Ό,τι πιο φρικαλέο μπορούμε να γίνουμε...

Ό,τι πιο φρικαλέο μπορούμε να γίνουμε...

Είδαμε κι εμείς το βίντεο με το λιντσάρισμα στο κοσμηματοπωλείο της οδού Γλάδστωνος κι «αρρωστήσαμε».

Διαβάστε τι...
έγραψαν στο fb η Μαρία Δεδούση και o Γιάννης Ανδρουλιδάκης:

Είδα το βίντεο πέντε φορές.

Ο επίδοξος ληστής σπάει το τζάμι κάτω από την προθήκη του κοσμηματοπωλείου, προκειμένου να μπορέσει να βγει..

Απ έξω δύο άνθρωποι αρχίζουν να τον κλωτσάνε στο κεφάλι με μανία, όπως αυτό βγαίνει από τη σπασμένη τζαμαρία. Όπως του κλωτσάνε το κεφάλι, κλωτσάνε επάνω του και σπασμένα τζάμια. 

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, ένας τρίτος άντρας τους σταματάει.

Ο "ληστής" που δεν πρόλαβε να γίνει ληστής πέφτει έξω από το κατάστημα αιμόφυρτος.
Κάποιοι του ρίχνουν μερικές ακόμα με μανία.

Ο ίδιος άντρας τους σταματάει.

Διαπραγματεύονται από πάνω του, ίσως για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να τον σκοτώσουν επι τόπου.
Κανείς δεν σκύβει να τον βοηθήσει.
Λίγο αργότερα, διαβάζω ότι υπέκυψε.

Είναι απόλυτα φρικαλέο.
Είναι ό,τι πιο φρικαλέο μπορούμε να γίνουμε.
Όχι, είναι ακόμα πιο φρικαλέο.
Έχουμε γίνει έτσι;

Θα πάει κανείς τους φυλακη;
Δεν πρέπει;
Πρέπει.
Βέβαια και πρέπει.
Τι να πω, δεν ξέρω.
Μέχρι κι εγώ χάνω τα λόγια μου κάποιες φορές.

Μαρία Δεδούση

****
Όσοι υπερασπίζονται αυτούς που λιντσάρανε μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας αυτόν τον άνθρωπο, ή τους δικαιολογούν καθ' οιονδήποτε τρόπο, είναι οι ίδιοι που τον κλώτσαγαν με μανία μέχρι να πεθάνει.
Είναι αυτοί που καταργούν το κράτος δικαίου.
Αυτοί που καταργούν κάθε έννοια δημοκρατίας, ανθρωπιάς και όλων των θεμελιωδών αρχών του πολιτισμου μας.
Είναι αυτοί που ταΐζουν το τέρας.
Όχι, λάθος.
Είναι το ίδιο το τέρας.
Τελεία και παύλα.
Μαρία Δεδούση

****
«Οι άνδρες της ΕΛ. ΑΣ., στη συνέχεια, πέρασαν χειροπέδες στον δράστη, ο οποίος μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, όπου και διαπιστώθηκε ότι είχε ήδη χάσει τη ζωή του».
Κι όλα αυτά μετά από λιντσάρισμα του «δράστη», ο οποίος ήταν πιθανότατα τοξικομανής, από περαστικούς μέσα στο κέντρο της Αθήνας.

Δεν ξέρω πόσα χρόνια έχω να διαβάσω μια είδηση τόσο απύθμενης βαρβαρότητας που να προξενεί τόση θλίψη για τα όρια της ανθρώπινης φύσης: από την επίδειξη εκδικητικής πυγμής και μίσους από το πλήθος σε έναν άρρωστο άνθρωπο που πλέον δεν απειλεί κανέναν και σαν τρομαγμένο αγρίμι προσπαθούσε να ξεφύγει, μέχρι το χειροπέδημα σε νεκρό κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο.

Νομίζω ότι πρέπει να δοθεί από ένα πούλιτζερ σε όλους τους συναδέλφους μου που ανοιχτά ή υπαινικτικά το πρότειναν αυτό σε κάθε ληστεία. Για να το χαίρονται μαζί με τον νεκρό τους.

Γιάννης Ανδρουλιδάκης