Χρόνια Πολλά σε όλους όσους καταλαβαίνουν για ποιες αξίες πολέμησαν οι πρόγονοι μας και συνεπώς εμείς έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε.

Από τα πρώτα μαθήματα της ελληνικής ιστορίας, μαθαίνοντας για τον Κολοκοτρώνη, άρχισα να αισθάνομαι έναν ανεξήγητο θαυμασμό για το πρόσωπο του.

Μεγαλώνοντας, ανέτρεξα σε πολλά ιστορικά στοιχεία για να δω τι πραγματικά έγινε εκείνη την περίοδο. Και ο θαυμασμός μου για τον Γέρο του Μοριά, έγινε και σεβασμός. 
Σεβασμός για την παλληκαριά του, για την πίστη του στον Θεό, για την στρατιωτική του ιδιοφυία, για την άδολη αγάπη του στην Ελλάδα. Για μια Ελλάδα που τον έστειλε μέχρι και φυλακή, αλλά όταν κινδύνευε από τον Ιμπραήμ, τον θυμήθηκε και τον ξαναφώναξε για να κάνει την δουλειά. Την δουλειά που δεν μπορούσαν να κάνουν όσοι τον είχαν στείλει φυλακή.

Και εκείνος ανέλαβε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Είναι ο πρώτος που είδε τον αγώνα κατά των Τούρκων όχι σαν ένα τοπικό γεγονός στην Πελοπόννησο, αλλά σε πανελλήνια διάσταση. Το στρατήγημα του για την αντιμετώπιση του Δράμαλη, ακόμη και σήμερα προξενεί θαυμασμό τουλάχιστον σε αυτούς που γνωρίζουν την στρατιωτική τέχνη. Είναι αυτός που πρότεινε στην εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, την επιλογή του Καποδίστρια ως κυβερνήτου της Ελλάδος.

Έξι μήνες πριν πεθάνει, διαισθανόμενος το τέλος του, ανέβηκε στον άλογο του και πήγε σε όλους όσους πίστευε ότι έχει στεναχωρήσει και σκυφτός τους ζητούσε συγγνώμη.

Κλείνω ευλαβικά το γόνυ, σε όλους του αγωνιστές του 1821, αλλά ιδιαιτέρως στον Γέριο του Μοριά.