«Τί Παπάγος, τί Πλαστήρας;»!

Αλήθεια, θέλω να θέσω στον καθένα μας ένα απλό ερώτημα. Θα θέλατε να έχει Πρόεδρο η Γαλλία τη Μαρίν Λεπέν ή τον Εμμανουέλ Μακρόν; Σίγουρα η Μαρίν Λεπέν θα οδηγήσει στην εμβάθυνση της υπαρκτής κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και ο πιο εύκολος δρόμος είναι αυτόν για τον οποίον δεσμεύτηκε. Που, αν τον κατανοήσαμε σωστά, οδηγεί με βεβαιότητα στην έξοδο της Γαλλίας από την Ενωμένη Ευρώπη. 
Την Μαρίν Λεπέν την θέλουν και ο Τραμπ και ο Πούτιν. Για τους δικούς τους λόγους ο καθένας τους. Για τους αντίθετους λόγους όλοι εμείς έχουμε εντελώς άλλη άποψη.
Δεν ξέρω αν θα είναι καλός ή κακός Πρόεδρος της Γαλλίας ο Εμμανουέλ Μακρόν. Απ’ όσα ξέρουμε, έχει καλές επιδόσεις. Και οπωσδήποτε δεν πρέπει να υιοθετήσουμε τις Γαλλίδες συντηρητικές κυρίες, όπως εκφράστηκαν στο διάσημο περιοδικό Madame Figaro. Τις ενόχλησε, φαίνεται, το γεγονός ότι η σύζυγός του είναι κατά 25 χρόνια μεγαλύτερη. Αλλά ο ίδιος παραμένει πιστός σ’ αυτήν. 

Μοιάζει να ‘ναι βέβαιη η εκλογή του Μακρόν στο δεύτερο γύρο. Με μια σοβαρή επιφύλαξη. Εκείνη της συμπεριφοράς του ηγέτη της δογματικής Αριστεράς Ζαν Λυκ Μελανσόν. Και όσοι τον ακολουθήσουν. Και τί πρότεινε ο συνεπής «Αριστερός»; Ό,τιδήποτε, στην πράξη, συμφέρει την Ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν!!! ΄
Ψάχνω τη βαθύτερη ιστορική επιλογή του. Τι προτείνει στους λαούς της ευρωπαϊκής ηπείρου; Τους πολέμους που έχουν ταλαιπωρήσει αιώνες και αιώνες τη γηραιά Ευρώπη; Τους άκρατους εθνικισμούς; Τους χυδαίους λαϊκισμούς; Την ανέξοδη, στην αφετηρία, δημαγωγία; Τον ζωώδη ρατσισμό; Τη σιδηρά και άδικη κατοχύρωση δικαιωμάτων υπέρ των ολίγων; Έναν άλλο «Μεσαίωνα»; Προφανώς ο Ζαν Λυκ Μελανσόν σε πιο δίλλημα απαντά; Δεξιά ή Αριστερά; Ή Ενωμένη Ευρώπη με ελευθερίες και κράτος πρόνοιας για όλους;
Κάτι μου θυμίζει ο Ζαν Λυκ Μελανσόν!... Τον δικό μας Στέλιο Κούλογλου, που ήθελε στις Ολλανδικές εκλογές να βγει ο Ακροδεξιός, Γκέερτ Βίλντερς! Για τους φαντασιακούς τους λόγους…
Κάτι θυμίζει σ’ εμάς τους μεγαλύτερους και σε όλους όσους αγαπούν τη σύγχρονη ιστορία.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 υπήρξε είχε τεθεί ένα δίλλημα στον Ελληνικό λαό: «Παπάγος (ένας σκληρός δεξιός στρατοκράτης) ή Πλαστήρας (ένας γενναίος στρατιωτικός που πίστευε στο ειρηνικό κράτος δικαίου και πρόνοιας)». Και η τότε δογματική «Αριστερά», απάντησε: «Τί Παπάγος, τί Πλαστήρας»;