Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή με μπέρδεψε. Η αντιπολίτευση μπορεί να έχει οποιαδήποτε θέση. Να συμφωνούν ή να μη συμφωνούν μεταξύ τους. Να έχουν μία, δύο ή και περισσότερες απόψεις. Αυτοί, όμως, δεν κυβερνούν.
Κυβερνά η κυβέρνηση. Και αυτοί δεν μας διαφώτισαν. Ακόμα και αν ο Πάνος με τον Αλέξη λένε τα ίδια πράγματα. Ότι, δήθεν, καθυστερεί η αξιολόγηση εξαιτίας της διαφωνίας ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Ενωμένη Ευρώπη.
Χθες τα ακούσαμε όλα. Όλες τις απόψεις. Όλες τις εκτιμήσεις. Όλες τις προβλέψεις. Άλλος ότι θα κλείσει η αξιολόγηση. Άλλος ότι έχει κλείσει η αξιολόγηση. Άλλος ότι δεν θα κλείσει ποτέ η αξιολόγηση. Άλλος ότι κρατήσαμε τις «κόκκινες γραμμές». Άλλος ότι εγκαταλείψαμε τις «κόκκινες γραμμές». Ένας τρίτος ότι κάποιες «κόκκινες γραμμές» κρατήσαμε και κάποιες δεν τα καταφέραμε.
Στο μεταξύ, ανταλλάσει η κυβέρνηση με τους δανειστές και με τους εταίρους διάφορα κρυφά και απόρρητα emails. Το τι δεχόμαστε είναι ένα ασταμάτητο «ανσασέρ». Το τι δέχεται ο Ευκλείδης είναι ένα άλλο «ανσασέρ». Αυτό για τις υπηρέτριες. Και το λοιπό υπηρεσιακό προσωπικό.
Αλαλούμ, λοιπόν. Από πολλές πηγές μαθαίνουμε ότι σαν να πάνε να τα ρίξουν όλα στον Ευκλείδη. Αυτός φταίει. Αυτός θα φταίει. Γι’ αυτό θα τον κρατήσουμε κι αυτόν. Αλλά τις αποφάσεις θα τις παίρνουμε εμείς. Δηλαδή; Δυο – τρεις σύμβουλοι του Αλέξη. Τέτοια απομόνωση.
Δεν ξέρω, τι θα έχει δηλωθεί μέχρι τις ώρες, που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Μπορεί και να τα μπαλώσουνε όλα. Μια τυχαία παρεξήγηση. Τι είναι όλα αυτά μπροστά στο συμφέρον της παράταξης; Εμείς δεν είδαμε τίποτα χθες. Ούτε τον εκνευρισμό του προέδρου της Βουλής. Ούτε τον παράλληλο και πιο έντονο εκνευρισμό του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Όλα μέλι – γάλα. Προσωπικά δεν έχω αντίρρηση γι’ αυτά τα κουκουλώματα. Είναι μέσα την ανιαρή καθημερινότητα του πολιτικού μας βίου. Σε άλλο σημείο επικεντρώνω τις αντιρρήσεις μου.
Και αυτό είναι το πιο σπουδαίο. Δεν υπάρχει στρατηγική σε αυτή την κυβέρνηση. Δεν έχει καθορίσει σταθερούς στόχους. Και ο καθένας λέει ό,τι του κατέβει. Ο πρωθυπουργός βρίζει τους πάντες. Άλλοτε, πριν τους συναντήσει. Άλλοτε, αφού τους έχει συναντήσει.
Θα το ξαναγράψω. Πολλά από τα δυσβάσταχτα και άδικα μέτρα, που μας επιβάλλουν οι δανειστές – εταίροι, είναι αχρείαστα. Απλώς, δε μας εμπιστεύονται. Απλώς, μας τιμωρούνε. Χωρίς να φταίμε σε τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.