Το «nein» που γίνεται «ja»: Αλλαγή σκηνικού για το χρέος & παράθυρο Τσίπρα για αποδοχή νέου μνημονίου διά χειρός Σόιμπλε

Και αυτό διά στόματος Τσίπρα, καθώς ο πρωθυπουργός δείχνει να αναπροσαρμόζει το στόχο και το ίδιο το αφήγημα της κυβέρνησης: αντί για «μέτρα τώρα» για τη διευθέτηση του χρέους, μιλά για έξοδο από την επιτροπεία το καλοκαίρι του 2018, με τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος, και δανεισμό από τις αγορές, ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί τελικά με το χρέος.

Μάλιστα, ο ίδιος άφησε ευθέως ανοικτό το ενδεχόμενο η λύση που θα υπάρξει στις 15 Ιουνίου μπορεί να είναι αυτή που πρότεινε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών: «Στρατηγικός στόχος η χώρα, με το πέρας του τρίτου Μνημονίου, να έχει τη σταθερή δυνατότητα να δανείζεται από τις αγορές. Αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί είτε πάρουμε μια συμφωνία για το χρέος σαν αυτή που μας παρουσίασε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είτε μια ακόμα καλύτερη που παλεύουμε να πάρουμε», είπε χαρακτηριστικά ο Αλέξης Τσίπρας.

Από το Μαξίμου, ωστόσο, επιχειρείται να πέσουν οι τόνοι και να διευκρινιστεί πως η αποστροφή Τσίπρα αφορούσε την έξοδο στις αγορές ανεξαρτήτως της συμφωνίας για το χρέος. «Αν ήταν να είχαμε δεχθεί την πρόταση Σόιμπλε, θα το είχαμε κάνει προχθές», ανέφεραν χαρακτηριστικά κυβερνητικές πηγές, προσθέτοντας ότι η διαπραγμάτευση βρίσκεται σε εξέλιξη.

Υπενθυμίζεται πως η ελληνική πλευρά απέρριψε στη συνεδρίαση του Eurogroup την πρόταση Σόιμπλε, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει απόφαση για το χρέος και το ζήτημα να παραπεμφθεί στην επόμενη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, στα μέσα Ιουνίου.

Την ίδια στιγμή, η αποκάλυψη εγγράφου του ESM έρχεται να καταρρίψει άλλο ένα από τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για το χρέος και να περιπλέξει την κατάσταση. Συγκεκριμένα, υποστηρίζει ότι η υπεραπόδοση της οικονομίας – όπως την ονομάζει η ίδια η κυβέρνηση – με την υπέρβαση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα εξασφαλίζει λύση για το χρέος χωρίς να χρειαστούν μέτρα για τη διευθέτησή του.

Αυτό προϋποθέτει – πάντα σύμφωνα με τον ESM – τη διατήρηση του στόχου για τα πλεονάσματα άνω του 3% για μια μακρά περίοδο 20 ετών (!), πράγμα το οποίο σημαίνει διατήρηση της λιτότητας και ουσιαστικά της επιτροπείας για την ίδια χρονική περίοδο. Η κυβέρνηση, ωστόσο, υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να δεχθεί διατήρηση του στόχου του 3,5% για περίοδο μεγαλύτερη των τεσσάρων ετών από τη λήξη του προγράμματος, δηλαδή έως το 2022, θεωρώντας και αυτή την εξέλιξη, που συζητήθηκε στο Eurogroup της Δευτέρας, ως προϊόν συμβιβασμού.