Για να μην επικεντρωθούμε μόνον στον ΣΥΡΙΖΑ, ανάλογη συζήτηση γίνεται και στο άλλο κόμμα «εξουσίας», όπως είχαμε συνηθίσει να αποκαλούμε τους δύο διεκδικητές της εξουσίας, τη Νέα Δημοκρατία, όταν η συζήτηση έρχεται στο ενδεχόμενο επιστράτευσης στελεχών του πρώην ΠΑΣΟΚ. «Τί κουβαλάει εκτός από το όνομα και το σαρκίο του;» είναι το ερώτημα που, συχνά, διατυπώνεται.

Το σκηνικό στο γήπεδο του Γαλατσίου ήταν προεκλογικό. 
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και πανηγυρικό, αν οι συμμετέχοντες αγνοούσαν – έστω και για λίγο - όσα συμβαίνουν στην κοινωνία αλλά και τα δημοσκοπικά δεδομένα που αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Η πραγματικότητα είναι αρνητική για τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Υφίσταται, εκ των πραγμάτων, την φθορά της μνημονιακής διαχείρισης των τελευταίων ετών και, βεβαίως, τη διάψευση του συνόλου σχεδόν των όσων είχε εξαγγείλει προκειμένου να ανέβει στο κύμα της λαϊκής δυσαρέσκειας και να καταλάβει την εξουσία. 

Μπορεί, βεβαίως, τα στελέχη του, με πρώτο τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, να ισχυρίζονται ότι το Σεπτέμβριο του 2015 – μετά δηλαδή το εξάμηνο Βαρουφάκη και το δημοψηφισματικό «όχι» που μετατράπηκε σε μνημονιακό «ναι» - η ψήφος των πολιτών νομιμοποίησε εκείνη την αλλαγή πολιτικής, ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι και το Σεπτέμβριο τιμωρήθηκαν οι «Σαμαροβενιζέλοι» και όχι όσοι κυβερνούσαν πριν τις κάλπες.

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ο κ. Τσίπρας κάλεσε τους πολίτες να δώσουν για μία ακόμη φορά την ψήφο τους προκειμένου, όπως έλεγε, «να τελειώσουμε οριστικά με το παλιό».

Και χθες, τέσσερα χρόνια αργότερα, το τότε παλιό βρέθηκε δίπλα στον κ. Τσίπρα, στην επίσημη πρώτη της νέας «προοδευτικής συμμαχίας».

Απέναντι στη νουβέλ βαγκ του ΣΥΡΙΖΑ, τον 45άρη Τσίπρα και στη φρεσκάδα της Αχτσιόγλου και του Ηλιόπουλου, παρατάχθηκαν μία σειρά από στελέχη άλλης εποχής. Κάποιοι εξ αυτών πιθανότατα να είναι και παντελώς άγνωστοι σε όσους γεννήθηκαν τη δεκαετία του 1990 και μετά, στους οποίους και απευθύνθηκε ο Πρωθυπουργός.

Με πρώτο τον συμπαθή Στέφανο Τζουμάκα, τον οποίο ο κ. Τσίπρας υποδέχθηκε και στο Μέγαρο Μαξίμου. Γεννημένος το 1946 στην Άρτα, με ενεργό ρόλο στην κατάληψη της Νομικής και του Πολυτεχνείου, ο Τζουμάκας υπήρξε εκ των ιδρυτικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ και κατείχε σειρά υπουργικών θέσεων στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη. Προ ημερών αποκάλεσε το Σημίτη τον «πρώτο Σόιμπλε», άποψη που είναι αμφίβολο εάν συμμερίζεται ο Νίκος Μπίστης που επίσης βρέθηκε στο Γαλάτσι, αλλά και στην τελευταία κυβέρνηση Σημίτη, ως υφυπουργός, πριν την ήττα από τον Κ. Καραμανλή το 2004.

Το ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι τι «κουβαλάει» ο Στέφανος Τζουμάκας. Κάτι παραπάνω από θολές αναμνήσεις σε όσους παρακολούθησαν την πορεία του ΠΑΣΟΚ από το 1981; Όταν ο ίδιος αποφάσισε να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε καν να συγκεντρώσει τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών. Κατήγγειλε τη διαδικασία και κάποια στιγμή αποχώρησε από το κόμμα, ιδρύοντας το δικό του «Σοσιαλιστικό Κόμμα». Στις ευρωεκλογές του 2014, συγκέντρωσε 11.062 ψήφους ή το 0,19% των εγκύρων ψήφων.

Τι συνεισφέρουν οι υπόλοιποι;

Ενα στέλεχος της νεότερης γενιάς και με σοβαρές μεταρρυθμιστικές περγαμηνές ως Υπουργός επί κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου, ο Γιάννης Ραγκούσης διέβη τη Γέφυρα προς τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα όσα είχε μέχρι και πρόσφατα πει για το κυβερνών κόμμα. Τί κουβαλάει μαζί του; Μία κοινοβουλευτική θητεία ως βουλευτής Επικρατείας, εκπρόσωπος και γραμματέας του ΠΑΣΟΚ (και άρα με γνώση και για τα δάνεια του ΠΑΣΟΚ, τα οποία βρίσκονται στο μικροσκόπιο της δικαιοσύνης) και 5.084 ψήφους πανελλαδικά στην πρόσφατη κούρσα εκλογής Προέδρου στο Κίνημα Αλλαγής.

Αντίστοιχη διαδρομή (μη απευθείας) εκλογής έχει και ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, που από βουλευτής επικρατείας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, συναντήθηκε χθες στο Γαλάτσι με τον προκάτοχό του στο κόμμα κ. Φώτη Κουβέλη, για τον οποίο είχε εκφράσει «θλίψη και λύπη» όταν αποδέχθηκε να αναλάβει αναπληρωτής υπουργός κάτω από τον Πάνο Καμμένο.

Για να μην επικεντρωθούμε μόνον στον ΣΥΡΙΖΑ, ανάλογη συζήτηση γίνεται και στο άλλο κόμμα «εξουσίας», όπως είχαμε συνηθίσει να αποκαλούμε τους δύο διεκδικητές της εξουσίας, τη Νέα Δημοκρατία, όταν η συζήτηση έρχεται στο ενδεχόμενο επιστράτευσης στελεχών του πρώην ΠΑΣΟΚ. «Τί κουβαλάει εκτός από το όνομα και το σαρκίο του;» είναι το ερώτημα που, συχνά, διατυπώνεται.

Συχνά, οι περισσότεροι δεν κουβαλούν τίποτε στους νέους κομματικούς φορείς που εντάσσονται.

Για τον κ. Τσίπρα, ωστόσο, ο στόχος του είναι να διαμορφώσει έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ, ένα νέο κόμμα εξουσίας πολύ πιο δικό του και πολύ μακριά από τον Συνασπισμό της Κουμουνδούρου.

Δεν κρίνω, δηλαδή, ότι ο Πρωθυπουργός είναι πολιτικά αφελής ώστε να θεωρεί ότι η χθεσινή συγκέντρωση όντως ενισχύει την εκλογική δυναμική του κόμματός του ενόψει ευρωπαϊκών και εθνικών εκλογών.

Δεν το αποκλείω, ωστόσο.