ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗΔΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΙΩΑΝΝΕΣ. Η εξομολογιση ενος Γιαννη

Του Άι Γιαννιού σήμερα, λένε πως γιορτάζει η μισή Ελλάδα.

 Σαν Γιάννης κι εγώ, εξομολογούμαι πως δεν μ΄ άρεσε ποτέ το όνομά μου, το τόσο συνηθισμένο. Και μέχρι κάποια ηλικία με ενοχλούσε εκείνη η λαϊκή παροιμία:"45 Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση" κι αναρωτιόμουν πώς προέκυψε και γιατί ειδικά γι΄ αυτό το όνομα. Μέχρι που κάποτε το φιλοσόφησα κι έφτιαξα έναν δικό μου κατάλογο με 45 αγαπημένους Γιάννηδες. 

Σας παρουσιάζω μερικούς:
-ο Μπάρμπα-Γιάννης ο Μακρυγιάννης με την γνήσια λαϊκότητα των απομνημονευμάτων του.
-ο Γιάννης-Αγιάννης από τους θρυλικούς "Άθλιους" του Βίκτορος Ουγκώ, σύμβολο αδίκως κυνηγημένου ανθρώπου.
-ο μπάρμπα Γιάννης ο κανατάς του θρυλικού πλακιώτικου τραγουδιού, άδολος και ανυποψίαστος.
-οι πάμπολλοι καθημερινοί Γιάννηδες, όπως τους περιγράφει το ¨τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα.

-ο Γιάννης Ρίτσος που νόμιζε ότι θα έρθει κάποιος καλύτερος κόσμος.
-ο καλοκάγαθος Γιάννης, όπως τον έχει τραγουδήσει ο Γιάννης Πουλόπουλος: "είχε μιαν απλή καρδιά και τον λέγαν Γιάννη."
Και άλλοι πολλοί. Τελικά, φίλοι μου, δεν έχει σημασία αν ανήκει κανείς στους 45 ή αν είναι 46ος. Ούτε αν λέγεται Γιάννης, Γιώργος, Μαρία κλπ. Σημασία έχει να είμαστε άνθρωποι, κι όχι απλώς ανθρώπινα όντα. Εγώ τώρα πια προτιμώ να έχω στη ζωή μου Ανθρώπους. Κι ας είναι στους..45.

Χρόνια πολλά σε όλους.