρέωσή τους. Αλλωστε, ο κ. υπουργός το γνωρίζει αυτό από την περίοδο που ήταν στην αντιπολίτευση. Οσο δε για τα λεγόμενά του περί υπονόμευσης, δυστυχώς, τα έχει καταφέρει μόνος του πολύ καλά με τη δήθεν απογραφή».

Τον Σεπτέμβριο του 2007 Αλογοσκούφης και Αλμούνια συναντώνται στις Βρυξέλλες. Εκεί ο υπουργός Οικονομίας… εξέφρασε ικανοποίηση για τις πρόσφατες προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την πορεία της ελληνικής οικονομίας και ενημέρωσε τον κοινοτικό επίτροπο για το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων σχετικά με τη στρατηγική της Λισαβόνας. Στη συνάντηση συζητήθηκαν ακόμη η εξέλιξη των μακροοικονομικών μεγεθών της Ελλάδας, το ασφαλιστικό, η εξυγίανση του δημόσιου τομέα και ο περιορισμός των δαπανών.  Και κάτι ακόμη. Τέλος του 2007, οι πληροφορίες ανέφεραν ότι το έλλειμμα έκλεισε το 2006 στο 2,6%. Τρία χρόνια μετά ήταν πάνω από 15% αλλά το τότε οικονομικό επιτελείο έδινε ψεύτικα στοιχεία για έλλειμμα κοντά στο 6%.

Και ο Γεωργίου

Αλλά να μην ξεχνάμε και τις απανωτές διώξεις που υπέστη ο επικεφαλής της Eurostat, Ανδρέας Γεωργίου, ο οποίος αποκάλυψε τη δημιουργική λογιστική, ότι η κυβέρνηση Καραμανλή έστελνε ό,τι στοιχεία ήθελε και η Κομισιόν, ειδικά ο Μπαρόζο και ο Αλμούνια, τα αποδέχονταν. Ο κ. Γεωργίου, χάρη στην εμμονή ορισμένων καραμανλικών (οι οποίοι μετακόμισαν αργότερα και στον ΣΥΡΙΖΑ) διώχθηκε αρκετές φορές καθώς ενώ υπήρχαν αθωωτικές αποφάσεις, κάποιος έκανε αναίρεση και ξαναέτρεχε στα δικαστήρια.