Η φετινή εθνική τραγωδία με τους δεκάδες νεκρούς δεν προκαλεί μόνο θυμό που θα εκτονωθεί σύντομα. Μετά το πρώτο σοκ και το βαρύ πένθος θα έρθει η οργή που αυτή την φορά θα έχει πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά.
Δεν είναι κανείς σε θέση να γνωρίζει αν υπήρξε οργανωμένο σχέδιο εμπρησμών από πράκτορες ή κάηκε η Αττική από τους συνήθεις λόγους: την ΔΕΗ, τις χωματερές τους γελοίους που ανάβουν φωτιές την λάθος μέρα στο λάθος μέρος και τους οικοπεδοφάγους.
Μικρή αξία έχει ποιος έδρασε στο ξέφραγο αμπέλι, όταν θρηνούμε 100 ανθρώπους. Αυτό που συνέβη είναι πολύ μεγαλύτερο από τις συνέπειες ενός τριημέρου πολέμου με την Τουρκία.
Παλεύουμε κοντά έναν αιώνα για ειρήνη με τους γείτονες και μέχρι στιγμής τα έχουμε καταφέρει, με εξαίρεση την Κύπρο που δώσαμε το σχοινί να μας κρεμάσουν. Σκοτώνουμε όμως τα παιδιά μας στις πυρκαγιές στις πλημμύρες και τις εθνικές οδούς.
Είναι καιρός οι πολιτικές δυνάμεις, τα μέσα ενημέρωσης, τα σχολεία, η Εκκλησία και όπου αλλού εκφράζεται δημόσιος λόγος να βάλουν πρώτο θέμα στην ατζέντα τους, με επιμονή στην εκπαίδευση και στην καθοδήγηση των πολιτών, στην οχύρωση της χώρας και στο σεβασμό της ανθρώπινης ζωής.
Αν δεν αλλάξουν οι πολίτες δεν αλλάξει το διαλυμένο κράτος του …»ωχ αδελφέ ό,τι μπορώ κάνω».
Όσο για τις ευθύνες, ακόμη και αν κρεμάσουμε 2-3 υπουργούς στο Σύνταγμα οι άνθρωποι που χάθηκαν δεν θα γυρίσουν πίσω. Κάποιος όμως έπρεπε να φύγει -όποιος να’ναι -δεν έχει σημασία αν φταίει γι αυτό που συνέβη. Προφανώς τις επιχειρήσεις δεν τις κάνουν οι υπουργοί, άρα άμεσα δεν ευθύνονται. Ευθύνεται όμως το πολιτικό σύστημα για την κατάντια του πολυδάπανου και προκλητικά χυδαίου κράτους που δημιούργησε και συντηρεί. Αυτό που ενισχύει την αυθαιρεσία, που υποκλίνεται στους ισχυρούς, που συναλάσσεται με τους αητονύχηδες και τσακίζει τους αδύναμους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.