Παρότι ο Τσίπρας μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να υπογραμμίσει το «αριστερό πρόσημο» που θα έχει από εδώ και πέρα, ο ανασχηματισμός παραπέμπει σε δεξιά στροφή και παραμονή εντός μιας βαθιά συστημικής, διαχειριστικής και τελικά συντηρητικής και μνημονιακής λογικής.
Αν κανείς κοιτάξει τη «γεωμετρία» της νέας κυβέρνησης τα πράγματα είναι σαφή.
Ο πρωθυπουργός κράτησε στη θέση του τον κύριο όγκο των υπουργών που κατά βάσει έχουν την ευθύνη του «κυβερνητικού έργου» ιδίως σε σχέση με την πιστή εντολή των μνημονιακών υποχρεώσεων αλλά και με την εξασφάλιση ότι οι υπερατλαντικοί μας σύμμαχοι δεν θα έχουν κάποια ανησυχία.
Πέραν της παραίτησης Τόσκα, έδιωξε από την κυβέρνηση υπουργούς που θεωρούνταν ότι είχαν «λερωμένη τη φωλιά» τους και χρεώνονταν αποτυχίες στους τομείς τους, όπως ήταν ο Κοντονής και ο Κουρουμπλής, αναβάθμισε ανθρώπους που ήταν ούτως ή άλλως κομμάτι του στενού μηχανισμού του, όπως ο Καλογήρου που πήγε στο υπουργείο Δικαιοσύνης και έκανε αναγκαστικές εσωτερικές ανακατατάξεις λόγω της μετακίνησης Σκουρλέτη στο Κόμμα.
Πέραν, όμως, της εισόδου ορισμένων στελεχών του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, οι πιο «κεντρικές» νέες είσοδοι στην κυβέρνηση είναι από χώρους δεξιότερους από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Φέρνει τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου από το «παλιό καλό ΠΑΣΟΚ», τη Μυρσίνη Ζορμπά από τον σκληρό πυρήνα του «εκσυγχρονισμού» της εποχής Σημίτη, την Κατερίνα Παπακώστα από τη ΝΔ, γνωστή για τις ακροδεξιές δηλώσεις της κατά καιρούς και τον Μπόλαρη εκλεγμένο με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ.
Την ίδια ώρα ο Τσίπρας στέκεται «σούζα» μπροστά στον συγκυβερνήτη Πάνο Καμμένο που διατηρεί πρακτικά και τη δική του θέση για να κάνει τον «πολέμαρχο» και να οραματίζεται νέες Θερμοπύλες αλλά και κρατάει πολύ ισχυρά ερείσματα μέσα στην κυβέρνηση.
Αναρωτιέται κανείς ποια σχέση έχουν όλα αυτά με την υποτιθέμενη προσπάθεια της κυβέρνησης να δείξει «αριστερό προφίλ» και να ξαναχαράξει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε προοδευτικές και δεξιές απόψεις;
Με τα ρετάλια του ΠΑΣΟΚ, τον Καμμένο, την Παπακώστα, και τον απαραίτητο… Φώτη Κουβέλη «αριστερό προφίλ» δεν φτιάχνεται.
Λες και δεν υπήρχαν 3-4 διανοούμενοι της αριστεράς ή έστω στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς φθορά από κυβερνητική διαχείριση, για να δείξουν ότι όντως θέλουν να δοκιμάσουν έστω και ψήγματα μιας πιο ριζοσπαστικής ή έστω αριστερόστροφης ή προοδευτικής πολιτικής.
Εκτός και εάν στην πραγματικότητα το «αριστερό προφίλ» είναι απλώς ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, μια εύκολη ρητορική χωρίς πολιτικό αντίκρισμα.
Τότε έχουμε απλώς ένα ακόμη τερτίπι μιας κυβέρνησης που δεν κινείται με βάση προγράμματα και στρατηγικές αλλά απλώς με την προσπάθεια να παραμείνει για λίγο ακόμη στην εξουσία.
Πολύ φοβάμαι ότι μιλάμε για το δεύτερο ενδεχόμενο. Όπως ακριβώς ο Βενιζέλος πήρε το ΠΑΣΟΚ και το οδήγησε στην αγκαλιά του Σαμαρά, σπρώχνοντας το στην απόλυτη ανυποληψία, έτσι και ο Τσίπρας βήμα βήμα κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ έναν εντελώς συστημικό σχηματισμό, ικανό μόνο να περνάει μνημονιακούς νόμους πατώντας πάνω στην ήττα των κοινωνικών κινημάτων.
Μόνο που στη διαδρομή δεν σπρώχνει τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο στην αγκαλιά της Τρόικας αλλά και στην αγκαλιά του Καμμένου.
Σαν επαρχιώτης κομματάρχης ο Τσίπρας δεν μπορεί να δει πέραν από τα στενά όρια μιας διαχείρισης ισορροπιών και συμβολισμών. Δεν μπορεί να κάνει πραγματικά πολιτική. Δεν μπορεί να φέρει τομές.
Πάνω από όλα, δεν μπορεί να κάνει πράξη αυτό που προσπαθεί να υποσχεθεί, δηλαδή όντως να ηγηθεί μιας πορείας έξω και πέρα από τα μνημόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.