Σήμερα γιορτάζει τα 95 του χρόνια.

Ο σπουδαίος Μανώλης Γλέζος ανέβηκε χτες στο βήμα διεθνούς ιατρικού συνεδρίου στην Αθήνα και αποκάλυψε τα μυστικά της μακροζωίας του σε μία ομιλία πολύ προσωπική και ιδιαίτερα φορτισμένη συγκινησιακά.

«Κάθε πρωί καταπίνω ένα σκόρδο. Πίνω λεμονάδα με μέλι και τρώω δύο παξιμάδια με μαλακό τυρί και μπόλικο λάδι» είπε.
Κατά τον Μανώλη Γλέζο οι παράγοντες που οδηγούν στην μακροζωία είναι η σωστή διατροφή, η υγεία και η δραστηριότητα.
«Όσο κι αν κάνεις καλή διατροφή, αν δεν έχεις θέληση και αν δεν υπάρχει δραστηριότητα στη ζωή σου, δεν κάνεις τίποτα. Εάν δεν είχα δραστηριότητα πάνω σε διάφορα θέματα, δεν θα υπήρχε σήμερα ο Μανώλης» τόνισε.

Αναφερόμενος στη δύναμη της θέλησης ο κ. Γλέζος περιέγραψε μια προσωπική του στιγμή.
«Το 1942, την επέτειο της κατάληψης των Αθηνών από τα γερμανικά στρατεύματα, φεύγω από τη σχολή μου και στο δρόμο αρχίζει μια φοβερή αιμόπτυση. Πάω γρήγορα σπίτι, γεμίζω τη λεκάνη με αίμα και η μητέρα μου φωνάζει το γιατρό. Φεύγοντας τον ακούω να της λέει: “Κάνε του τη ζωή ευχάριστη γιατί σε 2-3 μέρες πεθαίνει”. Τότε της γράφω σε ένα χαρτί: “Μην ακούς το γιατρό δεν θα πεθάνω”. Είχα 42 πυρετό, ξαπλωμένος και ένιωσα το θάνατο κοντά μου, άρχισαν να παγώνουν τα πόδια μου ως τις κνήμες. Και είπα τότε: “Μανώλη, όχι δε θα πεθάνεις”. Όταν μπόρεσα να σηκωθώ και να πάω για εξετάσεις ο γιατρός μου λέει: “Aν και η ακτινογραφία δείξει ό,τι και η ακτινοσκόπηση να πας να ανάψεις λαμπάδα στον Άγιο Φανούριο γιατί σώθηκες”».

Σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη στιγμή της ομιλίας του ο Μανώλης Γλέζος αναφέρθηκε και στους φίλους του που έχουν πεθάνει, λέγοντας πως αυτό είναι το προσωπικό του μαρτύριο.
«Πριν από κάθε μάχη μαζευόμαστε και λέγαμε αν εσύ ζήσεις μη με ξεχνάς. Πώς λοιπόν εγώ να ξεχάσω όλους αυτούς που χάθηκαν, ενώ εγώ ζω. Πολλές φορές το λέω μακάρι να με έβρισκε ένα βόλι να μη ζουσα. Έχω ένα μαρτύριο, πεθαίνουν οι φίλοι μου, οι γνωστοί μου κι εγώ ζω. Το πρόβλημα μου σήμερα είναι πως θα ξεπεράσω αυτό το θέμα, αυτό είναι το μαρτύριό μου....
»Οι φίλοι μου έλεγαν Μανώλη δε θα με ξεχάσεις και όταν θα πηγαίνεις στην παραλία και θα ακούς τον παφλασμό των κυμάτων θα το ακούς και για μένα. Και όταν θα πηγαίνεις στο δάσος και θα ακούς το θρόισμα από το πέρασμα του ανέμου θα το ακούς και για μένα κι όταν χορεύεις, θα χορεύεις και για μένα και όταν λες καλημέρα, θα τη λες και για μένα, κι όταν πίνεις κρασί, θα πίνεις και για μένα, θα ζεις για μένα. Ζω λοιπόν για να εκτελώ τις εντολές όσων έφυγαν...» κατέληξε.

Κική Μαργαρίτη