Tο σόου Ομπάμα και η Κερκόπορτα

 Χρύσα Ταβουλάρη

Και τώρα που αναχώρησε ο κ. Ομπάμα από την Αθήνα και επέρχεται ο κ. Τράμπ στην Ουάσιγκτον, ας επιστρέψουμε στην…πραγματική πραγματικότητα. Ο κ.Ομπάμα μέσα στην γενική ελληνική δυσθυμία ,μετά τις τόσες και τόσες προσβολές που έχουμε δεχθεί σαν κράτος, ήταν μια κάποια τόνωση του πληγωμένου εθνικού μας εγωισμού. Είπε «γεια σας» , «σουβλάκι» και «τσολιάς», μίλησε για Δημοκρατία και ισότητα, μας χαίδεψε τ΄ αυτιά με το χρέος και αναχώρησε για Βερολίνο, όπου και τα σπουδαία.

Γιατί επέλεξε την Ελλάδα για μια επίσκεψη μετά τις αμερικανικές εκλογές;
Διότι όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών, οι αρχιτέκτονες του μοντέλου της παγκοσμιοποίησης γνωρίζουν οτι αυτό αρχίζει να τρίζει και πρέπει να το προστατεύσουν με τον μόνο ανώδυνο τρόπο γι αυτούς:  Με ένα σόου. Διότι η Ελλάδα είναι ένα από τα πιό χαρακτηριστικά θύματα του μοντέλου στον δυτικό κόσμο.

Οι παγκοσμιοποιημένες αγορές έδειξαν όλη τη δύναμή τους και οι ηγέτες θιασώτες του μοντέλου, ακριβώς στην Ελλάδα, έδειξαν πόσο ανίσχυροι είναι μπροστά στο τέρας που δημιούργησαν. Το σόου Δημοκρατίας πιθανότατα σχεδιάστηκε, αφελώς, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που έχουν καταγραφεί στο συλλογικό νου των δυτικών κοινωνιών για το πώς μπορεί να ισοπεδωθεί ένα κράτος -μέλος μιάς υπερδύναμης, από τις παγκοσμιοποιημένες αγορές.

Κατακτήσεις δύο αιώνων του δυτικού κόσμου, εργασιακές σχέσεις, κοινωνικό κράτος, καταλύθηκαν. Η μεσαία τάξη διαλύθηκε (Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πολίτες νιώθουν ήδη να τους αγγίζει το ελληνικό πάθημα). Γιατί το προσφυγικό, δημιούργημα κι αυτό του κ. Ομπάμα και των ευρωπαίων «συντρόφων»του σφίγγει τη θηλιά στη χειμαζόμενη Ελλάδα και πιέζει ολόκληρη την ΕΕ .

Γιατί, ο Isis ,δημιούργημα κι αυτό του αποτυχημένου μοντέλου παγκόσμιας διακυβέρνησης, έχει αφήσει ευτυχώς εκτός βολής τη ρημαγμένη και άνευ σημασίας Ελλάδα και, ίσως, αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος (ασφάλεια;) που επελέγη η χώρα μας (πέρα από το καλό σκηνικό της Ακρόπολης) για ένα σόου δημοκρατίας , τη στιγμή ακριβώς που τα σύννεφα του απολυταρχισμού κυκλώνουν τον παγκόσμιο ορίζοντα.
Τα σύννεφα, όχι πλέον πάνω από τη Μέση Ανατολή, όχι κάπου στην Αφρική, αλλά πάνω από τον Λευκό Οίκο και την Ευρώπη. Ο Τράμπ δεν εμφανίστηκε τυχαία , η Λεπέν δεν αθροίζει δυνάμεις κατά λάθος, η σβάστικα που εμφανίστηκε και παλι στη Βόρεια Ευρώπη δεν είναι το απωθημένο μερικών ηλιθίων, ο Ερτογάν δεν αποθρασύνθηκε πάνω σε κρίση μεγαλείου.

Κανένας Τραμπ, καμιά Λεπέν, κανένας Ερτογάν δεν εμφανίζεται αν κάποιοι δεν έχουν στρώσει το χαλί. Η παγκόσμια ιστορία είναι τόσο διδακτική που απορεί κανείς πώς οι σύγχρονοι «μεγάλοι» ηγέτες δεν αντιλαμβάνονται και το πρόβλημα και τη λύση του. Καλή η …ωδή στην Δημοκρατία του κ. Ομπάμα από την Αθήνα, αλλά θα προτιμούσα μετά από αυτή, στο Βερολίνο, μια ουσιαστική συζήτηση αναθεώρησης ενός μοντέλου που οδηγεί την ανθρωπότητα σε νέο Μεσαίωνα.

Γιατί, ασφάλεια δεν είναι να υψώνεις τείχη στις Μητροπόλεις και να σπαράσσονται απ΄ έξω οι αποικίες.

Γιατί, ευημερία δεν είναι το μοίρασμα των ψυχίων που περισσεύουν από τις αγορές.

Οι μεγάλοι Ευρωπαίοι ηγέτες όταν, μετά τη λαίλαπα του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, οραματίστηκαν την Ενωμένη Ευρώπη, ένα στόχο είχαν. Μια Ένωση ευημερίας και ισότητας που θα αποτρέψει κάθε νέο φαινόμενο φασισμού. Είχαν πάρει πολύ επώδυνα το μάθημα. Όμως Οι μνήμες έσβησαν και οι νέοι ηγέτες αναλώνονται σε ωδές για τη δημοκρατία  αλλά πέραν τούτου ουδέν.

Και, δυστυχώς, οι Βάρβαροι είναι πάλι προ των πυλών.

Κα,ι δυστυχώς, η ανασφάλεια των λαών ανοίγει πάντα την Κερκόπορτα .