Σοβαρά λάθη στην εξωτερική πολιτική και στη διαχείριση του μείζονος εθνικού θέματος, του «Μακεδονικού», καταλογίζουν στον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνηση τα κόμματα της αντιπολίτευσης, διπλωμάτες και καθηγητές πανεπιστημίου. Και η κριτική αυτή ασκείται ανεξάρτητα από το αν η συμφωνία των Πρεσπών είναι πολύ ή λίγο ωφέλιμη, πολύ ή λίγο βλαπτική για τα εθνικά συμφέροντα.
Βιαστικές κινήσεις, μυστική διπλωματία από τον ίδιο τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά, ελλιπής ενημέρωση των κομμάτων για τις προτάσεις, τις εν εξελίξει συζητήσεις, τα σενάρια ή ακόμη και τις πιέσεις του διεθνούς παράγοντα. Επί της ουσίας ο πολιτικός κόσμος και οι πολίτες έμαθαν τι ακριβώς συζητείται με την ΠΓΔΜ όταν είχε κλείσει το deal Τσίπρα – Ζάεφ και όλα οδηγούσαν στις Πρέσπες.
Με αυτή την κάκιστη διαχείριση ενός τόσο σημαντικού θέματος η κυβέρνηση έγινε άθελά της ο καλύτερος χορηγός εκείνων που δεν ήθελαν με τίποτε συμφωνία για το «Μακεδονικό». Κι αν αυτό είναι υποφερτό, το χειρότερο είναι ότι έδωσε πόντους στους ακραίους υπερπατριώτες να ξεδιπλώσουν όλη τη γκάμα των αντιδράσεών τους και να φέρουν ξανά εθνικιστικά συνθήματα στο δημόσιο βίο. Και δυστυχώς το σκηνικό της ακραίας πόλωσης με αφορμή την αδυναμία του Μαξίμου να χαράξει εθνικές γραμμές και να επιδιώξει συναινέσεις έχει δώσει πόντους στη Χρυσή Αυγή. Η επανεμφάνιση των Ταγμάτων Εφόδου ακόμη και στο προαύλιο της Βουλής καθώς και οι απειλές σε βάρος βουλευτών, η στοχοποίηση με αφίσες και μηνύματα ή οι επιθέσεις όπως αυτή στο σπίτι της Θ. Τζάκρη είναι… έργο της κυβέρνησης.
Χορηγός της Χρυσής Αυγής
Χθες στη Βουλή ο βουλευτής της ΝΔ Νίκος Δένδιας καταχειροκροτήθηκε από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ την ώρα που έκανε αναφορά στη Χρυσή Αυγή λέγοντας ότι δεν μπορεί να δεχθεί ένσταση αντισυνταγματικότητας από αυτούς που έχουν τον αγκυλωτό σταυρό και που υμνούν τους Ναζί οι οποίοι ξεπούλησαν όχι μόνο τη Μακεδονία αλλά και όλη την Ελλάδα στους Βούλγαρους. Πόσο διαφορετικά θα ήταν όμως αν η επίλυση του μακεδονικού ζητήματος λυνόταν σε κλίμα εθνικής συνεννόησης; Με απομόνωση των ακραίων εθνικιστών και των διάφορων ψεκασμένων, φολκλόρ εθνικοπατριωτών που δεν έχουν καμιά σχέση με τη χώρα αλλά που θυμούνται την πατρίδα κατά περίπτωση.
Ο πρωθυπουργός έχει πει ότι εδώ κι ένα χρόνο συζητείται το θέμα με τα Σκόπια, επομένως τι άλλο έπρεπε να γίνει. Ομως, φαίνεται ότι ο ίδιος συζητούσε μόνο με τον… εαυτό του και τον Νίκο Κοτζιά, καθώς από πέρυσι τέτοια εποχή που άνοιξε η συζήτηση, κανείς άλλος δεν ήξερε τι ακριβώς συνέβαινε στις διαπραγματεύσεις. Ούτε και ο ίδιος ο κυβερνητικός εταίρος, Πάνος Καμμένος ο οποίος έλεγε έξω από το Μαξίμου ότι έχει εμπιστοσύνη στον Νίκο Κοτζιά ή ότι είναι ο καλύτερος υπουργός Εξωτερικών.
Αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ότι Τσίπρας και Κοτζιάς έλεγαν ψέματα όχι μόνο στον ελληνικό λαό αλλά και στον Πάνο Καμμένο καθώς του είχαν υποσχεθεί ότι όποια λύση θα έρθει στη Βουλή μετά τις εκλογές.
Φτάσαμε στον Ιούνιο για να μάθουμε ότι στο τραπέζι είχε πέσει, και μάλιστα σοβαρά, η «Μακεδονία του Ιλιντεν», ένα όνομα άκρως αλυτρωτικό το οποίο αποδείχθηκε ότι ήταν «λαγός» για να περάσει πιο εύκολα το Βόρεια Μακεδονία.
Δεν άκουσε κανέναν
Χωρίς καμιά συζήτηση με τα πολιτικά κόμματα, χωρίς κανένα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η κυβέρνηση αποφάσισε να δράσει μόνη της. Χωρίς να ακούει τις απόψεις των κομμάτων, πανεπιστημιακών, διπλωματών ή άλλων ειδικών. Και κυρίως σε ένα κλίμα που θα προήγαγε την συνεννόηση κι όχι οι μισοί Ελληνες να χαρακτηρίζουν τους άλλους μισούς προδότες και αντίθετα οι άλλοι να είναι εθνικιστές, φασίστες.
Ούτε εθνοπροδότες, ούτε εθνικιστές θα είχαμε αν επιλεγόταν μια ξεκάθαρη διαδικασία, χωρίς γκρίζες ζώνες και μυστική διπλωματία. Διότι πιο επικίνδυνο κι από τη συμφωνία των Πρεσπών είναι ο διχασμός της χώρας και η επιστροφή στο παρελθόν με τα πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων.
Ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να μιλά συνεχώς με τον Κ. Μητσοτάκη και τους άλλους αρχηγούς. Ο Ν. Κοτζιάς θα έπρεπε να ζητά τη γνώμη και άλλων υπουργών Εξωτερικών ή πρωθυπουργών για το πώς πρέπει να χειριστεί την υπόθεση. Και δεν θα είχαμε την υπερφίαλη τακτική του πρώην ΥΠΕΞ ο οποίος ήθελε να εμφανίζεται ως ο… Κίσινγκερ των Βαλκανίων.
Κι αν ήθελε ο κ. Τσίπρας να εξασφαλίσει μια μίνιμουμ συναίνεση από τη ΝΔ έπρεπε να δώσει και ανταλλάγματα. Ακόμη και την υπόσχεση για διενέργεια δημοψηφίσματος ή ακόμη κι εκλογές. Σε κρίσιμα εθνικά θέματα που, όπως λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ απαιτούνται συλλογικές, εθνικές λύσεις, θα μπορούσαν τα πάντα να γίνουν.
Αραγε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν ήταν ενεργό ένα Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής αποτελούμενο και από εμπειρογνώμονες.
Απαξίωσε τους πάντες
Τι έκανε η κυβέρνηση; Απαξίωσε τους πάντες, εργαλειοποίησε τη συμφωνία, ύψωσε τους τόνους κατά των κομμάτων που αντιδρούσαν, έγινε ο καλύτερος χορηγός των ακραίων εθνικιστών. Η ακραία ρητορική που ακολούθησε, η έλλειψη ενημέρωσης, η σύγκρουση με την αντιπολίτευση και κυρίως όλο αυτό το βρόμικο πολιτικό παιχνίδι που παίζεται ακόμη με την προσπάθεια συγκρότησης πλειοψηφιών «κουρελού», είναι η πλήρη αποτυχία της χώρας.
Ακόμη κι αν ψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών αυτό που θα μένει είναι η βαριά ήττα της εξωτερικής πολιτικής που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Κυρίως την άνοδο των ακραίων φωνών που μπορεί μάλιστα να κεφαλαιοποιήσουν τον ψευτοπατριωτισμό τους στην κάλπη. Και μια ισχυρή ακροδεξιά, επικίνδυνη πολιτική, η οποία πουλάει πατριωτισμό όταν η ίδια ασπάζεται τον ναζισμό, θα είναι…κρίμα στο λαιμό της κυβέρνησης της Αριστεράς.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το σύνολο του πολιτικού συστήματος δεν θα έχει ευθύνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.