Μπροστά στον φόβο του θανάτου

Δύο γεγονότα απέσπασαν το ζωηρό ενδιαφέρον της διεθνούς κοινής γνώμης τον τελευταίο καιρό. Κυριολεκτικά, κυριάρχησαν. Οι αγώνες του ποδοσφαίρου στην Μόσχα. Και η περιπέτεια εκείνης της μακρινής, μικρής ομάδας στην Ταϊλάνδη των παιδιών, που εγκλωβίστηκαν σε μια βαθιά σπηλιά. 

Στο πρώτο: αναδείχθηκαν, κυρίως, οι ευρωπαϊκές ομάδες. Και κανένας δεν αμφισβήτησε την πρωτιά της Γαλλίας. Προσωπικά, θεωρώ το ποδόσφαιρο το κορυφαίο μαζικό άθλημα. Το αδικούν όσοι το αποκαλούν «κλοτσοσκούφι». Πέρα από τα σωματικά προσόντα του ποδοσφαιριστή απαιτεί πολύ καλό μυαλό. Γρήγορη αντίληψη. Και κυρίως συλλογικότητα.
Στο δεύτερο: τα 12 αυτά παιδιά και ο προπονητής τους άντεξαν στο φόβο μπροστά στον θάνατο. Έδειξαν προσαρμοστικότητα στις μεταβαλλόμενες συνθήκες. Και αποκάλυψαν τη δύναμη θέλησής τους να κερδίσουν τη μάχη για τη ζωή. 

Αυτό το τελευταίο έχει και μεγαλύτερη αξία. Στους αγώνες του Μουντιάλ η συντριπτική πλειοψηφία των πανανθρώπων είναι απλοί θεατές ενός συναρπαστικού θεάματος. Στο δεύτερο γεγονός σε αυτήν την φάση κλήθηκαν να συμμετάσχουν τα 12 μικρά παιδιά, ο προπονητής τους και οι συγγενείς τους. Οι υπόλοιποι τι ήμασταν; Όχι απλοί θεατές. Μεταλάβαμε της «κοινωνίας» που όλοι οι άνθρωποι, χωρίς την ελάχιστη εξαίρεση, κάποτε θα γίνουμε, και εμείς, οι μοναδικοί πρωταγωνιστές. Το τέλος της ζωής μας.
Σε αυτό το τέλος η θεία φύση έχει επιφυλάξει μια αναντικατάστατη επιείκεια. Δεν το ξέρουμε πότε θα έρθει. Ίσως, μας δοθούν προμηνύματα. Σαν μια προετοιμασία. Σαν κλήση για απολογία. Την τελευταία, που αναλογεί στον καθένα μας.
Φόβος μπροστά στο τέλος; Φόβος μπροστά στον θάνατο; Έχω ακούσει το πιο αποστομωτικό εγερτήριο. Τόσα δισεκατομμύρια συνάνθρωποί μας έδωσαν την μάχη ανάμεσα στην ζωή και στον θάνατο. Και δεν έχουμε καμιά ένδειξη ότι μεγάλη πλειοψηφία τους δεν έδειξε το θάρρος και την καρτερικότητα σε ένα γεγονός που είναι ισοδύναμο με την γέννηση.
Αυτά τα παιδιά από την Ταϊλάνδη, που επέζησαν παλεύοντας ενάντια στον φόβο, μας έδωσαν μια πλήρη απάντηση σε όλα τα ερωτήματα που γεννιόνται σε κάθε άνθρωπο. Το οριστικό και θριαμβευτικό πέρασμα στην ζωή το γέμισαν με εκείνο το χαμόγελο που εύκολα ζωγραφίζεται στα πρόσωπα της ανατολής. Πλατύ και χωρίς γραμμώσεις