Μια ανοργασμική Αυγουστιάτικη, νομοθετική υπερένταση!

Ο μήνας Αύγουστος, κατά πως τα λένε οι πολιτικοί φιλόσοφοι δεν είναι μήνας για γεγονότα. Γι’ αυτά που συμβαίνουν και δεν έπρεπε να συμβούν. Και γι’ αυτά που δεν συμβαίνουν και έπρεπε να συμβούν.

Αλλοίμονο! Ο φετινός Αύγουστος ξεκίνησε θυελλώδης. Το ένα νομοσχέδιο μετά το άλλο. Και όλα με κατεπείγουσες ή και επείγουσες διαδικασίες. Χωρίς κανένα δικαιοπολιτικό λόγο και αιτία. Σε κατάλληλα επικοινωνιακά στιγμές. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί.

Την πρώτη μέρα του Αυγούστου δημοσιεύεται νόμος για «Την προσαρμογή της Ελληνικής νομοθεσίας» στις διατάξεις συγκεκριμένης οδηγίας, αλλά «και άλλες διατάξεις». Ο νόμος καταλαμβάνει 68 πυκνές σελίδες. Σε αυτές χωράνε 85 άρθρα και 267 παράγραφοι.

 Ένας απίθανος «αχταρμάς». Από διάφορα υπουργεία. Μέχρι και την τακτοποίηση δαπανών καθαριότητας κτιρίων δημοσίων υπηρεσιών. Μέχρι και τη στάθμευση σε χώρους του Πολιτιστικού πάρκου του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου. Με πάμπολλες άσχετες μεταξύ τους τροπολογίες. Ακόμα και πρόσφατων νόμων. Με κορυφαία φυσικά, τη διάταξη με την οποία το Ελληνικό Δημόσιο αναλαμβάνει να πληρώνει τους δικηγόρους του Ανδρέα Γεωργίου, τον οποίο καταδιώκει με εξαιρετική επιμέλεια συγκεκριμένοι δικαστικοί λειτουργοί. Με την επικοινωνιακή, τουλάχιστον, υποστήριξη των «νεοκαραμανλικών» που νιώθουν άνετα με την Κυβέρνηση αυτή.

Την ίδια μέρα δημοσιεύεται το Προεδρικό Διάταγμα για την «Οργάνωση και λειτουργεία νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων». Αυτό καταλαμβάνει 45 σελίδες, στις οποίες οργανώνονται 21 άρθρα και 206 παραγράφους. Η προστιθέμενη αξία των περισσοτέρων ρυθμίσεων είναι σχεδόν μηδενική. Όχι σπάνια και αρνητική. Η πραγματική δημοσίευσή του συνέπεσε με τη συζήτηση του σχεδίου νόμου για την ανώτατη παιδεία. Και φυσικά η αντιπαράθεση περιορίστηκε στο ποιο από τα παιδάκια του δημοτικού σχολείου θα κρατά τη σημαία. Ο καλύτερος μαθητής ή ο τυχερός από το αξεσουάρ μιας κλήρωσης; Οι ιδεολογικές και ιδεοληπτικές αντιπαραθέσεις κρατήθηκαν ψηλά κάποιες μέρες. Γρήγορα με τη βοήθεια του Υπουργού Άμυνας η συζήτηση εξετράπη για τις σχέσεις ορθοδοξίας και πολιτείας.
Όσοι συμμετείχαν μάλλον αγνόησαν μια πολύ απλή ιστορική τελικά αλήθεια. Τις σχέσεις εκκλησίας και κοινωνίας τις έχουν λύσει από μόνες τους και η εκκλησία και η κοινωνία. Και μετά ακολουθεί διαπιστωτικά η πολιτεία. Ακόμα και άτυπα.

Στις 4 Αυγούστου δημοσιεύεται ο νόμος για την «Ανώτατη εκπαίδευση». Οι ρυθμίσεις του απλώνονται σε 72 σελίδες, σε 115 άρθρα και 501 παραγράφους. Αν ο καλόπιστος πολίτης εξαιρέσει τις διατάξεις για την έρευνα, που είναι θετικές, και τις διατάξεις για την οργάνωση των μεταπτυχιακών σπουδών που θα μπορούσαν να είναι αντικείμενο ενός έντιμου διαλόγου, όλος ο υπόλοιπος νόμος οδηγεί προς τα πίσω. Ιδεοληπτικό απολίθωμα μιας ξεχασμένης ιστορικά Αριστεράς.

Στις 7 Αυγούστου δημοσιεύεται νόμος για την «Μεταρρύθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας», αλλά «και άλλες διατάξεις». Καταλαμβάνει 44 σελίδες και εμπλουτίζεται με 108 άρθρα και 285 παραγράφους. Η αξία των ρυθμίσεων για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας θα δοκιμαστεί φυσικά, στην πράξη. Οι «άλλες» όμως «διατάξεις» απολαμβάνουν το πολιτικό πρόταγμα και τις οργανωτικές αδυναμίες του Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας.

Στις 9 Αυγούστου δημοσιεύεται ο νόμος του Νίκου Παππά για το «Ηλεκτρονικό σύστημα τηλεοπτικού, διαφημιστικού χρόνου». Φυσικά, «και με άλλες διατάξεις». Όλη η φιλοσοφία την οποία ο στενός κύκλος του Μεγάρου Μαξίμου επιχειρεί να αποτυπώσει στο νόμο αυτό εμπεριέχεται σε 28 σελίδες, 58 άρθρα και 165 παραγράφους. Και αυτή η στρατηγική προσπάθεια του συγκεκριμένου Υπουργού να ελέγξει την ραδιοτηλεόραση, ακόμα και διαμέσου του ελέγχου της διακίνησης των διαφημίσεων, θα κριθεί ως προς την ισχύ της στα δικαστήρια.

Μια συνολική αποτίμηση αυτού του νομοθετικού οίστρου της Κυβέρνησης στο πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου. Έχει κατακυριεύσει 257 σελίδες. Αποτυπώνεται σε 387 άρθρα και μνημονεύεται σε 1424 παραγράφους. Σε αυτά τα ποσοτικά μεγέθη δεν περιλαμβάνονται νόμοι και κανονιστικές πράξεις που έχουν καθαρά διοικητικό περιεχόμενο.

Τι θα μείνει απ’ όλη αυτή τη νομοθετική υπερπαραγωγή; Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ουσιαστικά σχεδόν τίποτα. Και σε αρκετές περιπτώσεις θα σβήσουν μέσα σε ιδεολογική και οργανωτική σύγχυση. Η ζωή του λαού μας και του καθενός μας, θα συνεχίζεται χωρίς καμιά ουσιαστική επίδραση από το «τσουνάμι» αυτών των διατάξεων.

Οι απόπειρες αντίστοιχων κορυφώσεων στην πολιτική αντιπαράθεση θα ξεχαστεί μέσα σε ένα κλίμα ματαιώσεων από τη μια μεριά και οργής και αγανάκτησης από την άλλη. Στην οποία στοιχούνται και οι περισσότεροι.