Αναμφίβολα η εικόνα της κυβερνήσεως, τις τελευταίους ημέρες, είναι άσχημη.
Και απωθητική.Τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν με τον Καμμένο είναι πρωτοφανή ακόμη και για συμμαχική κυβέρνηση.Πρωτοφανή και απαράδεκτα.
Όταν ένας πρωθυπουργός φτάνει στο σημείο να ζητά από τους υπουργούς του να δεσμευθούν, στο υπουργικό συμβούλιο, ότι δεν θα τον ρίξουν, το σήμα που εκπέμπει είναι αυτό της αδυναμίας.
Και ένας αδύναμος πρωθυπουργός που ηγείται μιας προβληματικής κυβέρνησης είναι ότι χειρότερο για τη χώρα, την οικονομία, τις διπλωματικές και διεθνείς της σχέσεις, τις αγορές και τους υποψήφιους επενδυτές, που τόσο έχουμε ανάγκη μήπως και μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την κρίση.
Μια ανοιχτή κρίση μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων που μπορεί να οδηγούσε ακόμη και στο διαζύγιο είναι προτιμότερη από την παρατεταμένη και μίζερη διαμάχη για το αν, πότε και τίνι τρόπω θα ρίξουν την κυβέρνηση οι ΑΝΕΛ.
Η εικόνα των γαϊδουριών που τσακώνονται σε ξένο αχυρώνα είναι σαφώς πιο συμπαθητική από το αντιαισθητικό πολιτικό λασπουριό στο οποίο επιδίδονται ο Πάνος Καμμένος από τη μια μεριά και οι υπουργοί, βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη.
Μπορεί ο πρωθυπουργός, με το να θέσει ανοιχτά θέμα υποστήριξης της κυβέρνησης να εξευτέλισε τον υπουργό άμυνας αφού, με τις διαφοροποιήσεις που εμφανίζονται απεδείχθη ότι είναι μειοψηφία στο κόμμα του, όμως αυτό το πιθανότερο είναι να οδηγήσει τον Παν. Καμμένο σε ακόμη πιο σκληρές και ανελαστικές θέσεις.
Ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε στον Καμμένο ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να του διαλύσει το κόμμα και να τον καταστήσει από αρχηγό κοινοβουλευτικής ομάδας έναν απλό βουλευτή.
Ο Καμμένος και να θέλει να ρίξει την κυβέρνηση δεν θα μπορεί να το κάνει από τη στιγμή που Κουντουρά, Παπαχριστόπουλος, Ζουράρις (και ενδεχομένως Μαυραγάνης και Κόκκαλης) δεν θα τον ακολουθήσουν.
Και πάντως, αν το επιχειρήσει, η ζημία που θα επιφέρει στον Τσίπρα θα είναι μικρότερη από αυτή που θα υποστεί ο ίδιος.
Κάτι που όμως δεν είναι σίγουρο ότι υπουργός άμυνας, με τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ιδιαίτερη προσωπικότητά του, το αξιολογεί σωστά ή το λαμβάνει οπωσδήποτε σοβαρά υπόψιν του.
Το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών ανάμεσα στους δύο κυβερνητικούς εταίρους μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας για τους ίδιους και τα παιχνίδια εξουσίας στα οποία εξασκούνται, όμως τα αισθήματα των πολιτών για το ποιός τελικά θα επικρατήσει είναι αντίστοιχα με αυτά που έχουν για τη Φατμέ και το Γενί τζαμί.
Οι μόνοι που χαίρονται είναι οι της αντιπολιτεύσεως.
Όχι μόνον ο Μητσοτάκης, ο οποίος τρίβει τα χέρια του με την εικόνα διάλυσης που εμφανίζει η κυβέρνηση, αλλά και η Γεννηματά αφού ένα τμήμα από πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ μπορεί, απηυδισμένο με τα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, να επαναπατριστεί.
Ευχάριστα πρέπει να αισθάνεται και ο Κουτσούμπας αφού ένα τμήμα αριστερών και κομμουνιστογενών οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί, για λόγους που όλοι καταλαβαίνουν, να προτιμήσει το ΚΚΕ.
Ενώ και ο Λαφαζάνης, η Ζωή, ο Βαρουφάκης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορούν, εφόσον γιατρευθούν από τις παιδικές ασθένειες του αριστερισμού και συμπήξουν ένα Ενωτικό Αριστερό Μέτωπο (ΕΑΜ), να ελπίζουν σε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση
Εν κατακλείδι, Τσίπρας και Καμμένος βρίσκονται στα μαχαίρια -και μην ακούτε αυτούς που λένε ότι είναι συνεννοημένοι-, ο πρωθυπουργός είναι εύκολο να νικήσει τον εταίρο του, ωφελημένη όμως βγαίνει η αντιπολίτευση αφού η εικόνα που εκπέμπει η κυβέρνηση είναι απωθητική για τους πολίτες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.