
Έχει αξία να αντιμετωπίσουμε αυτής της μορφής την χυδαιότητα. Μέχρι τώρα ξέραμε τον Παύλο Πολάκη ως πρωταγωνιστή πεζοδρομιακών απειλών και ύβρεων. Τώρα αποκτήσαμε και συμπρωταγωνιστή! Που φυσικά είναι σπουδαγμένος. Η οικογένειά του, του χάρισε το δώρο αυτό. Και εκείνος χρησιμοποίησε αυτές τις σπουδές και αυτές τις γνώσεις για τον ιδεολογικό τυχοδιωκτισμό του. Που εύκολα μετατρέπεται και σε πολιτικό.
Σήμερα, όμως, αξίζει να προσεγγίσουμε το θέμα της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης. Οι ειδήσεις για το τι πράγματι συμβαίνει, διαδέχονται η μια μετά την άλλη. Ακριβή ενημέρωση δεν έχουμε. Οι μεν ξένοι, γιατί αυτό είναι πάγια αρχή στις διαπραγματεύσεις με διεθνείς οργανισμούς. Και η ελληνική δε κυβέρνηση, γιατί έχει διαρκώς τα μάτια της στραμμένα στο πως θα αξιοποιήσει επικοινωνιακά το αποτέλεσμα της αξιολόγησης.
Να βάλουμε, λοιπόν, τα πράγματα στη σειρά τους.
Δεν νομίζω ότι το κυρίαρχο πρόβλημα αυτής της αξιολόγησης είναι οι διάφορες μεταρρυθμίσεις στο εργατικό δίκαιο. Ούτε η αύξηση του ορίου στις ομαδικές απολύσεις. Η κυβέρνηση δίνει, δήθεν, την μάχη σε αυτά, για να μπορεί να θριαμβολογήσει στο τέλος της διαπραγμάτευσης. Άλλωστε, το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων έχει ελάχιστη πρακτική σημασία για εμάς. Δεν έχουμε πολλές μεγάλες επιχειρήσεις, που να απασχολούν δεκάδες και εκατοντάδες εργαζόμενους. Με εξαίρεση, ίσως, τις τράπεζες.
Αλλού βρίσκονται τα προβλήματα και τα «αγκάθια» αυτής της αξιολόγησης. Στα πρόσθετα μέτρα. Στις περικοπές δαπανών. Ακόμα και στο χώρο της υγείας. Και στο κούρεμα των συντάξεων. Από τώρα. Για το 2019 και το 2020. Γιατί οι δανειστές δεν μας εμπιστεύονται. Και δεν εμπιστεύονται ξεχωριστά την παρούσα κυβερνητική ομάδα.
Αλλιώς; Δεν θα μας δώσουν οποιαδήποτε ανακούφιση από το δημόσιο χρέος. Μολονότι έχουν και εκείνοι δεσμευτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.