Εμείς και οι… «άλλοι»!

Η είδηση είναι εντυπωσιακή. Έρχεται από έναν άλλο κόσμο. Από έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό. Με άλλους θεσμούς. Έστω και αν τους χαρακτηρίζουμε ολόιδιους με τους δικούς μας.

Κάποιοι πολίτες της Μεγάλης Βρετανίας προσέφυγαν στο Ανώτερο Δικαστήριο της χώρας τους. Θέλησαν να «βάλουν φρένο» στη διαδικασία έναρξης, τον επόμενο Μάρτιο, των διαπραγματεύσεων για την έξοδό της από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το διαβόητο Brexit. To Ανώτερο Δικαστήριο της Μεγάλης Βρετανίας αποφάσισε ότι η κυβέρνησή τους δεν έχει τέτοιο δικαίωμα. Το δικαίωμα αυτό ανήκει στο κοινοβούλιο.

Η δήλωση του προέδρου του Δικαστηρίου, κατά την ανάγνωση της απόφασης, είναι απλή, λιτή, δωρική και πολυσήμαντη. «Ο πλέον θεμελιώδης κανόνας του Συντάγματος του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ότι το Κοινοβούλιο είναι κυρίαρχο»!

Η Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας εξέφρασε μεν την απογοήτευσή της, μια και η στρατηγική της δεν περιελάβανε ανάμειξη του κοινοβουλίου στη διαπραγμάτευση με τις Βρυξέλλες. Και περιορίστηκε στην ανακοίνωση ότι θα υποβάλει έφεση κατά της απόφασης αυτής. Μόνον.

Δεν βγήκε κανένας υπουργός της βρετανικής κυβέρνησης για να καθυβρίσει τους δικαστές. Κανένας υπουργός δεν θα ζητήσει την άσκηση πειθαρχικής δίωξης ενός ή περισσοτέρων μελών του Ανώτερου Δικαστηρίου της Μεγάλης Βρετανίας. Ούτε η Scotland Yard θα επιδοθεί σε υποκλοπές ιδιωτικών συζητήσεων μεταξύ των ανώτερων δικαστών. Ούτε ένας άλλος υπουργός θα επιχειρήσει να θεμελιώσει την κλειδαρότρυπα, ως μέθοδο πολιτικής συμπεριφοράς και δράσης. Κανένας τους δεν θα διανοηθεί να εκβιάσει τους δικαστές. Φανερά ή και υπογείως. Και φυσικά κανένας δεν θα κατατάξει το Ανώτερο Δικαστήριο στο παρακράτος. Ούτε η Helen Bower, αντίστοιχη εκπρόσωπος τύπου της Αγγλίδας Πρωθυπουργού, θα εμφανιστεί με πλερέζες και μωβ κουρτίνες στο BBC για να κλάψει για τα πεινασμένα παιδιά των αγροτικών περιοχών της Αγγλίας. Με τη δακρύβρεχτη σκέψη ότι τα λεφτά θα διατεθούν όχι γι’ αυτά αλλά για τους «άθλιους» μετανάστες που κυνηγούν τον αγγλικό παράδεισο.

Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι τις επόμενες μέρες «έγκυροι» νομικοί, που θα πρόσκεινται στην κυβέρνηση της χώρας εκείνης, θα αναλάβουν το καθήκον και θα αξιοποιήσουν την ευχέρεια κριτικής της δικαστικής απόφασης. Ου μην αλλά και να επαναλάβουν τα επιχειρήματα της βρετανικής κυβέρνησης. Και αυτοί θα χωριστούν. Στους συναισθηματικούς οπαδούς του Brexit και στους ρεαλιστές του Bremain.

Μα ήδη τους «πρόκανε». O Marc Carney, πρόεδρος της Τράπεζας της Αγγλίας. Θεώρησε την απόφαση ως παράδειγμα δημιουργίας αβεβαιότητας στην πορεία εξόδου της Αγγλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προέβλεψε και πληθωρισμό. Και δε στάθηκε καθόλου στο γεγονός ότι η λίρα Αγγλίας πήρε τα πάνω της. Έστω και για μια μέρα.
Και, φυσικά, δεν λείπουν (και δεν έλειψαν!) οι αντιδράσεις του Τύπου με τις συνήθεις «κραυγές» και πηχυαίους τίτλους των ταμπλόιντ. «Εχθρούς του λαού!» αποκάλεσε τους Δικαστές η Daily Mail της περασμένης Παρασκευής.

Η απόφαση του Ανώτερου Δικαστηρίου της Μεγάλης Βρετανίας, αν καταστεί τελεσίδικη, θα προκαλέσει σημαντικές συνέπειες. Θα αναζωπυρωθούν τα πάθη. Οι οπαδοί του Brexit θα έχουν λησμονήσει το βασικό τους επιχείρημα για να βγει η Αγγλία από την Ευρωπαϊκή Ένωση: «Επιτέλους! Να ανακτήσει το αγγλικό Κοινοβούλιο την κυριαρχία του». Μπορεί και να έχουμε και συγκρούσεις στους δρόμους του Λονδίνου. Ειδικά στους δρόμους γύρω από το κοινοβούλιό τους. Σε μια προσπάθεια διαφόρων πολιτικών ομάδων και ακτιβιστών να ασκήσουν πίεση στο κοινοβούλιο για να συμμορφωθεί στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Μπορεί και να έχουμε και εκλογές. Αυτό, άλλωστε, προβλέπουν ήδη και τα πιο έγκυρα μέσα ενημέρωσης της χώρας εκείνης.

Ένα δεν πρόκειται να γίνει. Να ψηφίσουν διάταξη νόμου, που να αναστέλλει, άλλη μια φορά, τις διατάξεις του Συντάγματός τους. Ειδικά εκείνη, που επιβάλει το σεβασμό στις δικαστικές αποφάσεις. Έστω και για το καπρίτσιο της Karen Bradley, αρμόδιας υπουργού για τα ΜΜΕ, τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό.