Τα φαινόμενα και τα γεγονότα είναι πολλά, για να τα αγνοήσουμε. Μπροστά μας εκτυλίσσεται ένα σπιράλ έντονου και ακράτητου λαϊκισμού. Σε ολόκληρο, σχεδόν, τον κόσμο. Οι ακραίοι κυριαρχούν ή, τουλάχιστον, συνδιαμορφώνουν τα πράγματα και τις εξελίξεις. Σαν να διατρέχει τον πλανήτη μας ένα «τσουνάμι» βαθύτατης ιδεολογικής σύγχυσης, που υποσκάπτει θεσμούς και κατακτήσεις, που μέχρι σήμερα θεωρούσαμε απρόσβλητους και στέρεους.
Τυχαία και ασήμαντα πρόσωπα με ανύπαρκτο ιστορικό μέγεθος βρίσκονται στην κορυφή του αφρού πελώριων, σκοτεινών κυμάτων, που καταβροχθίζουν διαχρονικές ή και αιώνιες, ακόμα, ιδέες, ιστορικές γνώσεις, που θεωρούσαμε μέχρι σήμερα δεδομένες. Και αλλοιώνουν εσωτερικά αξίες και αρετές, που πιστεύαμε ότι τις έχουμε κατακτήσει αμετάκλητα.
Με πρώτο λαϊκιστή τον Ντόναλντ Τραμπ. Γκρεμίζει καθημερινά τα ιερά και όσια των θεσμικών κατακτήσεων, των κοινωνικών επιδόσεων και των παραδοσιακών συμμαχιών της χώρας του. Στο εσωτερικό των ΗΠΑ μόνο με την Κιμ Καρντάσιαν συζητάει το θέμα της αναγκαίας αναμόρφωσης του σωφρονιστικού συστήματος της Αμερικής.
Αγνοεί τα διεθνοπολιτικά ζητήματα και δεδομένα. Και, γι’ αυτό, επιδίδεται σε περίεργα σούρτα–φέρτα στη διεθνή πολιτική με ταραξίες της διεθνούς πολιτικής σκηνής. Ανακάτεψε τη Μέση Ανατολή με αίμα και ανθρώπινες ζωές. Χωρίς λόγο και χωρίς στόχο. Στο πλαίσιο μιας ατζέντας, που κανείς δεν εγκρίνει. Υπόσχεται φουρτούνες σε όλα τα μέρη του κόσμου. Από το Μεξικό, με την απειλή ανέγερσης τοίχου. Μέχρι την Ευρώπη, τον Καναδά και την Κίνα.
Ήδη «βάρεσε» την πρώτες «μπαταριές» έναρξης άγριου εμπορικού πολέμου με την επιβολή σκληρών δασμών σε σημαντικά αγαθά του παγκόσμιου εμπορίου. Στο τέλος, θα τον πληρώσουμε όλοι μας. Θα χαθούν θέσεις εργασίας και προϊόντα. Και η λιτότητα θα επιβληθεί ως αυτονόητη και αυτόθροη συνέπεια των κανόνων της αγοράς.
Με πρωταγωνιστές στο λαϊκισμό τους Ιταλούς! Ανάμεσα στη φάρσα και στην κωμωδία. Με τις ανιστόρητες επιλογές τους στις πρόσφατες εκλογές της 4ης Μαρτίου 2018. Ο κωμικός Μπέπε Γκρίλο (ο τυπικά αρχηγός Λουίτζι Ντι Μάιο) και τα Πέντε Αστέρια τους και η αποσχιστική Λέγκα του Βορρά τα βρήκανε. Βρήκανε πρόθυμο Υπουργό Οικονομικών. Η στελέχωση, όμως, υπουργείων, που συνδέονται άμεσα με την Ενωμένη Ευρώπη, συνιστά άλλη μια πρόκληση σε βάρος των ευρωπαϊκών θεσμών. Άρα, οι Ιταλοί επιμένουν.
Φαίνεται, πως δεν έχουν διδαχθεί τίποτα από την Ιστορία. Κάποιος πρέπει να τους υπενθυμίσει ότι δεν έχουν απαλλαγεί οριστικά από το ιστορικό άγος της επιλογής του Φασισμού στο μεσοπόλεμο από μεγάλη μερίδα συμπατριωτών τους. Μπορεί η Άνγκελα Μέρκελ να δήλωσε ότι θα καταστήσει φρόνιμο το νέο πολιτικό προσωπικό, όπως τα κατάφερε με τον Αλέξη Τσίπρα. Αλλά, τίποτε δεν εγγυάται την αποτροπή του γνωστού τυχοδιωκτισμού του Αλέξη Τσίπρα και του Γιάνη Βαρουφάκη το 2015. Ή τον περιορισμό του και τη συγκράτησή του στα χρονικά όρια ενός εξαμήνου.
Με συμπρωταγωνιστές στο λαϊκισμό της πλειοψηφίας του πολιτικού προσωπικού του Ηνωμένου Βασιλείου. Δεν τόλμησαν να συγκρουστούν με το λαϊκισμό της ξενοφοβίας και να υπερασπιστούν τις μεγάλες αξίες της Ενωμένης Ευρώπης στην ειρήνη, στη δημιουργία, στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην κοινωνική αλληλεγγύη. Συρρικνώθηκαν στο νησάκι τους και εκτελούν χρέη κομπάρσου του Τραμπ.
Με τους περισσότερους Τούρκους πολιτικούς της επικαιρότητας συμπρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές στο λαϊκισμό. Σε μια χώρα εσωτερικά διχασμένη, εθνολογικά, θρησκευτικά και κοινωνικά, εμφανίζονται επιθετικοί εναντίον του συνόλου, σχεδόν, των γειτόνων τους. Φαντασιώνονται την επανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέσα σ’ ένα ιστορικό γίγνεσθαι, που δεν το επιτρέπει, δεν το υπολήπτονται και δεν το κατανοούν συνειδητά.
Δεν σέβονται τις απόψεις και τα εύλογα συμφέροντα των συμμάχων τους. Δεν σέβονται και δεν αποδέχονται τους διεθνείς κανόνες. Ακόμα και αν τους έχουν αποδεχθεί με εκπροσώπους, που δεν μπορούν να αμφισβητήσουν. Ούτε τον ιδρυτή του σύγχρονου Τουρκικού κράτους. Και ολισθαίνουν στον ολοκληρωτισμό. Είτε με τη μάσκα των πολιτικών. Είτε με το πρόσωπο των στρατιωτικών, που κάθονται προσωρινά στο περιθώριο.
Με «γκεστ σταρ» στο λαϊκισμό τον Αλέξη και την παρέα του. Που με άνεση και υποκρισία αλλάζουν φορεσιά κάθε φορά ανάλογα με το ευκαιριακό ακροατήριό τους. Την περασμένη, μόλις, Τρίτη ενώπιον των, ταξικά «εχθρών» τους, Βιομηχάνων της Ελλάδας ο Αλέξης εκφώνησε λόγο ως υπάκουος νεοφιλελεύθερος. Θα τον ζήλευαν και οι Μονεταριστές της Σχολής του Σικάγο.
Αύριο; Δεν ξέρουμε. Μπορεί να ξαναφορέσει την ενδυμασία του τυχοδιώκτη επαναστάτη. Ποιος αρνιέται τη φιλία Αλέξη – Μαδούρο; Κάποιοι, πάντως, παραδοσιακοί φίλοι του κάτι πρέπει να ξέρουν ή να έχουν ακούσει πρόσφατα. Ο Υπουργός Εξωτερικών του Μαδούρο δήλωσε στη προχθεσινή συνέντευξή του στη Deutsche Welle «Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα, παρά το ότι είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει όλες τις προϋποθέσεις για μια πραγματική πολιτική αλλαγή. Ίσως επαναστατική»!
Ο λαϊκισμός γεννιέται και παράγει σύγχυση. Είναι παιδί της φτώχιας, της ανεργίας και της αδικίας. Του λείπει η αρετή και ο ορθολογισμός. Δεν παράγει φωτισμένους ηγέτες. Παράγει μόνο θυμό. Και επιβάλλει σκοτάδι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.